Ρωτόκριτος οικολογεί τη Φύση των πραγμάτων

Παίζουμε Οικολογικά - επεισόδιο 1ο from studiomythos on Vimeo.

Του Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,

και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν·

.....

και των Αρμάτω' οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη,

του Έρωτος οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη·

......

ετούτα μ' εκινήσασι τη σήμερον ημέραν,

ν' αναθιβάλω και να πω τά κάμαν και τά φέραν

.....

τότες μιά Αγάπη μπιστική στον Κόσμο εφανερώθη,

κ' εγράφτη μέσα στην καρδιά, κι ουδεποτέ τση ελιώθη.

.....

και με τιμή ήσα δυο κορμιά στου πόθου το καμίνι

και κάμωμα πολλά ακριβό σ’ έτοιους καιρούς εγίνη

.....

Τα 'μαθες, Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα;.... 

ο Kύρης σου μ' εξόρισε σ' τση ξενιτιάς τη στράτα;

Tέσσερεις μέρες μοναχάς μου 'δωκε ν' ανιμένω, 

κι αποκεί να ξενιτευτώ, πολλά μακρά να πηαίνω

.....

και πώς να σ' αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,

και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;

.....

Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντρεύει. 

Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει

....

Kι ο Kύρης μου, όντε βουληθεί, να θέ' να με παντρέψει, 

και δω πως γάμο 'κτάσσεται και το γαμπρό γυρέψει,

.....

Καλλιά θανάτους εκατό την ώρα θέλω πάρει, 

άλλος παρά' ο Ρωτόκριτος γυναίκα να με πάρει

....

Παρακαλώ, θυμού καλά, ό,τι σου λέγω τώρα,

κι ογλήγορα μισεύγω σου, κ' εβγαίνω από τη Xώρα

.....

Όπου κι αν πάω, κι αν βρεθώ, και ότι καιρόν κι αν ζήσω,

τάσσω σου άλλη να μη δω, μηδένα ν' αντρανίσω.

....

Kάλλιά'χω εσέ με θάνατον, παρ' άλλη με ζωή μου,

για σένα εγεννήθηκε στον κόσμον το κορμί μου.

....

Tούτον εδόθη σ' όλους μας· ό,τι κι αν πεθυμούμεν,

μ' όλον οπού'ναι δύσκολον, εύκολον το κρατούμεν.

....

K' εύκολα το πιστεύγομεν κείνο που μας αρέσει,

και κάθα είς σ' τούτο μπορεί να σφάλει και να φταίσει.

...

Τα πάθη μπλιο δεν κελαδεί το πικραμένο αηδόνι, 

αμέ πετά πασίχαρο, μ' άλλα πουλιά σιμώνει

....

Ετούτ' η Αγάπη η μπιστική με τη χαρά ετελειώθη, 

και πλερωμή στα βάσανα μεγάλη τώς εδόθη

....

Για τούτο, οπού'ναι φρόνιμος, μηδέ χαθεί στα Πάθη, 

το ρόδον κι όμορφος αθός γεννάται μες στ' αγκάθι

....

Kαι κάθε είς που εδιάβασεν, εδά κι ας το κατέχει,

μη χάνεται στα κίντυνα, μα πάντα ολπίδα ας έχει

....

στάλα τη στάλα το νερό το μάρμαρο τρυπά το, 

το πράμα 'που μισεί κιανείς γιαέρνει κι αγαπά το

....

Aπ' ό,τι κάλλη έχει άνθρωπος, τα λόγια έχουν τη χάρη 

να κάμουσιν κάθε καρδιάν παρηγοριά να πάρει

....

Τα μάτια δεν καλοθωρούν στο μάκρεμα του τόπου

μα όμως όλα τα θωρεί η καρδιά του ανθρώπου.

...

Όλα για μένα σφάλουσι και πάσιν άνω κάτω 

για με ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων 

((Ερωτόκριτος))

Το 'μαθα στο "Καλημερένιο blog", εκεί μπορείτε να δείτε και την προϊστορία τέτοιων ιδεών. Αύριο Παρασκευή, 1η Ιουλίου, στις 12.30, θα μιλήσει στην εκπομπή του 9.58 FM "Καλημέρα, όλη μέρα" η Αναστασία Γρηγοριάδου με τον Θανάση Γκίκα που είχε την ιδέα και σκηνοθέτησε. Η πρώτη δημόσια ανοιχτή προβολή του video θα πραγματοποιηθεί την 1η Ιουλίου στο Θησείο (απέναντι από τη στάση του μετρό), στο πλαίσιο του 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, από τις 30 Ιουνίου μέχρι τις 4 Ιουλίου.


Ιδέα εμπνευσμένη όπως λεν στο τέλος από το αμερικάνικο "Play for Change" του 2004 και ειδικά του τουρκο-πράσινου Doğa için Çal, Παίξε για τη Φύση του 2009 (> video). Εκεί μάλιστα έχουμε δυό συμμετοχές με τον Παντελή Θαλασσινό 3:30 και τη Μαρία Κώττη στο 6:15. Εξω στραφήκανε οι Τούρκοι μέχρι Μόναχο και Μίτσιγκαν και εμείς περιοριστήκαμε εν Αθήναις...ενώ έπρεπε να κινήσουν απ' την καμένη Ολυμπία τα ηχεία...ελπίζουμε να εισακουστεί η έκκληση στα επόμενα κλιπάκια...θα ακολουθήσουν και άλλα....καλές οι αισθήσεις αλλά να συνοδεύονται με αναμνήσεις...:-)


...λένε, λένε οι Τουρκοι (gidiyorum gündüz gece, περπατάω μέρα νύχτα) αλλά για το πυρηνικό εργοστάσιο που μας ετοιμάζουν στο Ακούγιου πράμα δεν λένε!...για αυτό από Μega-Παύλο Τσίμα ((Φουκουσίμα, Τσερνόμπιλ, Ακούγιου: Η έρευνα, στα ίχνη μιας θανάσιμης απειλής-62'))..τότε δεν το 'χα δει..

Και μια και αφιερώνεται στο Μανώλη Ρασούλη ο οικολόγος Ερωτόκριτος
ένα αντίστοιχο ρασούλειο.

..

Τσερνομπιλιές(1986)
μετά το ροκ, το οικολογικό τσιφτετέλι 5:40 στο βίντεο

http://melidonismata.blogspot.com/2011/04/deep-green-energy.html

Ρωτόκριτος οικολογεί τη Φύση των πραγμάτων 

και θάρρητα μοιράζει μας σε πλάτες αδυνάτων


(google search Παίζουμε Οικολογικά)

GRεεκς, Έλληνες Μετανάστες γράφουν στον Γκάζμεντ Καπλάνι

(Andrzej Jarodzki depicting Ilias Vrazas)

Ο Πολωνός ζωγράφος Andrzej Jarodzki απεικόνισε με αυτό τον τρόπο τον φιλόσοφο και καθηγητή ελληνικής λογοτεχνίας Ηλία Βράζα - για τις ανάγκες του εξώφυλλου του τελευταίου βιβλίου του «Η Δυσφορία των "Nεοελλήνων"» (δεν έχει μεταφραστεί ακόμα στα ελληνικά).

Η ανατροπή του καθεστώτος με βρήκε να διδάσκω φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Βρότσλαβ, όπου συνεχίζω να διδάσκω. Το ζήτημα της επιστροφής στην Ελλάδα δεν τίθεται πια. Όσο για το ζήτημα της ταυτότητας δε θα μπορούσα να πω ότι αισθάνομαι Πολωνός. Ίσως γιατί είμαι δημιούργημα της ελληνική ιστορίας και μεγάλωσα ως «Άλλος». Συμβαίνει και με ρωτάνε «είσαι Έλληνας η Πολωνός;». Απαντώ ότι η ταυτότητα δεν τελειώνει μόνο με την εθνικότητα. Για να σας πω ποιος είμαι πρέπει πρώτα να κάνω την αφήγηση της ζωής μου.(https://www.tovima.gr/2011/05/15/society/eimai-dimioyrgima-tis-ellinikis-istorias/)

Στη στήλη «GRεεκς» του «Βήματος»  Έλληνες που ζουν, προσωρινά ή μόνιμα, σε διάφορες χώρες του κόσμου αφηγούνται τις αληθινές ιστορίες τους και μιλούν για την Ελλάδα του χθες και του σήμερα.
................................................................

 Ονοµάζοµαι Αλίνα Νταλιάνη, γεννήθηκα το 1976 στην Αθήνα. Μεγάλωσα όµως στην Πελοπόννησο, δίπλα στη θάλασσα, στο Ρίο, περήφανο για την όµορφη γέφυρα που συνδέει δύο κατεστραµµένες και επικίνδυνες οδικές αρτηρίες, ένα από τα πολλά αντιφατικά της πατρίδας µου. Λατρεύω τη θάλασσα. Το σάλτο που δίνεις και πέφτεις στο δροσερό νερό τις ζεστές ηµέρες του καλοκαιριού είναι κάτι που λαχταρώ εδώ στα βόρεια.

Οι γονείς µου κατάγονται και οι δύο από το Αγρίνιο, το οποίο επισκεπτόµασταν τακτικά και έτσι το δέσιµό µου µε την Αιτωλοακαρνανία είναι πολύ δυνατό. Χαραγµένη στη µνήµη µου είναι η εικόνα το πατρικού σπιτιού της µητέρας µου. Το απόγευµα η γιαγιά µου έβγαζε έξω καρεκλάκια γι’ αυτήν, για την εγγονή της και για τους περαστικούς που ήθελαν να κάτσουν να πουν µια κουβέντα. Αυτή την ανθρώπινη και ζεστή επικοινωνία προσπαθούµε να καλύψουµε τη σηµερινή εποχή µε τα ηλεκτρονικά chat rooms, αλλά νοµίζω ότι αυταπατώµεθα…Στα παιδικά µου χρόνια στο Ρίο είχα την τύχη να γνωρίσω µια κυρία που µε επηρέασε πάρα πολύ. Τη γερµανίδα γειτόνισσά µας, την Ιγκα. Τη θεωρώ δεύτερη µητέρα µου. Οταν γνώρισε τον έλληνα σύζυγό της αποφάσισε να τον ακολουθήσει στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκαν στο Ρίο όπου ως σήµερα κατοικούν. Ετσι τη Γερµανία τη «συνάντησα» επτά ετών στο Ρίο. Ταύτισα, από τότε, τη Γερµανία µε την Ιγκα. Μαζί της έµαθα γερµανικά. Με έµαθε να λειτουργώ µε οργάνωση και µεθοδικότητα και να µη θεωρώ την πειθαρχία ελάττωµα. Με εντυπωσίαζαν οι ευγενικοί τρόποι της, το πώς χαιρετούσε τους ντόπιους στον δρόµο, µε ιδιαίτερη ευγένεια, ακόµη και αν της ήταν άγνωστοι. Εκείνοι εκπλήσσονταν. Πολλοί συµπατριώτες µου θεωρούν την ευγένεια των Βορείων τυπική και επιφανειακή. Ακόµη και όταν έχουν δίκιο, προσωπικά την προτιµώ από την αυθάδεια.


Από το σχολείο, δυστυχώς, έχω να θυµάµαι τους ανεύθυνους καθηγητές µου, ειδικά στο Γυµνάσιο. Τους χαρακτηρίζω «ανεύθυνους» διότι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν ενδιαφέρονταν για τις γνώσεις που αποκτούσαν οι µαθητές. Η εξωσχολική εκπαίδευση ήταν αυτή που µε βοήθησε να προχωρήσω... Από µικρή λάτρευα τις ξένες γλώσσες. Κάθε φόρα που ξεκινάς να µαθαίνεις µια γλώσσα, µια µεγάλη πολιτισµική πόρτα ανοίγει. Ξεκίνησα πολύ νωρίς να µαθαίνω γερµανικά και αγγλικά, στο σχολείο έκανα γαλλικά, στο Πανεπιστήµιο συνέχισα µε ισπανικά και το 2004 ξεκίνησα τουρκικά. Το όνειρό µου ήταν να σπουδάσω Αρχιτεκτονική, αλλά ελλείψει επαγγελµατικού προσανατολισµού στο σχολείο κατέληξα στην Τρίτη Δέσµη. Πέρασα τελικά στη Γερµανική Φιλολογία, µε καθυστέρηση τριών ετών, λόγω της αδυναµίας µου να περάσω το µάθηµα της Ιστορίας στις πανελλαδικές. ∆εν είχα έφεση στην αποστήθιση κειµένων και δυστυχώς η «παπαγαλία» ήταν το συστατικό της επιτυχίας. Εν τέλει τα κατάφερα και βρέθηκα στην Αθήνα, το 1995, στη Φιλοσοφική Σχολή. Σε µια φοιτητική κοινότητα κοµµατικοποιηµένη και κατακερµατισµένη, µε αµέτρητες συνελεύσεις και καταλήψεις. Το ελληνικό Πανεπιστήµιο δεν σου δίνει ευκαιρίες πολύπλευρης γνώσης και µετακίνησης σε διάφορα γνωστικά αντικείµενα, σε περιορίζει στα µαθήµατα της σχολής σου. Αν θες να ξεφύγεις πρέπει να προσπαθήσεις µόνος σου. Εκανα ακριβώς αυτό. Και στο τρίτο έτος πήγα µε Erasmus για έναν χρόνο στη Γερµανία. Στην πόλη Saarbrücken. Σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, όπου έχεις τη δυνατότητα να ασχοληθείς µε µαθήµατα πέραν της κατεύθυνσης σπουδών που έχεις επιλέξει. Εγώ ασχολήθηκα µε ευρωπαϊκά θέµατα. Πάντα µε τραβούσε η ιδέα της Ευρώπης.

***

Επέστρεψα στην Ελλάδα, ολοκλήρωσα της σπουδές µου και ήρθα πάλι στη Γερµανία, στην πόλη Aachen αυτή την φορά, µία ώρα από την Κολονία, για µεταπτυχιακά στον τοµέα της Ευρωπαϊκής Πολιτικής και αργότερα στον τοµέα της Διασφάλισης Ποιότητος. Εκανα την πρακτική µου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Λουξεµβούργο. Παρά τις επαγγελµατικές δυνατότητες που είχα εκεί, πήρα την απόφαση να γυρίσω στην Ελλάδα. Γιατί; Ισως φανώ γραφική, αλλά επειδή την αγαπώ. Για εµένα η Ελλάδα είναι αυτό που οι Γερµανοί λένε «µια αίσθηση». Γύρισα λοιπόν στην Αθήνα και βρήκα τις πόρτες κλειστές. Συµµετείχα σε πολλούς κρατικούς διαγωνισµούς, επιτυχούσα µεν αλλά µη διοριστέα, πήγα σε πάρα πολλές συνεντεύξεις, εργάστηκα ως ωροµίσθια µε πενιχρές απολαβές, εργάστηκα αµισθί σε επιστηµονικά ινστιτούτα, ως γραµµατέας µε µισθό 375 ευρώ, σε ξενοδοχεία µε 12ωρες βάρδιες, σε πόρτα εστιατορίου να καλωσορίζω τους πελάτες, σε εξυπηρέτηση τουριστών στην παραλία και σε διάφορα άλλα για τα οποία ειλικρινά δεν χρειαζόταν να περάσω τόσα χρόνια στα θρανία.

Ηµουν πολύ αποφασισµένη να µείνω. Το πάλεψα µε νύχια και µε δόντια. Ωσπου κάποια στιγµή ένιωσα ότι δεν πήγαινε άλλο και αποφάσισα να φύγω.

***

Επέστρεψα ξανά στη Γερµανία το 2006. Πόνεσα εγώ και οι άνθρωποί µου πολύ. ∆εν το µετάνιωσα, τουλάχιστον όχι ακόµη. Ζω στην Κολονία, όπου και εργάζοµαι για τον Ευρωπαϊκό Οργανισµό Ασφάλειας της Αεροπορίας. Το ξεκίνηµα, επαγγελµατικό και προσωπικό, πολύ δύσκολο, αλλά αργά και σταθερά βλέπεις τους κόπους σου να αποδίδουν και αυτό σού δίνει δύναµη… Ανήκω ακόµη στους ροµαντικούς της Ευρώπης και πιστεύω στην ιδέα της Ευρωπαΐκής Ενωσης. Είµαστε όµως ακόµη στην αρχή. Η ιδέα της Ευρώπης στη Γερµανία περνάει από µια φάση αµφισβήτησης. Κάποιες φορές έχω την εντύπωση ότι αν ήταν στο χέρι των Γερµανών και της γερµανικής ηγεσίας, θα είχαν βγει από το ευρώ. Από την άλλη, νοµίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι καταδικασµένη να πετύχει.

Η διάλυσή της θα είχε βαρύτατο κόστος για όλους, και για τους Γερµανούς. Η κρίση της Ευρώπης είναι προπαντός πολιτική. Τα κράτη-µέλη της ΕΕ θέλουν να λειτουργούν υπερεθνικά, αλλά στην ουσία παραµένουν προσκολληµένα σε παλαιές αντιλήψεις του έθνους-κράτους. Με λίγα λόγια θέλουν να έχουν και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Αν θέλουµε η Ευρωπαϊκή Ενωση να πετύχει, οφείλουµε να τοποθετήσουµε το ευρωπαϊκό κοινό καλό πάνω από τα εθνικά µας συµφέροντα. Ακούγεται ουτοπιστικό αλλά είναι και η µόνη λύση σε βάθος χρόνου… Τι µου έµαθε το ταξίδι; Προπαντός να µη χωνεύω εύκολα στερεότυπα. Με πληγώνει η λέξη «Γερµαναράς». Εχω την εντύπωση ότι οι Γερµανοί µαθαίνουν από την ιστορία τους. Η Γερµανία για εµένα είναι µια δεύτερη πατρίδα. Με δέχθηκε, µου έδωσε όσες ευκαιρίες και όνειρα µου στέρησε η Ελλάδα. Και µε κρατάει εδώ, όσο και αν λαχταρώ να γυρίσω στη Μεσόγειο…


«Ηρθε η στιγμή να αναρωτηθούμε πού θέλουμε να πάει το καράβι»

Από την προσωπική μου εμπειρία νομίζω ότι κατάλαβα ποια είναι η κύρια διαφορά της Ελλάδας από τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Οι Ελληνες έχουν χάσει εντελώς τον σεβασμό και την πίστη τους στην αξιοκρατία. Επικράτησε κατά κράτος το σύστημα της πελατοκρατίας, το οποίο έγινε αποδεκτό από το σύνολο της κοινωνίας. Αυτό μάς στοίχισε πολύ. Παντού στην Ευρώπη υπάρχει διαφθορά και λειτουργούν τα κονέ, ακόμη και εδώ. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ στη Γερμανία ανθρώπους να περιμένουν στην ουρά έξω από βουλευτικά γραφεία για να διορίσουν τα παιδιά τους. Νομίζω ότι αυτοί που διαδηλώνουν τώρα στην Ελλάδα συνειδητοποίησαν ότι το σύστημα της πελατοκρατίας, το οποίο είχαν αποδεχθεί, έκαψε τελικά το μέλλον των παιδιών τους. Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να αποδεσμευθούμε από παλαιομοδίτικες αντιλήψεις και να αναρωτηθούμε «πού πάμε;». Για πού πλέει το καράβι και πού θέλουμε εμείς να πάει...(http://www.tovima.gr/society/article/?aid=408094&h1=true)

..............................................................
Κάνοντας συγκρίσεις µε τους άλλους Ευρωπαίους καταλάβαινα ότι εκείνοι ήταν πολύ πιο ταξιδεµένοι από µας και πιο ανοιχτοί στους ξένους. Ισως γιατί οι γονείς τους τους είχαν δώσει τη δυνατότητα να ταξιδεύουν πιο πολύ. Οι γονείς µας και όταν είχαν τη δυνατότητα δεν ήξεραν. Η κουλτούρα του ταξιδιού δεν υπήρχε στην Ελλάδα (Με αφετηρία το Μεσολόγγι και τη... βέργα στο σχολείο, ο Θωµάς Κοντογεώργος, στα 41 του χρόνια, έχει ζήσει σε 15 πόλεις ανά τον κόσµο και σήµερα βρίσκεται στα σύνορα Ισραήλ, Λιβάνου και Συρίας δουλεύοντας για τον ΟΗΕ)

...............................................................

Στο ταξίδι κατάλαβα ότι είναι δύσκολο να ταξιδεύεις σαν γυναίκα, γιατί συχνά θεωρείσαι θήραµα. Το ταξίδι θεωρείται ακόµη γένους αρσενικού... Εµαθα να διακρίνω τις διαφορές. Οι Ιταλοί αγαπούν την πολιτιστική παράδοσή τους, είναι λιγότερο εθνικιστές και πιο τοπικιστές από εµάς. Εµαθα να εκτιµώ και τα δικά µας θετικά, τα οποία, ζώντας στην Ελλάδα, πολλές φορές υποτιµούσα. (Σίσσυ Αθανασοπούλου (1958) από Θεσσαλονίκη μέσω Κρήτης στην Νάπολη Ιταλίας)
...............................................................

Στην Ελλάδα επιστρέφω κάθε τόσο για να επισκεφθώ την οικογένειά μου. Αυτή την φορά είδα τους φίλους μου πολύ προβληματισμένους. Ένιωθαν πως δεν έχουν προοπτική. Διαπίστωσα επίσης ότι υπάρχει μια έκρηξη της μόδας της γαστρονομίας. Βρήκα την μισή Ελλάδα να είναι σεφ ή να θέλουν να γίνουν σεφ. Με αποτέλεσμα να υπάρχει υπερπαραγωγή μαγείρων, ειδικά νέων, που τώρα δεν μπορούν να βρουν δουλειά και καταλήγουν να τυλίγουν σουβλάκια στις ψησταριές… Τι μου έμαθε το ταξίδι; Να μάθω να φέρομαι. Να καταλάβω ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ θεωρίας και πράξης. Στο ταξίδι μαθαίνεις να συνυπάρχεις με το διαφορετικό. Να αποκτάς ένα δεύτερο βλέμμα. Ο κόσμος της κουζίνας για μένα σημαίνει χαρά γιατί δημιουργώ. Σημαίνει και ταξίδι γιατί ταξιδεύω σε άγνωστες χώρες και γεύσεις. Από την άλλη σημαίνει πολύ άγχος, τρέξιμο, ορθοστασία. Δεν είναι όπως φαίνεται στην τηλεόραση. Η επαγγελματική κουζίνα είναι από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα του κόσμου.(Κώστας Βογιατζόγλου (1987) Κουζίνα για μένα σημαίνει ταξίδι)
................................................................

 Οταν ήμουν έξι χρόνων οι γονείς μου αποφάσισαν να εγκατασταθούν μόνιμα στο Ηράκλειο Κρήτης. Το σχολείο το τέλειωσα εκεί. Εχω καλές αναμνήσεις. Τώρα, βλέποντας από απόσταση, νομίζω ότι, παρά τις μεμονωμένες προσπάθειες ορισμένων δασκάλων και καθηγητών, το σχολείο απέτυχε να αγκαλιάσει τους μαθητές, να τους κάνει πολίτες που τολμούν να ονειρεύονται και να οραματίζονται. Πιο σημαντικό ρόλο από το σχολείο έπαιξε στη ζωή μου η φύση της Κρήτης. Η μυρωδιά και η αγριάδα του βουνού και η ελευθερία που σου δίνει, το πέλαγος που συμβολίζει τη φυγή. Αυτόν τον συνδυασμό δεν τον έχω βρει πουθενά αλλού στα ταξίδια μου. Γι΄ αυτό νομίζω ότι αποφάσισα να γίνω περιβαλλοντολόγος...............

..............
Νομίζω ότι το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Οι άνθρωποι έχουν χάσει την αυτοπεποίθησή τους. Κυρίως οι νέοι. Προσωπικά, λυπάμαι που το λέω, το έβλεπα να έρχεται. Νομίζω ότι είμαστε μια χώρα με πολύ μορφωμένους και δημιουργικούς ανθρώπους. Κάποια στιγμή όμως χάθηκε ο προορισμός. Και όταν δεν έχεις προορισμό, τότε ζεις μηχανικά το παρόν. Πάσχουμε ακόμη να βρούμε ποιοι είμαστε, με το βλέμμα στραμμένο περισσότερο στο παρελθόν, αλλά δεν έχουμε σκεφθεί πώς θέλουμε να κάνουμε τον τόπο μας. Μπορούμε να ανατρέψουμε τα πάντα, αν το θέλουμε. Αρκεί να αποκτήσουμε περισσότερη αυτοπεποίθηση...(Ο Στέλιος Πλαϊνιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα, έζησε στην Κρήτη, στη Λέσβο, στο Λονδίνο και τώρα δημιουργεί κτίρια και συνοικίες στη Μαλαισία)

...............................................................

Η Βοσνία είναι μια χώρα που έχει βγει από τον πόλεμο αλλά οι δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούν καλύτερα από την Ελλάδα. Και αυτό είναι τραγικό. Υπάρχει ένα τραγούδι που ακούω συχνά εδώ, το οποίο έχω ταυτίσει με την Ελλάδα: το «Με αεροπλάνα και βαπόρια» του Σαββόπουλου με την Μπέλλου. Δακρύζω κάθε φορά που το ακούω. Από την Αθήνα μου λείπει η πολυπολιτισμικότητά της. Γιατί η Αθήνα είναι μια κοσμοπολίτικη πόλη, έστω και υπογείως (Ζωή Σακελλιάδου (1982) από Κάρπαθο στην Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στη Βοσνία)

 ..............................................................

Γράφτηκα στη Σχολή Καλών Τεχνών Βερολίνου, μυήθηκα για τα καλά στα κόμικς. Για καλή μου τύχη μέσα σε λίγους μήνες βρήκα δουλειά κάνοντας σκίτσα σε γερμανικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι. Με προσέλαβαν, αν και εννέα Γερμανοί διεκδικούσαν τη δουλειά. Δούλευα στις σκαλωσιές, στις λαϊκές αγορές. Περιπλανιόμουν στους δρόμους, ζωγράφιζα φάτσες, δρόμους, έριχνα στο χαρτί τις φαντασιώσεις μου. Από τα πιο σημαντικά πράγματα που μου έμαθαν οι καθηγητές στη Σχολή ήταν ότι για τις καλές ιδέες δεν χρειάζεται οπωσδήποτε καλλιγραμμία. Το «ατελές» έχει την αξία του.

..................................

Οταν λέμε αναρχία εδώ δεν εννοούμε μπάχαλο και περιθώριο. Εδώ οι αναρχικοί είναι ενταγμένοι στη γειτονιά τους, με συμμετοχή στα κοινά. Ενα μοναδικό φαινόμενο στην Ευρώπη. Αυτό που με εντυπωσίασε επίσης ήταν ότι η Καταλωνία ήταν κάτι το διαφορετικό μέσα στην Ισπανία. Νομίζω ότι ένας από τους παράγοντες που έχει βοηθήσει στην ανάπτυξη της Ισπανίας τα τελευταία χρόνια είναι η άμιλλα και η συνύπαρξη αυτών των διαφορετικών περιοχών μέσα στην ίδια χώρα

 ....................................

Πώς βλέπω την Ελλάδα; Δεν παραβλέπω την πρόοδο που έχει γίνει αλλά με εντυπωσιάζει και με θλίβει ο συνδυασμός γκρίνιας, εσωστρέφειας, ρατσισμού και σπατάλης που δεν έχει όμοιό του στην Ευρώπη. Και στην Ισπανία υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, δεν υπάρχει όμως η μπόχα της παρακμής. Ισως γιατί οι πολίτες συμμετέχουν περισσότερο στα κοινά από όσο στην Ελλάδα.Τι μου έμαθε το ταξίδι; Οτι, όσα και να ξέρεις, τίποτα δεν ξέρεις. Ο μόνος τρόπος για να βελτιωθείς είναι να μάθεις. Οτι το να αγαπάς τον τόπο όπου ζεις δεν είναι δικαίωμα μόνο των ανθρώπων που γεννήθηκαν εκεί...(«Το ταξίδι μού έμαθε ότι δεν ξέρω τίποτα». Ο σκιτσογράφος Γιώργος Κωνσταντίνου μιλά για τα ταξίδια του και για το πώς βλέπει την Ελλάδα της κρίσης)

(http://www.imagistan.es/site/ ) (καταλανικά)

(http://eikonoplasteio.blogspot.com/) (ελληνικά)

(http://theveryclosedcircle.blogspot.com/ ομαδικό-ελληνικά) 

περισσότερα για τον Θεσσαλονικιό εικονοπλάστη Γιώργο Κωνσταντίνου
στο google και τη βικιπαίδεια.

"Δημόδωρος, μια μέρα στο αρχαίο θέατρο" σε εικονογράφηση του Γιώργου

..και όπως λέει στο τέλος του βίντεο δεν είναι ρητορικός αγώνας,

στο θέατρο είμαστε κερδισμένοι όλοι γιατί διδασκόμαστε....

Kείμεθ’ ὁμοῦ τρεῖς παῖδες ὁμαίμονες

http://www.greeklandscapes.com/greece/crete/itanos.html

(Itanos, Eastern Crete, necropolis)

Κείμεθ’ ὁμοῦ τρεῖς παῖδες ὁμαίμονες ἥρωες ἁγνοὶ

Δάμων καὶ Φείδων καὶ Ἀμμώνιος ὄβριμα τέκνα.

χαῖρε πατὴρ γλυκερὲ Ἀμμώνιε· πάντα γὰρ ἡμῖν

ἐξ ἀρχῆς ἐπόεις δόξῃ ἀγαλλόμενος,

γλάθιας ἐκπλήκτους ἱλαρὰς καὶ πᾶσι θεοῖσι

τὰς θυσίας ἐπόεις ταῖς παρά σου δαπάναις,

εἶτ’ ἀγέλας, μετέπειτα γάμους πάντας μετὰ δόξας

θοινοδοτῶν, ἱλαρῶς τέρπεσιν εὐφροσύνης.

νῦν δὲ ναὸν καὶ ἄλσος ἀφηρωϊσμένον ἁγνὸν

τὰς παρὰ τῆς πατρίδος λαμβάνομεν χάριτας·

δόγμασι δημοσίοις γεγενήμεθα ἥρωες ἁγνοί.

εὐψυχῖτε γονεῖς ἀγαθοί, παύσασθε μερίμνας,

καὶ λύπης παῦσαι μῆτερ· λαμπρὰ μετὰ λαμπρῶν

τὰς θυσίας ποίει κηρία καὶ λίβανον.

καὶ γὰρ τῷ Μίνωι καὶ τοῖς μετὰ Μίνοα πᾶσι

ἥρωσιν φέρεται ταῦτα ἀπὸ τῆς πατρίδος.

( Inscriptiones Creticae - IC III iv 38 )


Κι είμαστε μαζί, αδέρφια τρία, ήρωες αγνοί.
Δάμων, Φείδων, Αμμώνιος, παιδιά δυνατά.
Γειά σου γλυκέ πατέρα Αμμώνιε. Όλα τα 'κανες
για μας, εξ αρχής, επειδή τη δόξα χαιρόσουν.

Γλάθες, γιορτές υπέροχες, εύθυμες
και σε όλους τους θεούς θυσίες έκανες
με δαπάνες δικές σου, είτε στις αγέλες, είτε
μετέπειτα σε όλους τους γάμους
γλέντια ξακουστά σύ τα πλήρωνες
με προθυμία, χαρά, ευτυχία
τώρα και ναό και άλσος ηρώων αγνό

Τις χάρες απ' την πόλη λαμβάνουμε
με απόφαση λαού και εμείς ήρωες γίναμε.
 Πάρτε θάρρος καλοί γονείς,
μή σκέφτεστε, μη λυπάστε,
στάσου μητέρα, μην κλαις
ανάμεσα σε λαμπρούς
λαμπρές κάμε θυσίες,
κεριά και λιβάνι.

Για τον Μίνωα και όλων των ηρώων μετά,
 τη δαπάνη αναλαμβάνει η πατρίδα.

1.Επιτύμβιο επίγραμμα 1ου αιώνα π.Χ. από την Ίτανο (σημερινή Ερημούπολη Σητείας, Άπω Ανατολή Κρήτης). Γνωστή ως κέντρο Πτολεμαϊκής επιρροής στο νησί. Καλεσμένη η Μεγάλη Δύναμη, για να επικρατήσουν οι Ιτάνιοι της γειτονικής πόλης Πραισού, σχετικά με διεκδικούμενο ιερό του Δικταίου Δία στο Παλαίκαστρο. Η καταστροφή της Πραισού από την Ιεράπυτνα, το 146 π.Χ., έφερε την Ίτανο σε άμεση γειτονία με τη νικήτρια πόλη και οδήγησε σε ατελείωτες αντιδικίες, τόσο για την κατοχή της νησίδας Λευκής (κύριου κέντρου αλιείας και επεξεργασίας πορφύρας), όσο και του Δικταίου ιερού, αντιδικίες που συνεχίστηκαν, πολλές φορές με την παρέμβαση της Ρώμης , ως τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες. (crete.today.com) Το πιθανότερο λοιπόν κάπου εκεί να έχασαν τη ζωή τους τα τρία αδέρφια.

2. Μεμονωμένοι στίχοι υπάρχουν στο βιβλίο Epigrammata Cretica του Βασίλη Βερτουδάκη σελ. 162, με σκοπό να φανεί ότι επιζεί ο Μίνωας και άλλοι μύθοι στους μεταγενέστερους Κρητικούς.

3. ...που λένε οι νέοι, μέσω του επιτύμβιου, πως γίναν ήρωες...αυτό ήταν μέρος της Αρχαίας Θρησκείας.. ...με τα σημερινά δεδομένα, κάτι σαν άγιοι, συνήθως πολιούχοι. Περισσότερα δες στο Greek hero cult.

4. Αυτή η άγνωστη " γλάθις-γλάθιος ", που την έκαμα " γλάθα " , κάποιο όνομα τελετής ή γιορτής τοπικής ίσως είναι. Μαζί με την νεανική προσκοπική αγέλη, ο μόνος κρητικός ιδιωματισμός σε ένα κοινό ελληνιστικό κείμενο. Ή με το γλάζω (τραγουδώ φωναχτά) κλάζω, κλαγγή (οξύς και σύντομος ήχος) έχει σχέση ή με το γλάγος, το γάλα ή  τπτ απ' όλα αυτά.

5. Ο λόγος της ανάρτησης... αυτό το εὐψυχῖτε γονεῖς ἀγαθοί... που οδήγησε στη μελιδόνεια Σχολική Ωδή Αποφοίτησης.

Ρωμιός και Ρωμαίος Πατέρας

Ένας νέος τελειώνει το Λύκειο και δεν έχει καθόλου όρεξη για Πανεπιστήμιο. Ο πατέρας του νέου, πλούσιος πολιτικός με μεγάλη δύναμη στη κυβέρνηση, λέει στον γιο του ότι πρέπει να δουλέψει αν δεν θέλει να σπουδάσει, γιατί αλλιώς δεν θα τον συντηρεί.

Έχοντας ισχυρή οικονομική και πολιτική θέση ο πατέρας κινεί… τα νήματα για να βρει μία θέση στον γιο του. Απευθύνεται λοιπόν σε έναν φίλο του υπουργό.

Πατέρας: «Φίλε, θυμάσαι τον γιο μου; Λοιπόν, τέλειωσε το λύκειο και ο τεμπέλης δεν θέλει να σπουδάσει. Θα μπορούσες να του βρεις μια θέση να αρχίσει να δουλεύει, μήπως εν τω μεταξύ βρει το δρόμο του και αποφασίσει να σπουδάσει; Το θέμα είναι να βρεθεί κάτι που θα τον κάνει να δουλέψει σκληρά, να μη κάθεται και τα ξύνει. Κατάλαβες;»

Μερικές μέρες αργότερα ο υπουργός λέει: «Έτοιμη η δουλειά για τον γιο σου. Δεξί χέρι του Προέδρου της Δημοκρατίας και 20.000 ευρώ το μήνα, τέλεια έτσι;

Πατέρας: «Τι λες ρε, αυτό είναι υπερβολικό. Πρέπει να τον αρχίσουμε πιο χαμηλά, γιατί με τέτοια τρελά λεφτά αυτός ο τεμπέλης θα γίνει χειρότερος.»

Υπουργός: «Φίλε του βρήκα κάτι πιο σεμνό. Ιδιαίτερος Γραμματέας Υπουργού. Ο μισθός είναι πιο σεμνός, μόνο 10.000 ευρώ το μήνα.»

Πατέρας: Όχι ρε. Μόλις που έβγαλε το Λύκειο. Δεν θέλω η ζωή του να είναι τόσο εύκολη με την πρώτη ευκαιρία. Θέλω να αισθανθεί την ανάγκη να σπουδάσει, κατάλαβες;»

Την επόμενη μέρα…

Υπουργός: «Φίλε, του βρήκα δουλειά ως Διευθυντής του Τμήματος Προμηθειών στο Υπουργείο Οικονομικών και ο μισθός θα είναι μόνο 6,000 το μήνα.»

Πατέρας: «Μα πάλι τα ίδια θα λέμε; Βρες κάτι στα 600 με 700 ευρώ το μήνα.»

Υπουργός: «Μα τι λές τώρα, αυτό είναι αδύνατο.»

Πατέρας: «Γιατί;»

Υπουργός: «Γιατί αυτές οι θέσεις δίνονται μόνο με διαγωνισμό και χρειάζεται να έχει βιογραφικό κάποιου επιπέδου, με τέλειες γνώσεις Αγγλικών, Πανεπιστημιακό δίπλωμα, τουλάχιστον ένα Masters ή PHD στο εξωτερικό, θέληση να δουλεύει υπερωρίες άνευ αποδοχών, και φυσικά προϋπηρεσία. Φίλε μου αυτές οι θέσεις των 600 ευρώ δεν βρίσκονται εύκολα και δυστυχώς ο γιος σου δεν έχει τα προσόντα…

(Από το ιντερνετ, ενδεικτικά δίνω το forum του filosofia.gr)

 ........................................................................................................................

 Ρωμαίοι και Έλληνες ιστορικοί εντόπισαν τη σιδερένια πειθαρχία του ρωμαϊκού στρατού ως μία από τις βασικές αιτίες της αποτελεσματικότητας του, και θεμελιώδη παράγοντα για τη δημιουργία της αυτοκρατορίας. Όπως παρατηρεί ο Σαλλούστιος, στους πρώτους αιώνες της Ρώμης ήταν συχνότερη η τιμωρία για συμμετοχή στη μάχη αντίθετα με τις διαταγές, παρά για εγκατάλειψη θέσης και υποχώρηση.

......
During the Latin War (340–338 BC) 

a conflict between the Roman Republic and its neighbours, the Latin tribes of Italy.

Bello Latino Titus Manlius Torquatus consul nobili genere natus exercitui Rōmanōrum praefuit. Is cum aliquando castris abīret, edixit ut omnes pugnā abstinērent. Sed paulo post filius eius castra hostium praeterequitāvit et a duce hostium his verbis proelio lacessītus est; "Congrediāmur, ut singulāris proelii eventu cernātur, quanto miles Latīnus Rōmāno virtūte antecellat". Tum adulescens, viribus suis confīsus et cupiditāte pugnandi permōtus, iniussū consulis in certāmen ruit; et fortior hoste, hastā eum transfixit et armis spoliāvit. Statim hostes fugā salūtem petivērunt. Sed consul, cum in castra revertisset, adulescentem, cuius operā hostes fugāti erant, morte multāvit.

Κατά τη διάρκεια του Λατινικού πολέμου ο ύπατος Τίτος Μάνλιος, που καταγόταν από αριστοκρατική γενιά, υπήρξε αρχηγός του στρατού των Ρωμαίων. Αυτός, όταν κάποτε έφευγε από το στρατόπεδο, διέταξε να κρατηθούν όλοι μακριά από τη μάχη. Αλλά λίγο αργότερα ο γιος του πέρασε έφιππος μπροστά από το στρατόπεδο των εχθρών και ο αρχηγός των εχθρών τον προκάλεσε σε μάχη μ' αυτά τα λόγια: "Ας μονομαχήσουμε, για να κριθεί από την έκβαση της μονομαχίας πόσο ο Λατίνος στρατιώτης ξεπερνάει στην ανδρεία το Ρωμαίο". Τότε ο νεαρός έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και παρασυρμένος από την επιθυμία να πολεμήσει, παρά τη διαταγή του υπάτου όρμησε στον αγώνα. Και δυνατότερος από τον εχθρό τον διαπέρασε με το δόρυ και τον απογύμνωσε από τα όπλα. Αμέσως οι εχθροί ζήτησαν τη σωτηρία στη φυγή. Αλλά ο ύπατος, όταν επέστρεψε στο στρατόπεδο, τιμώρησε με θάνατο το νεαρό, χάρη στη δράση του οποίου είχαν τραπεί σε φυγή οι εχθροί.

(πηγή http://users.sch.gr/logos/lectio_31.htm )
..........

Αυτά συνέθεσαν συνοπτικά οι Πασχάλης-Σαββαντίδης υπό τον τίτλο " Η Γενναιότητα δεν βγαίνει πάντα σε καλό ".....και παπαγαλίζουν οι θεωρητικοί ελληνόπαιδες στα Λατινικά Γ' Λυκείου, Μάθημα ΧΧΧΙ (31) με σκοπό να περάσουν τα αδιάβλητα τείχη πανελληνίων εξετάσεων. (Ίσως τέτοιο λύκειο τέλειωσε και ο γιος του ανεκδότου) Ιστορία παρμένη από Τίτο Λίβιο (Livy) Ab urbe condita - Από κτίσεως πόλεως (Ρώμης) (8.7)

 ................................

That all may say, my father," he said, "that I am a true scion of your blood, I bring to you these equestrian spoils taken from a dead enemy who challenged me to single combat." On hearing this the consul turned away from his son and ordered the trumpet to sound the Assembly.

 ......................

Και μετά την πατρική διαταγή

 ........................

All were paralysed by such a ruthless order; they felt as if the axe was directed against each of them; fear rather than discipline keep them motionless. For some moments they stood transfixed in silence, then suddenly, when they saw the blood pouring from his severed neck, their voices rose in unrestrained and angry complaint; they spared neither laments nor curses. The body of the youth covered with his spoils was cremated on a pyre erected outside the rampart, with all the funeral honours that the soldiers' devotion could pay. "Manlian orders " were not only regarded with horror for the time, but were looked upon as setting a frightful precedent for the future. 

The terrible severity of the punishment, however, made the soldiers more obedient to their general

 ................................................

 Αυτή είναι η λεγόμενη Μανλιανή Πειθαρχία (Manlian Discipline) Αυτά τα ακραία και απάνθρωπα κάναν οι Ρωμαίοι μιλιταριστές και όχι μόνο κατέκτησαν την πολιτισμένη, καλιτέχνισσα Ελλάδα αλλά μας έδωσαν κιόλας οι βάρβαροι το όνομα τους. :-)

Καλά τα ανέκδοτα, οι ιστορίες. Αλλά πάμε στο σήμερα, στα πρακτικά.

Με χρυσά γράμματα σε πλάκα θα γραφτούν πολιτικοί

που νοιάστηκαν για τα παιδιά τους,

στάθηκαν γονείς σωστοί

και δεν τα πέταξαν 

στο δρόμο
 .........

(Πυθαγόρας Βαρδίκος) (Νίκος Καντερές) (Αλέκος Κοντός)

(Θανάσης Λεβέντης) (Θεόδωρος Πάγκαλος) (Βύρων Πολύδωρας) κτλ
 ..............

 προτείνω να γίνει μια συλλογή, όπως η λίστα της Αγρογής 

και με άλλους σωστούς πατεράδες

Χρόνια Πολλά κύριε Πάγκαλε
(το νόμιμο είναι και ηθικό)

το πρόβλημα όπως είπατε χτες είναι η μονιμότητα 

που έχουν καθαρίστριες, τραπεζοκόμοι

και όχι οι μεγαλόμισθοι παρασύμβουλοι του ανεκδότου....

....Και πάντα χρειάζεται ο πολιτικός έμπιστα πρόσωπα
δίπλα του, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε,
τώρα που δεν ξέρεις ποιός είναι φίλος και ποιός εχθρός...
..........

...Μα και γώ και σύ αναγνώστη να 'σουνα, τα ίδια πιθανόν να 'καναμε....

...........

αλλού όμως είν' το ζήτημα...στον πελάτη έγκειται το στοίχημα...

 ...ο σωστός γονιός επιβραβεύεται με την ψήφο μας

γιατί μοιράζει την ελπίδα πως μπορεί

να νοιαστεί και για τα δικά μας παιδιά....
 ..............
όλοι, ακόμη και οι αγανακτισμένοι
τα παιδιά τους, λένε, σκέφτονται
σε τί κόσμο θα αποκατασταθούν...
............
και αν όλα αυτά συζητιούνται είναι εξαιτίας της κρίσης....
.....μόλις ξεπεραστεί, θα ξεχαστούν
...........
ας μην είμαστε σκληροί, απάνθρωποι, σοβινιστές...
όπως οι Ρωμαίοι ντεκαπιταλιστές

............

...και κλείνουμε με δυό ανέκδοτα ..." Τί έμαθα από τον Έλληνα πατέρα μου " και "Υιέ μου σου βρήκα νύφη" παρέα με το ημισκούμπριο άσμα, τον " Κύρη του Σπιτιού ", stixoi,.....

( Λατινικά δε δίνει του χρόνου η πέρδικα η μοσχαναθρεμένη;;....:-))

Κύρηδες του Σπιτιού = Άρχοντες
της Λαϊκής Εκπεφρασμένης
δια της Ψήφου Βούλησης

.....απ' τα μικρά τα σπίτια χτίζονται τα Μέγαρα....
...και απ' τους σωστούς πατέρες, οι Εθνοπατέρες...

Χρεοκοπίες 1893, 1932 στη Μηχανή του Χρόνου

1. Πόσες χρεoκοπίες είχαμε στην ιστορία μας; 1827, 1843, 1860, 1893, 1932. Πέντε σύμφωνα με το αυτό το άρθρο. (Ισπανοί 19 , Γάλλοι 9, Πορτογάλλοι 7, Γερμανοί 5, Αυστριακοί 4, Άγγλοι 3). (Από το 1824 έως το 2009 είχαμε τουλάχιστον 286 επίσημες χρεοκοπίες από 110 κράτη). Όμως, "Το δημόσιο ελληνικό χρέος: μια ιστορία υποτέλειας και η έβδομη χρεοκοπία της Ελλάδας" του Γρηγόρη Ζώρζου, υπονοεί έξι. Ποιά ήταν η έκτη;

2. Και πάμε στο βίντεο. Ο Χρίστος Βασιλόπουλος αναφέρει πως η φράση " έριξε ή βάρεσε κανόνι " προέρχεται από τα χρόνια του Τρικούπη. Ίσως όμως να είναι και παλαιότερη. Η προέλευση της είναι τουρκική (topu atmak, ρίχνω τόπι, μπάλα κανονιού...έριχναν, λέει, κανονιά και όλοι μάθαιναν το πάθημα του) (λέγεται και για μαθητές που έμειναν σε μάθημα ή στην ίδια τάξη)

(Γιατί όμως τουρκική;; συνήθως λέμε, αυτά που μας συμβαίνουν είναι κατάλοιπα της Οθωμανικής, εννοώντας κυρίως το ρουσφέτι και το μπαξίσι. Ένα κοινό σημείο όμως που μας διαφεύγει είναι το καθεστώς οικονομικής υποτέλειας που έζησαν και οι Οθωμανοί, χρεοκοπίες, εξαρτήσεις, διομολογήσεις (capitulations) με αποτέλεσμα το παρατσούκλι " ο Μεγάλος Ασθενής ", Sick Man of Europe. Αν συνεχίσουμε όμως έτσι, θα το παραλάβουμε εμείς...ενώ η Τουρκία από μεγάλος ασθενής, έγινε ο μόνος της Ευρώπης υγιής)

Το ποίημα " Το Κανόνι" δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα " Σκριπ " , λίγο πριν το τρικούπειο " Δυστυχώς επτωχεύσαμεν " (και αν την είπε ακριβώς έτσι τη φράση)

Πάλιν η τόση δόξα μας αρχίζει να χαράζη!
Ο κύριος Πρωθυπουργός με τα ψηλά φωκόλα,
όπου απλώς κι ως έτυχε ποτέ μιλιά δεν βγάζει,
εκήρυξε πως η Ελλάς ετίναξε... τα κώλα

Ο Λόρδος την υφήλιον σταλήθεια θα εκπλήξη
Κι αν άλλοτ΄ ένα δάνειο ζητούσε σαν ζητιάνος,
Τώρα κανόνι δυνατό στους δανειστάς θα ρίξει,
Που δεν το ωνειρεύτηκε ουδέ ο Καραπάνος.

Και μη γελάτε, κύριοι, γιατο κατόρθωμά του,
μόνον μ΄ αυτόν, σας βεβαιώ, πρώτη φορά συμβαίνει,
νανε μουφλούζης φοβερός και όλοι τόνομά του
να το προφέρουνε παντού κατενθουσιασμένοι

Βεβαίως, είνε δύσκολον κανένας να δανείζεται,
κι ακόμη δυσκολώτερον το χρέος να πληρώσει,
μα είνε δυσκολώτατον κι αυτό να το γνωρίζετε,
οπόταν έλθη ο καιρός να ρίξη το κανόνι.

(εκ του ιστολογίου paliotraktera)

3....Ο Χαρίλαος Τρικούπης δημοσιεύει ανυπόγραφα στους Καιρούς το Τίς πταίει; (29 Ιουνίου 1874) σχετικά με τη παθογένεια της εσωτερικής διοίκησης και 9 Ιουλίου το " Παρελθόν και Ενεστώς "  σχετικά με την Αρχή της Δεδηλωμένης, όπου η κυβέρνηση οφείλει να έχει τη «δεδηλωμένη» εμπιστοσύνη της Βουλής αντικαθιστώντας τη «θεωρία του κηπουρού» ...ο βασιλιάς μπορούσε, αν το επιθυμούσε, να διορίσει ως πρωθυπουργό ακόμα και τον κηπουρό του. Τρεις μέρες φυλακή, μετά διορίστηκε πρωθυπουργός (1875). Γιαυτό τον περιέλαβε ο Σουρής.

                         "Και ήτο για το Σύνταγμα παντού συνομιλία,
                        και ο Τρικούπης έγραψε πως πταί η βασιλεία,
                        Και είδε ο Γεώργιος πως του ΄γιναν κουνούπι
                        και δυό βεντούζες έβαλε στο Σύνταγμα κοφτές,
                        κι εκάθησε στο θρόνο του και είπε στον Τρικούπη
                        «έλα λοιπόν να κυβερνάς εσύ οπού δεν φταίς!»
                        ...........................................................
                        Κι εβγήκε ο Χαρίλαος από τη φυλακή
                        κι εφύτρωσε Πρωθυπουργός με κόκκινο βρακί,
                        ...........................................................
                        Και πάταγος ηκούετο και οχλοβοή μεγάλη,
                        και ο Τρικούπης έπεσε βαρύς στα χαμηλά,
                        και ήλθαν τρίτοι, δεύτεροι, και τέταρτοι και άλλοι,
                        και κάθε τόσο κόμματα εγένοντο πολλά.
                        Ο δε Μεγαλειότατος δεν έλεγε μια λέξη
                        και μόνος του εψιθύριζε «ας βρέξει ότι τρέξει»

4. Ο εκσυγχρονιστής Τρικούπης ήταν υπερ της ανάπτυξης, του δανεισμού (εξού και δανειοχαύτης... ...δεκαπλασίασε το χρέος) , της φορολογίας, μεταρυθμίσεων και των μεγάλων έργων, όπως η διάνοιξη της Διώρυγας της Κορίνθου, αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας και η δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου.   Ο παλαιοκομματικός αντίπαλος του, Θεόδωρος Δηλιγιάννης δεν πίστευε στη βιομηχανική ανάπτυξη, ήταν υπέρ μιας αγροτικής Ελλάδας, να ζει με το υστέρημα της το αγροτικό, να πάψει να δανείζεται και να αποκηρύξει κάθε χρέος. " Εθνικό είναι ό,τι αρέσει στο λαό ", " Αν είναι να ανεβεί η τιμή στη ρετσίνα, το κοκκινέλι και στο τσιγάρο, ας χαθούν τα δημόσια έργα, οι εξοπλισμοί, ας πτωχεύσει το κράτος "

5. Το 1/4 του του αστικού ενεργού πληθυσμού ήταν κρατικοδίαιτο.

6. Ένας απ' τους Χρυσοκάνθαρους (Golden Boys) λιμοκοντόρους, Ανδρέας Συγγρός είχε δηλώσει στη βουλή πως δεν πληρώνει σχεδόν κανένα φόρο.....Αργότερα με διάφορες κινήσεις προσπάθησε να συμβάλει στην χρεοκοπία της χώρας, έτσι ώστε να καταφέρει να γίνει μέτοχος της Εθνικής Τράπεζας. Κατηγορήθηκε δε από τον τύπο και τον πολιτικό κόσμο για κερδοσκοπία εις βάρος της Ελλάδος. Τον Ιανουάριο του 1894 έσκασαν κροτίδες δυναμίτιδας μέσα στον κήπο του Μεγάρου του προκαλώντας μικρές υλικές ζημιές. Στις εκλογές του 1899 εξελέγη βουλευτής Αττικής με 15.139 ψήφους.

Ο Ανδρέας Συγγρός παντρεύτηκε αρκετά μεγάλος, σε ηλικία 45 ετών, την Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου (1842 - 1921), χήρα Αντωνιάδη, με την οποία και δεν απέκτησε παιδιά. Είχε αποκτήσει έναν νόθο γιο, τον Γεώργιο Νομικό, τον οποίο αν και συμπεριέλαβε στην διαθήκη του δωρίζοντάς του τεράστιες εκτάσεις στην Εύβοια και την Θεσσαλία δεν τον αναγνώρισε ποτέ.  (Συγγρός - βικιπαίδεια)

Και αυτός είν' ο λόγος που την περιουσία του πήραμε εμείς ως φιλανθρωπία. Δεν υπήρχαν κληρονόμοι...

7.Τότε και οι πρώτες θορυβώδεις διαδηλώσεις. Μηχανισμός καταστολής...οι αντλίες νερού. Επικεφαλής Αστυνόμος, ο Δημήτριος Μπαϊρακτάρης, που διέλυσε και τους κουτσαβάκηδες.

8.....εκδοτική θύελλα εφημερίδων....αγγλόφιλοι πληρώνονταν με λίρες...γαλλόφιλοι με φράγκα...ρωσόφιλοι με ρούβλια.....τα τυπογραφεία ελέγχονταν από ξένους.....ή υπούργημα μου δίνεις ή εφημερίδα βγάζω....

9. Οι ξένες τράπεζες που μας δάνειζαν είχαν ένα όραμα, να αναλάβουν τα έσοδα του κράτους από το κεντρικό ταμείο.

10. Η κρίση της σταφίδας. (1893) Το κύριο προιόν της Ελλάδας ήταν η σταφίδα. Το 1/3  στη Γαλλία που αντιμετώπιζε φυλλοξήρα με τα αμπέλια τους. Όταν όμως ξεπέρασαν το πρόβλημα, ανατράπηκε το ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο. Τότε αρχίζει η μαζική μετανάστευση στη Νέα Γη. Χάνουμε πληθυσμό αλλά η ανεργία μετριάζεται και ξεκινούν τα εμβάσματα από τους συγγενείς εξ Αμερικής.

11. Η Πτώχευση της Αργεντινής από Αγγλική Τράπεζα που αναφέρει είναι το Panic of 1890.

12. Φιλέλλην Εδουάρδος Λώ, παντρεμένος με Ελληνίδα, την αδερφή του Χατζηανέστη, επιτηρητής του ΔΟΕ, διεθνούς οικονομικού ελέγχου και προστάτης των ομολογιούχων, συντάσσει ευνοϊκά  υπομνήματα ότι μπορούμε να αποπληρώσουμε το χρέος (Edward Law)

13. Και ο ίδιος ο βασιλιάς, Γεώργιος Α', κερδοσκόπησε εις βάρος της Ελλάδας. Οι δανειστές απαίτησαν το δάνειο να μην περάσει από τη βουλή αλλά με βασιλικό διάταγμα. Ο Γεώργιος αφού πρώτα τοποθετήθηκε στο χρηματιστήριο, αρνήθηκε να υπογράψει. Και έτσι χρεοκοπήσαμε. Ο Τρικούπης δεν είχε πείρα από δανειακή πολιτική. Βλάσης Γαβριηλίδης: «Απελπισθέντες (ανακτορικοί και αντιπολίτευση) να καταστρέψουν έναν άνδρα, ενόμισαν ευκολώτερον να καταστρέψουν το Εθνος». Ανάμεσα στους αγανακτισμένους μετά, εμφανίζεται ακόμα και ο βασιλιάς, καλή ώρα τώρα...

Έγια μόλα, έγια λέσα, όλοι είμαστε για μέσα (για το Δρομοκαΐτειο)

14. Η συνέχεια της εκπομπής στο youtube, Video 1, (Ελληνοτουρκικός πόλεμος 1897) - Video 2 ( 1922 - Εσωτερικός Δανεισμός - Διχοτόμηση της Δραχμής Το Αναγκαστικό Δάνειο του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη - Οταν το κατοστάρικο κόπηκε στη μέση με ψαλίδι - κράτησε το σχέδιο κρυφό για να αποφευχθεί κερδοσκοπία σε χρυσό και ακίνητα, δεν το ειπε ούτε στον αδερφό του - η υποτίμηση πόνεσε περισσότερο τους έχοντες - Παγκόσμια Πρωτοτυπία) Video 3 (Προσφυγικά Δάνεια -ΕΑΠ, Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων - Συμβολή Μικρασιατών στην Οικονομία - Κραχ του 1929 -Αλίκη Διπλαράκου Μις Ευρώπη, εθνικά υπερήφανοι) Video 4 (Κάθετη μείωση εξαγωγών - Αδυναμία πληρωμής προσφυγικών δανείων -Αύξηση φορολογίας - Διαδηλώσεις καπνεργατών- Ιδιώνυμο -Κάτω οι Κλέφτες- Αναζήτηση νέου δανείου για πληρωμή του παλιού - Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο «Κανόνας του Χρυσού». Η σύνδεση με τη λίρα Αγγλίας έκανε τη δραχμή ευάλωτη στις αλλαγές της συναλλαγματικής ισοτιμίας των βασικών εμπορικών ανταγωνιστών της. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1920 η ελληνική οικονομία αντιμετώπιζε κρίσιμα διλήμματα σχετικά με το αν, πώς και σε ποιον βαθμό έπρεπε να συνδεθεί με το διεθνές οικονομικό σύστημα. Πολλά από αυτά θυμίζουν μάλιστα έντονα ανάλογα διλήμματα και γεγονότα της δεκαετίας του 1990.......(Νίκος Χριστοδουλάκης) - Απαγόρευση Ελευθεροτυπίας - Πληθωρισμός - Η ΔΕΗ και η ΕΥΔΑΠ φεύγουν, η POWER και η ULEN έρχονται -enet.gr) Video 5 (πανελλήνιος έρανος χρυσαφικών με επικεφαλής την κόμισσα Λουίζα Ριανκούρ και τον αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο) Αν 2 εκατ. Έλληνες έδιναν τις βέρες τους, θα βρισκόντουσαν 2 εκατ. λίρες - Οι τράπεζες όμως δήλωσαν οτι δεν έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν σε αυτή την ανάγκη - Κόντρα με το συνδικάτο των αυτοκινητιστών - Εκλογές 1933) (περισσότερα στο google χρεοκοπία 1932)

..................................................................................................................

1. Υπάρχουν διαφορές και ομοιότητες;;  τρέχα, γύρευε....

2. Μακάρι πάντως μετά από 100 χρόνια να υπάρχει Ελλάδα και να μας κάνουν και μας 

οι μεταγενέστεροι τέτοια πλούσια αφιερώματα :-)

......................................................................................................
 το νόημα του ντοκιμαντέρ
 ...................................
για να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσαν
ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά 
....

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά
μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά το κανόνι (βαρά, βαρά)
και ξανά το κανόνι βαρά

Εισβολή στη Βουλή (1964, Ρένος Αποστολίδης)

Κι εγώ, από την πλευρά μου, πιστεύω πως ό,τι λέω πάει στο βάθος των συνειδήσεων -κάποιων συνειδήσεων- και δημιουργεί κριτήρια, στα οποία δεν αντέχει η πολιτική ανουσιότητα και κενότητα των φορέων και των κομμάτων και των παρατάξεων και των σχημάτων του ΚΟΝΦΟΡΜ! Πιστεύω, εντέλει, πως λίγο ακόμα, όχι πολύ, θα χορεύουν στον Τόπο μας τις γελοίες πολιτικές τους οι κενοί, γιατί θα ξυπνήση, θα ξυπνήση φοβερά -μην πλανιέστε- ο Λαός αυτός… Eγώ πάντως και θα πεθάνω ακόμα, αλλά θα κάνω το παν για να τον ξυπνήσω, να τον ξεσηκώσω!” (Ρένος Αποστολίδης, “Το κατηγορώ”, 1965, Έξω απ΄τις στρούγκες και τα κοπάδια, Nylon.gr)

....αυτό είναι η Ελλάδα, αυτή είναι η δημοσιογραφία της, αυτό είναι η δημοκρατία της, έναντι αυτού λυπάμαι πολύ που δεν πέτυχε η εισβολή, που δεν μπήκε το πλήθος μέσα και να δείρει, όχι οτι θα βγαινε τίποτα...το ίδιο αυτό πλήθος άλλωστε είναι οι ίδιοι που αν βγαίναν βουλευτές, θα κάναν τα ίδια....(4:40 στο video)

- Εισβάλατε στη Βουλή, το 1964. Θα το κάνατε αυτό σήμερα;

«Πιστεύοντας ότι όλοι τους όμοιοι, και οι μεν και οι δε, και όχι μόνο πιστεύοντάς το, παρά εναντίος τους όλων, είπα κάποτε σε παιδιά που ρώτησαν ύστερα από μια τελευταία προεκλογική διαδήλωση στην πλατεία Κλαυθμώνος: "Αυτό ήταν, κύριε Ρένο; Πείτε να κάνουμε κάτι;". Απάντησα εγώ: "Να πάτε στη Βουλή !". Εννοούσα να πάνε να φωνάξουν απόξω. Αυτή μου όμως η κουβέντα άκουσα να μεταδίδεται σαν προσταγή σε όλους και να γυρνάνε καταπάνω τώρα και όσοι κατεβαίνανε την Πανεπιστημίου.
.....................
Και είδα πλήθη μαχητικά να τραβάνε κατά τη Βουλή. Κι όταν έφτασα, σκέφτηκα: "Μωρέ ωραία μπουλντόζα το πλήθος!" Και τους είπα: "Μπάτε μέσα και λογαριαστείτε μ' όσους βρείτε μπρος σας! Ολοι όμοιοι είναι, βουλευτές και ψευτοδημοσιογράφοι γλείφτες !" Μέσα όμως όταν έφτασα στο μεγάλο χωλ, στο πίσω της Βουλής, σκέφτηκα ότι δεν έκανα καλά να μπω στη φωλιά του λύκου μόνος. Πήγα κι ακούμπησα την πλάτη μου στον τοίχο απέναντι, κι είπα: "Μη ζυγώσει κανείς, τον έσκισα!" Στεκόντουσαν καμιά εξακοσαριά απέναντί μου κι έβριζαν.

Και τότε είδα κάποιον να ρίχνει κάτι γροθιές και ν' ανοίγει χώρο, να βγαίνει εμπρός μου και να τους λέει:  "Τι βρίζετε; Ο Ρένος δε φταίει τίποτα! Ο Ρένος είναι ακαταλόγιστος !" Ηταν ο Λεωνίδας Κύρκος κι έκαμνε τα δημοκοπικά του κόλπα... " Κτήνος, κάθαρμα  ", του λέω (ήμασταν φίλοι, παίζαμε σκάκι στην ίδια πολυκατοικία). "Πάψε ρε τρελέ  ", μου λέει. "Ανοιξε την πόρτα πίσω σου και πέρνα! Πώς θα τελειώσει αυτό ;" Πράγματι μπήκα εκεί μέσα. Δεν είχε ούτε καρέκλα, ήταν μόνο τρεις αστυφύλακες, ήρθε κι ο Αθάνας, πρόεδρος της Βουλής τότε, κι όπως καθόμουν κάτω με την πλάτη στον τοίχο κι έβλεπα τα σκαρπινάκια του, μου είπε: "Τι είναι αυτά που κάνατε απόψε κύριε Ρένο! Ως και ο κύριος Κανελλόπουλος σας αποκηρύσσει." "Αει σιχτίρ ρε Αθάνα  ", του λέω. "Και πέστο και του Κανελλόπουλου!.." Φέραν εκεί άλλους τριάντα έναν κοινούς διαδηλωτές που τους έπιαναν ώς και στην Ομόνοια, και τους βαφτίζανε  " εισβολείς στη Βουλή !"

Στη δίκη που έγινε, έφτασε ώς και ο  " Μπαρμπαγιάννης  " λέγων αναιδέστατα στον πρόεδρο: "Τι δικάζετε κύριε πρόεδρε; Αυτός έφερε μονόκαννο για να σκοτώσει τον πρόεδρο (τον 'παπατζή')!"  " Τι λες ρε μαλάκα ", του είπα. Κι όταν του γύρεψε ο πρόεδρος να δείξει ποιος είναι ο Αποστολίδης, έδειξε για μένα έναν δεκαοκτώ χρονών που ήταν σωματώδης. Τέτοια ήταν η  " δίκη  "! Σε φωτογραφία που εγώ γελούσα, η λεζάντα ήταν: "Ο Ρένος κλαίων !" Εμεινα εκατόν έξι μέρες φυλακή στις φυλακές Καλλιθέας. Εχω ορκιστεί πως όσους τυχόν ζούν, όσο ζουν, θα τους κλείσω εκατόν έξι μέρες φυλακή, ακόμα κι αν δεν έχουν κάνει τίποτα!»(«Για όσους γίνεται λόγος σήμερα, περίπου όλοι ανάξιοι είναι» ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 2003)

Το 1945 άρχισε να σπουδάζει Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του, γιατί τον κάλεσαν να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. Ζώντας από κοντά την καταστροφή και τον θάνατο, ορκίστηκε να ρίξει μήτε μία σφαίρα και να καταγράψει ό,τι ζούσε επί δυόμισι χρόνια στον Γράμμο, το Βίτσι και κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Ρούμελης και της Πελοποννήσου. Μόλις απολύθηκε, δημοσίευσε την Πυραμίδα 67, ένα από τα πιο αυθεντικά κείμενα για τον Εμφύλιο Πόλεμο.


Από το 1951 ανέλαβε την αρχισυνταξία και την κριτική στήλη στο περιοδικό Ο Αιώνας μας, και το 1952 ίδρυσε με τον πατέρα του το περιοδικό Τα Νέα Ελληνικά, από τις σελίδες του οποίου άσκησε έντονη κριτική «εναντίον του πολιτικού και λογοτεχνικού κατεστημένου», και ιδιαιτέρως κατά της «Γενιάς του '30», καταλογίζοντάς της «πνευματική και ηθική ανεπάρκεια». Για τη στάση του αυτή, οι κριτικοί της εποχής τον αγνόησαν περιφρονητικά ή έφτασαν στο σημείο να μηνύσουν (ο Καραγάτσης, συγκεκριμένα) αυτόν και τον πατέρα του. Ωστόσο, το 1960 έλαβε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων Ιστορίες από τις Νότιες Ακτές.

Από το 1962 έως το 1964, διετέλεσε συνεργάτης της Γενικής Διεύθυνσης του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1963 κατήλθε υποψήφιος βουλευτής, και στις δημοτικές εκλογές του 1964 υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων. Μετά το τέλος μιας διαδηλώσεως, εισήλθε -επικεφαλής οργισμένου πλήθους- στη Βουλή. Για την πράξη του αυτή συνελήφθη και καταδικάστηκε σε δυόμισι έτη φυλάκιση, εκτίοντας μόνο τρεις μήνες.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, το 1969, άρχισε να δημοσιεύεται στον αθηναϊκό Τύπο η Ανθολογία Διηγήματος του Ηρακλή Ν. Αποστολίδη, την οποία ο Ρένος Αποστολίδης παραχώρησε δωρεάν, υπό τον απόλυτο όρο της μη παρεμβάσεως στα κείμενα εκ μέρους της λογοκρισίας. Η δημοσίευση, ωστόσο, της δικής του νουβέλας " Ο Α2  ", με θέμα τον Εμφύλιο, προκάλεσε την επέμβαση της λογοκρισίας και τη διακοπή της εμφάνισης της Ανθολογίας.(Ρένος Αποστολίδης - βικιπαίδεια)

 (Video 1) Συνέντευξη στην Άγη Κασούμη. Εισαγωγή.

(Video 2) Στον καιρό του Διχασμού με ψευδώνυμο " Ο Τρίτος " στην Κεντρώα Εφημερίδα Ελευθερία.....Χρυσή Αντίσταση, η πληρωμένη απ' τους Βρετανούς.... Ο παράνομος τύπος της κατοχής ήταν πολύ περιοσμένος και αυτά που βγήκαν δήθεν μετά ήταν για δικαιολογήσουν αντιστασιακές συντάξεις..... Ο Ρόλος του Γεωργίου Παπανδρέου στα Δεκεμβριανά....

(Video 3) ...τότε ήταν τρέλα να μιλάς έτσι...δεν αστειεύοταν η δεξιά, ούτε η αριστερά..τώρα είναι στυλάκι επαναστατικό....τότε έγραψα την " Κριτική του Μεταπολέμου "....ο ίδιος ο εκδότης που το τύπωσε, αρνήθηκε να το εκδώσει...γιατί λέει τα βάζω με το σύμπαν των συγγραφέων που εκδίδει...δύσκολο να είσαι επαναστάτης και φτωχός αλλά και σπάνιο να είσαι επαναστάτης και πλούσιος...η περίπτωση του Ρώσου Κροπότκιν...τί είναι επανάσταση;;..ανατροπή ή " Στομαχική Αλλαγή "..;....Ανθρώπινος Λόγος και Παρενθέσεις/Παρεκβάσεις, αναφορά στον Καρούζο...Ο Σχιζοφρενής Λόγος ανοίγει παρενθέσεις που δεν τις κλείνει, ανοίγοντας νέες....Ναρκωτικά και Γράψιμο...

(Video 4) Πληρωμή από Συνεντεύξεις ....από το '52, που έγινε υποχρεωτική η ψήφος, ρίχνω άδειο λευκό φάκελο...αναφορά στον Τάκη Κύρκο, αδελφό του Λεωνίδα...ψυχροπολεμικές εκλογές νοθείας....με ποιούς συμφωνείς, ποιούς θαυμάζεις;; επιλεκτικά...Αρχαίους Έλληνες, Χριστό, Βούδα, Ινδικές Βέδες, Νίτσε, Βάγκνερ, Μπακούνιν, Κροπότκιν, Μπέρξον..τον εαυτό σου τον θεωρείς αναρχικό;;..εγώ δεν τον θεωρώ τίποτα, το χρησιμοποιώ για να δώσω στον άλλο μια κατεύθυνση...από λογοτέχνες...Παπαδιαμάντη, Βιζυηνό...

(Video 5) ...ο Σπύρος Ζουρνατζής του Περιοδικού Προοπτική (που δημοσίευε κείμενα του Ρένου) του προτείνει να κατέβει υποψήφιος με το Κόμμα των Προοδευτικών του Μαρκεζίνη. " Μα εγώ διαφωνώ μαζί σας και με όλη τη Δεξιά"." " Το γνωρίζω απαντά ο Μαρκεζίνης αλλά σκάπτεις τας ψυχάς και τας συνειδήσεις των νέων. Θα λες ό,τι νομίζεις ". Και τότε άρχισα να λέω και εγώ στις συγκεντρώσεις τα δικά μου. " Δεν έχω καμία σχέση με αυτούς που έχουν στήσει τα μικρόφωνα. Τους σταυρούς δώστες τους όπου θέλετε, αφού έχετε την ανοησία να ψηφίζετε. Την ψήφος σας ζητούν για να επενδυθούν οι αυθαιρεσίες της εξουσίας. Και τις επενδύετε. Εσείς στήνετε τις μάσκες τους. Η Βάση φταίει για τους Πολιτικούς της. Αν δεν αρχίσουν να γκριζάρουν τα μαλλιά σας, δεν πρόκειται ποτέ να σας ανοιχτεί πόρτα σε αυτόν τον τόπο, τον κατεξοχήν γεροντοκρατούμενο.

(Video 6) Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με Γεώργιο Πλυτά (Ιούλιος 1964)....ο κόσμος θέλει να ακούει τις αλήθειες, άλλο τί τις κάνει μετά....Το Εσωτερικό Σαμποτάζ με τα Ψηφοδέλτια. Τί Πλαστήρας τί Παπάγος; Τί Καραμανλής, Τί Παπανδρέου; " Πολίτες Δυναμώστε την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το κατεξοχήν ανασταλτικό μέσο της αυθαίρετης εξουσίας.

(Video 7) Μετά την ομιλία Πλυτά και λίγες μέρες πριν τις εκλογές πώς ξεκίνησαν τα επεισόδια για τη βουλή με την αστυνομία....μπρος στους νέους της ΕΡΕ έβριζα τον Καραμανλή, πως δεν έχει βγάλει τα τσαρούχια από το στόμα αλλά αυτοί με αγαπούσαν, ο Ρένος είναι ο Ρένος και ας λέει τα δικά του....

(Video 8) η βία δε σε ενοχλεί; μια γροθιά είναι βία ελαφράς μορφής, χειρότερη είναι η συκοφαντία. Βία είναι αυτά που είδα μπρος στα μάτια μου στον εμφύλιο. Το πλήθος μπρος στην πόρτα της βουλής ήταν 4.000 το λίγοτερο. Μπήκαν περί τους 600 μέσα. Ξαφνικά ένας αδειούχος χωροφύλαξ τους φώναζε " παιδιά, αυτό είναι ποινικό αδίκημα ".  Απόπειρα στάσεως.

(Video 9)  Κύρκος: Ρένο κι εσύ με τους φασίστες;;...Κι εσύ Λεωνίδα με τον Χασάπη-Παπατζή του '44;; Εγώ έκανα το μισό, εσύ κάνε το υπόλοιπο, επιβάλλοντας τάχα την τάξη....γνωριζόμασταν από  δεκαπέντε χρονών παιδιά και του είχα πει " ..Θα σε διαγράψουν απ' το κόμμα σου ως διασπαστική συνείδηση...Γιατί το λες;;...Γιατί παίζουμε σκάκι και σφυράς Μπετόβεν ενώ πρέπει να 'χεις ξύλινο μυαλό...Η Φρουρά της Βουλής είχε κρυφτεί στα υπόγεια. Αφού έδιωξα το πλήθος, ο φρούραρχος με συνέλαβε. Δημοσιογράφοι φωτογράφιζαν δήθεν ήρωες βουλευτές που συλλάβανε διαδηλωτές....Κάποιοι φώναζαν " στο Γουδί, στο Γουδί! "

(Video 10) Ο Κύρκος προσπαθεί να με υπερασπιστεί...ένα στην τύχη είχαν συλλάβει τότε μαζί με μένα, ένα 62χρονο και μάλιστα κεντρώο...τις επόμενες μέρες έκαναν κάπου 30 συλλήψεις...μόνο ένας βουλευτής, ο Κολοκυθάς ήταν αυτόπτης μάρτυρας, οι άλλοι 18 που εμφανίστηκαν αργότερα  ψευδομάρτυρες...

(Video 11) ....η δίκη κράτησε δεκαπέντε μέρες..."συμμετοχή εις παράνομον διαδήλωσιν ".."περιύβριση αρχής " ...." κακώσεις βουλευτών " ..." διατάραξη συνεδριάσεως βουλής "....κτλ
......................................................................................................................

......αυτά τα άγραφα για την επίσημη ιστορία συνέβησαν τότε..

...τί σωστό για σήμερα κρατάμε στην κρίση μας είναι....