Η αυτοδηλία του κόντε Αυγοδάρτη

..................

...η άλλη προσέγγιση των επαγγελμάτων, που τα θεωρούμε τόσο γλυκά και τόσο χαμένα, οφείλεται στην φάρα μου. Στην φάρα των γραφιάδων. Που στήνουμε την πλεκτάνη μας σε όποιον μας κάτσει ή σε όποιον μας πλερώσει. Ακούστε αυτό το κειμενάκι και χαρείτε την επτανησιακή του πνοή και την πηγαία ανώνυμη έμπνευση:

«Ο κόντες Φραγκίσκος Αυγογδάρτης εισήλθεν εν τω καφενέ του Χαχλαμπούχλα διότι του εσώθη το αυγοτάραχον και εσκέφθη να δειπνήσει με κρακεράκια. Τον υπεδέχθη η γνωστή παρέα των χαροκόπων, που εστάλιζεν ως σεσηπός κουρσάρικον εκ Γραμβούσης εις τας κλονισμένας καθέκλας του σμερδαλέου ταβερνιάρη. Τρείς ήτον και επί της βδελυράς τραπέζης, λείψανα βακαλάου και ψίχαι αναμίξ με καρτούτσια αλαλάζοντα λόγω κενότητος ανεμιγνύοντο με αποτσίγαρα και πολύν σταχτισμόν εκ του ρεύματος της ρεμβής εξόδου. Καλώς τονε τον άρχοντα, είπε διά της ρινός ο Ταμπαδούγερος, μπάσταρδος σέμπρου εκ Περλεψιμάδων. Με την ευκήν σου, κόντε μου, συνεπλήρωσεν ο Κάκκαλος, εξ Αρβάνων απολησμονηθείς εκ της εποχής Άννης της Κομνηνής. Τα σέβη μας, προσέθεσεν ο Καλανταριώτης, ο μόνος Επτανήσιος εξήκοντα γενεών, που επώλει τας ελαίας του γιά να παίζει με την Ουκρανέζαν που ηγόρασεν ο χασάπης. Ο Φραγκίσκος διά νεύματος απεδέχθη τα σεβάσματα και τότε πρόσεξεν δεβίσιον εν μέρει υποκάτω χαρτοπετσέτας. Τι είναι αυτό, παιδιά; Μαδαραμπούρντα είναι. Αναβαθμίζουμεν το τσερβέρι στο σπίτι και το ήφερα να ρωτήξω τον Κάκκαλο αν το θέλει, εξήγησεν ο μπάσταρδος. Ε, καθήσαμεν να ιδούμε και το δεβάτον. Εσύ, με τσερβέρι; απόρησεν ο κόντες. Και με τσερβέρι, και με μπαμπαλούκι και με αδιασάλι ο δικός σου! εκαυχήθη ο τρίτος των φίλων. Του κόντε του εκόπη αύθις η διάθεσις διά κρακεράκια και καληνυχτίζων τους μέθουας και τους οινόφλυγας, μετέβη εις την έναντι αυλήν, στην συκέα του Τζάντζαλου και εκρεμάσθη χρησιμοποιήσας ως τριχιάν το φουλάρι του.

Ανδρέας Ιδρωμένος, Ερμάνος Λούντζης; όχι, Πάνος Θεοδωρίδης (Οι απόψεις του χλεχλέ http://petefris.blogspot.gr/2010/01/blog-post_10.html)

Και σε εκφωνούμενη παρουσίαση στον Ιανό, Δεκέμβριος 2009:

http://youtu.be/1, http://youtu.be/2, http://youtu.be/3

από τα Επαγγέλματα που άντεξαν στο χρόνο, λεύκωμα με φωτογραφίες του Δημήτρη Ταλιάνη και κείμενα του Πάνου Θεοδωρίδη...

..Με την ευχή και την ελπίδα πως η εφημερίδα και οι δημοσιογράφοι, η έντυπη δηλαδή δημοσιογραφία θα ιστορηθεί ως ένα από τα «Επαγγέλματα που άντεξαν στον χρόνο» και στην επέλαση του Διαδικτύου....
....έχουμε ταλέντο ν' αγαπάμε αυτά ακριβώς τα πράγματα, που οι ίδιοι ακυρώνουμε. Αλλά οι συνέπειες αυτής της παλαιάς ιστορίας και η στάση μας απέναντι στην ιστορική μνήμη βαθμολογούν και τον δικό μας πολιτισμό, που θα έχει κι αυτός, με τη σειρά του, πολλές «απώλειες στο μέλλον»....(Καθημερινή, Ελένη Μπίστικα)

Ξεκίνησα να επικεφαλίσω "το αουτοδελήτι του κόντε" (autodelete) μιμούμενος τα αδιασάλια, και κατέληξα στην εύφημη αυτοδηλία εκ του δηλέομαι, δήλημα, δηλήμων, δηλητήριο, για να συνείρει την αυτοκτονία ως αυτοδειλία. Παρηχούν βέβαια, αλλά το αγγλικό delete > λατινικό dēlere > de + linere, εξ + αλείφω.

Το κρέμασμα του κόντε πρέπει να συμβολίζει την απόσυρση, ήττα της τάξης των ευγενών από τους αστούς και την τεχνολογία. Δίπλα στους εργάτες λουδίτες και ένας κόντες δεν άντεξε την εξέλιξη· αυτός για την διάχυση της πληροφορίας και των μέσων σε μη ευγενείς, φαντάζομαι. Θα 'χε πρόβλημα και από δικού του. Κανονικά ένας ταχυδρόμος, ένας βιβλιοπώλης, ένα εκδότης θα έπρεπε να θορυβηθεί από το ίντερνετ. Ο αυγοδάρτης ως εργαλείο κρατεί ακόμα πάντως.

Το μπαμπαλούκι είναι χρήσιμο επινόημα γιατί το μεν ιστολόγιο είναι λόγιο λες και έχεις στήσει αναλόγιο, το δε τελικό γκ του μπλογκ, αχώνευτο και βάρβαρο. Το ευλόγ, ευλόγιον για λογοπαίγνιο μόνο. Οπότε μπαμπαλούκι, μπομπολόκι, μπομπολόι, ιστολόι, μπ(ο)λόκι, πιο παιχνιδιάρικα, άνετα και πιτζαμάτα.

Τέτοιους λεξίτυπους λοιπόν θα πλάθαν στα Επτάνησα αν ερχόταν το διαδίχτυο στα 1800.