Ροχελίζοντας το Θάνατο

Rogelio no se percataba de que ya estaba muerto o sencillamente se resistía a aceptarlo. Una y otra vez, se salía de la fosa donde estaba enterrado y no era raro que nos fuera visitar. ¿Quiubo? ¿Q' onda? ¿Qué haces aquí? - Rogelio no puedes venir cada vez que se te pegue la gana - ¡ya estás muerte cabro! -¡ya apestas! -n' exagere si apenas llevo diez días sepultado ¿no reparta no? Varias veces tratamos de convencerlo que no se escapar de su tumba pero no nos hacía caso y con una desfachatez increíble se aparecía en cualquier lugar y a cualquier hora. ¡Mama mi tío Rogelio otra vez  está nel baño!.  No Rogelio no podía aceptar que estaba muerto, le gustaba demasiado la vida. Una noche lo acompañé de vuelta al panteón. Charlamos sobre los viejos tiempos, sobre todas aquellas cosas que hacíamos juntos cuanto el aún vivía [....]y como te va aquí, eh -¡Buenas noches! -¡Buenas noches!  ¡oh la!..¿y esa? - la muerta de fila jota...[....].la enterraron antesayer - a ti nunca te gustaban las carnes frías -¡Salud! ¿Tu pa' que quieres salud? si tienes razon...esta noche nos divertimos ¡ya muérete cabrón! nos emborrachamos cada día que pasa, se ha perdido algo...  yendo, yendo...y hasta lloramos....-hasta mañana [...] que se pasar frío....nunca más volví a saber de él, porque esa madrugada moría atropellado y mi mujer...mi mujer decidió incinerarme.

(για τα κενά περιμένω τη βοήθεια του κοινού :)

 

ο πρωτότυπος μύθος με ελληνική μετάφραση εδώ y εκεί

του Μεξικάνου σεναριογράφου με εμμονή στο θάνατο
Guillermo Arriaga/Γκιγιέρμο Αρριάγα 

ονόματα ηθοποιών, συντελεστών εδώ
η μουσική του Hans Zimmer απ' την ταινία True Romance/ Tarantino.

που και αυτός με τη σειρά του την πήρε από το Gassenhauer /Carl Orff

Το ανακάλυψα απ' τη συνιστολόγο Ξένια, που συμμετέχει 

στη μετάφραση του Retorno 201 -> Ρετόρνο 201

14 διηγήματα του Αρριάγα 

απ' το Πανεπιστήμιο Αθηνών και τις εκδόσεις Πάπυρος.

...το 13+1, ο Rogelio..

(το ισπανικό αντίστοιχο του Roger)
..................

Στο Ροχέλιο, η οδύνη και το χιούμορ διαγκωνίζονται σ' έναν αγώνα που καταλήγει ισόπαλος.

(Λίλυ Εξαρχοπούλου)
......................

A todos los muertos del mundo que no dubieron morirse

Για όλους τους νεκρούς του κόσμου που δεν έπρεπε να πεθάνουν
ή μήπως quemarse...που δεν έπρεπε να καούν;;...γιατί αν άκαφτοι και θαμένοι στη γη
,βγαίναμε για βόλτες στην παραλιακή, μια χαρά μου ακούγεται και για την Εκκλησία και τα γραφεία τελετών ταιριαστό διαφημιστικό :-)

και εκείνο που στο τέλος κρατώ, 

είναι πως στη Λάτιν Αμέρικα λένε πάνθεον (panteón)

θετική ματιά σε σχέση με μας

λένε και cementerio (κοιμητήριο)

και campo santo (άγιος κάμπος)

προτιμότερα

από νεκροταφείο και graveyard

...........................

Πέτυχα το Ροχέλιο, γελούσε μες στο δρόμο 

αρνιότανε το χωρισμό απ' τον απάνω κόσμο 

Και σύ Γκιγιέρμο έπρεπε όνειρο να το βάλεις

και σαν ξυπνούσε έντρομος θά σφιγγε μιαν αγκάλη