...απού φυτρώνουνε δεντρά στου ΔΝΤ το χιόνι?...τς,τς...
.........Το παραπάνω απάντηση στο Μίμη για το δικό του στο Μανώλη......
που μόνο αέρας και πουλί μπορεί και του σιμώνει."
που σημαίνει:
Είσαι τώρα βουλευτής μέσα στην κοινωνία και σκέφτεσαι τον δύτη στο κενό και την αμφιβολία.? Δηλαδή.."τί θα 'ταν ο Μίμης αν είχε πάρει άλλες, πιο μοναχικές αποφάσεις στη ζωή...στην κηδεία μου θα 'ρθει κανείς ή θα με βρίζουν που ψήφισα τον Παπατζή?:-) και τέλος τα "Δεντρά που φυτρώνουν στου ΔουΝουΤού το χιόνι" είναι εικόνα παρμένη από εκπομπές, ραδιο-φράσεις του ίδιου του Ανδρουλάκη....στο περίπου και εν συντομία .... "Η Τέχνη ακμάζει όταν η Κονομία-Κοινωνία παρακμάζει!'' ...μάλιστα...
.....Και επειδή VERBA VOLANT, SCRIPTA GOOGLANT......
παραθέτω γεγραμμένη την πρωινή την εκπομπή
και αν θες εσύ την ακούεις εις τo λινκ.
άναψε Flash τα μάλα, με τον Θανάση μας το Λάλα :-)
......................................................................................................
.....Εσείς τώρα το Μανόλη τον βλέπετε σαν μεγάλο δημιουργό...αρκεί να σου πω οτι ο Μίκης μια μέρα κιτρίνισε λίγο από ζήλεια και με ρωτά ποιός έγραψε αυτό το στίχο; ..είδα στα μάτια του οτι ζήλεψε...ένας Ηρακλειώτης του λέω ο Μανώλης ο Ρασούλης..Τί λες ρε μου λέει;;.δλδ ήθελε αυτό το στίχο να τον είχε κάνει μουσική αυτός ...για ποιό στίχο μιλάγατε;; ..για το "τίποτα δεν πάει χαμένο" αλλά του άρεσε και του Μίκη το "Πότε Βούδας, Πότε Κούδας" αλλά με τον Ηρακλειώτη θα συνεργαστώ;; ..για πλάκα βέβαια το λεγε ο Χανιώτης :-)...ήθελα να σου πω ότι ο τύπος Ρασούλη παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και από το ίδιο του το έργο..δλδ κάθε χωριό στην Κρήτη έχει τον τρελό του, τον κουζουλό του, ο οποίος είναι αξιοσέβαστο πρόσωπο ..πρέπει να ξέρεις ότι μετά τον Καζαντζάκη, ο Ρασούλης είναι ο τύπος του Ηρακλείου, ενός Ηρακλείου βέβαια φανταστικού.. αυτοί τώρα Θανάση ήταν κλεισμένοι μια ζωή στα τείχη τα Βενετσιάνικα, Τουρκόπολη και φαντασιώνονταν τον ελεύθερο καβαλάρη των ορέων..ο θρύλος που πάντα διαπερνούσε τους Ηρακλειώτες τις παλιές εποχές...του καβαλάρη με την άναρχη, την ανυπότακτη μοναχικότητα, ο οποίος είναι πέρα από το νόμο,το θεό, πέρα απ' το διάολο, που κάνει του κεφαλιού του πάντα, ανάποδος, χαΐνης, αλήτης, αντάρτης..αυτός ήταν ο Μανώλης..ανέστιος, αταξινόμητος, ακαλούπωτος, που βέβαια κατα καιρούς ενθουσιαζόταν για διάφορα πράγματα, ξερω γω, έκανε τον κομμουνιστή, τον τροτσκιστή, πήγαινε στα εργοστάσια, είχε δουλέψει στην Ελευσίνα, έβγαζε μια εφημερίδα.....εδώ είχε βγάλει την κόρη του Ναταλία γιατί λέγανε Ναταλία τη γυναίκα του Τρότσκι...όπως λέει ο Καζαντζάκης..δεν βουλώνουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες, δεν δενόμαστε στο κατάρτι..αρπάζουμε τις σειρήνες τις φέρνουμε στο κατάστρωμα και τις γλεντάμε..έτσι ήταν ο Μανώλης με τις μεγάλες ιδεολογίες, με τις θρησκείες..γκουρού..μια φορά είχε πιάσει τον πατέρα μου..είχαμε ένα μύλο, ψηλά στην ορεινή Κρήτη, όπως ανεβαίνουμε στο οροπέδιο του Λασιθίου..ένα ανεμόμυλο που αλέθαμε στάρι..και πήρε το μύλο και τον έκανε σκήτη..και μετά φέρανε δε θυμούμαι το όνομα του, απ΄την Αμερική, αυτόν που είχε ασπαστεί και τον φύλαγε γιατί τον κυνηγάγανε οι Αμερικάνοι, η Ιντερπόλ. Και αρχίσαν να μαζεύονται χίπηδες και ινδοί, εννοώ αμερικάνοι, της θρησκείας αυτής, να κάνει ο Μανώλης τον προφήτη, να παίζουν οι παπάδες τις καμπάνες, ο δεσπότης να αφορίζει, να κινητοποιείται κόσμος, παραλίγο να γίνει αιματοχυσία.... ταραχοποιός ο Μανώλης, και στο ποδόσφαιρο,ε; μην ξεχνάς ότι ήταν φουνταριστός (επιθετικός), ΟΦΗ, φανατικός, όχλος..έβλεπες λοιπόν ένα άνθρωπο του όχλου, του μπούγιου, της παρέας και ταυτόχρονα ερημίτη, μοναχικός..εγώ είχα προδεί πως ο Μανώλης θα πεθάνει μόνος του...και του έλεγα "Το Μερακλίδικο Πουλί, ποτέ φωλιά δεν κάνει, πάντα του ετσά θα το λαλεί, ίσαμε να ποθάνει" ή μου λεγε "Παντα μου 'τσα θα το λαλώ, πάντα μου ετσά θα να 'μαι, να στρώνω στο κατώφλιο της νύφης να κοιμάμαι"..Απ' τη μιά ήταν Ζορμπάς, απ' την άλλη δεν ήθελε να γίνει "Σεβαστό Πρόσωπο"...δεν ήθελε να κάνουν για αυτόν εκδηλώσεις να τον τιμούν...αυτο-υπονομευόταν, ήταν άναρχος..μερικές φορές έβγαινε δημόσια και έλεγε κάτι φράσεις απ' το πουθενά σαν "να µην υπερασπιζόµαστε πανεθνικώς σε διεθνείς διοργανώσεις το Καρβελιστάν". ...Μια φορά στον αέρα, στη σκηνή, κάναμε μια μεγάλη εκδήλωση στον Κεραμεικό, και λέω "Ιντά ειν' η Κρήτη σ' ερωτώ; νησί ναι για ιδέα;;...τον προκάλεσα και αμέσως απαντά...Ελπίδα, Πόνος, Τράχαλος, Πληγή του Προμηθέα...αυτόματα..θέλω να νιώσετε βαθύτερα την Κρητική διάσταση του Μανώλη...ήταν desperado, πήγαινε παιδί στο μνήμα του Καζαντζάκη και διάβαζε το ρητό...ελευθερία από Φόβο και από Ελπίδα τον διαπερνούσε...desperado...αγωνιζόταν ανέλπιδα...προσπαθούσε να πιαστεί απ' το τίποτα, καμιά φορά ενώ πίστευε ένιωθε οτι δεν πίστευε τίποτα και καταλαμβανόταν από λύσσα να γεμίσει αυτό το υπαρξιακό κενό...Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτό που είχε απαντήσει στη Μελίνα για τα μάρμαρα του Παρθενώνα. «η χώρα πάσχει από αντιφάσεις. Δεν µπορείς να λες φέρτε πίσω τα Μάρµαρα του Παρθενώνα και η Βανδή να κλείνει τη Σταδίου. Αυτά είναι γκραν γκινιόλ. Δεν τα καταλαβαίνουν έξω». Ανάποδος άνθρωπος, όπως ο Άκης Πάνου, ο ένας χειρότερος απ' τον άλλο, φίλοι καρδιακοί, είχανε μια φορά και μαγαζί στην Κυψέλη...οι ανάποδοι με τα μάτια συνεννοούνταν...άλλες φορές κολλούσε συγκρουσιακά με κάποιο άτομο...και του λέγαμε "ξεκόλλα" και απαντούσε "μα να μην γίνουμε ρεζίλι, αφού πλακωθήκαμε να το φτάσουμε στα άκρα''....να υπερασπιστούμε τη διαφωνία...να του αφιερώσω κλείνοντας τον παρακάτω στίχο: Εγώ ζηλεύω του δεντρού που στον γκρεμό φυτρώνει που μόνο αέρας και πουλί μπορεί και του σιμώνει.......
Μερικές παρατηρήσεις
1.Καημός του Θεοδωρακικού Μανώλη, της γενιάς του 1-1-4 και του Μάη του 68 ήταν να κάνει ένα δίσκο με το Μίκη αλλά βλέπεις και Χανιά-Ηράκλειο δεν τα βρήκαν :-) αλλά κυρίως δεν βρήκαν άκρη ο Σοσιαλιστικός Ρεαλισμός με τον Τροτσκικό Μεταμοντερνισμό :-)
2.Για τσι Ηρακλειώτες...που περιμένουμε λέει σαν τσι παρθένες τον καβαλάρη...να ξέρεις πως ο καθείς μας αορίτικο έχει dna και φυλάξου..:-) (απώτερη καταγωγή του Εμμανουήλ....
....Σίσσες Μυλοποτάμου! :)
3."Το παιζε κομμουνιστής"...θα δώσω δυό ερμηνείες...ο Μίμης έχει καταλάβει ότι ο Μανώλης έπαιζε κι ένα ρόλο για να ξεκινήσει ένας διάλογος...από την άλλη ο Λασιθιώτης, παιδί τσαγκάρη και μοδίστρας, απορεί, δεν επικοινωνεί με τον Καστρινό Έφηβο Αστό που παρατά το ψωμί το σίγουρο. Αλλα να κατέχεις ρε Μίμη την κουβεντάρα που είπες...το παιζε Κομμουνιστής....πόσες κακές γλώσσες θα το πουν για σένα με πικρό το λόγο....και θα χρειαστείς πάλι Επικοινωνιολόγο! :-).....
Υ.Γ.
Με Μερακλήδες Παλαβούς Χαίρομαι να Γλεντίζω
και Ποθαμένος να Γελώ και να σας e-κεντρίζω! :-)
Φόρτσα τα Πανιά....η Ζωή Μπροστά! :-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου