Την Ασχήμια των Γονιών μας Θα Πληρώσουμε Ακριβά

http://www.youtube.com/watch?v=VLw4B_6Hw4E
...........

(Φορτηγό - 1966)
 ................

....Δυο, δυο, πέρασαν, πέρασαν, να τα δυό κορίτσια...

 ..σπάνιο, αγόρια να πηγαίναν δυό δυό, χεράκι, χεράκι...θα 'ταν κάτι ύποπτο για άντρες τέτοιες τρυφερότητες...φέρνω στο μυαλό μου αναμνήσεις απ' την επαρχία δεκαετίας του '80...αγκαλιές και συναισθηματισμοί θεωρούνταν πράξη δειλίας στον αγορόκοσμο...εμείς είχαμε τους δικούς μας κώδικες...στο ποδόσφαιρο, κυνηγητό και τον πετροπόλεμο....βία και φαντασία...για αυτό και το δίμορφο των κοριτσιών έχει και λογική αυτοάμυνας...καλύτερα δυό μαζί...παρά μόνη σου στη ζούγκλα την γκαβή...και πάνε και βιαστικά μη δώσουν στόχο...στους χαζοβιόληδες...αυτός ο αριθμός 2 χαρακτηρίζει τη γυναικεία συντροφικότητα από το προνήπιο, συνεχίζεται στο δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο και κάπου μετά χάνονται οι φίλες...ζήλεια...ανταγωνισμοί...καριέρα...οικογένεια..ποιός ξέρει;;...ποιά φιλία τώρα να είναι πιό αληθινή;;... αυτή που εκδηλώνεται διπλή ή αυτή που μένει μονάχη μακρινή;;..:-)

Όλο ντρέπονται, ντρέπονται, όλο, τα κορίτσια

Τα παλιά είχαν συστολές :-( τα σημερινά διαστολές.:-)..και όπως λέει η Χάρη Ποντίδα από τα Νέα σε πρόσφατο κείμενο "Τα κορίτσια στις εποχές προ και µετά Facebook" ...Ποια κορίτσια; Eκείνα τα «καηµένα» (του Σαββόπουλου); Τα καηµένα δεν υπάρχουν πια. Τα πάτησε το τραίνο . Τώρα είναι αεράτες από τα 13 τους....Τα λέτε αυτά γιατί εσείς δεν είχατε....χμ..ένα θηλυκό χάσμα γενεών το μυρίζομαι....και τα αγόρια τα καημένα είναι κομπλαρισμένα...:-)...άρα να τον αλλάξουμε το στίχο σε....."τώρα ντρέπονται, ντρέπονται τα αγόρια"...:-)

 Τα κορίτσια, τα κορίτσια, δύο - δύο βιαστικά

στρίβουν από τη γωνία για να μπουν στο σινεμά

Στέκουν πίσω από το τζάμι και ζητάνε παγωτό

τα κορίτσια που 'χουν γίνει δεκατέσσερα χρονώ
...........

Σε λευκώματα όμορφα γράφουν τα κορίτσια

Πριν πλαγιάσουν κλείνουν, κλειδώνουν τα κορίτσια

Φαντάζομαι τί μαγεία έλαμπε το σινεμά για τα εφηβικά μάτια του 60, καμία σχέση με τώρα που τα ξέρουν όλα. Ημερολόγιο κρατούσα αλλά με το λεύκωμα δεν είμαι εξοικειωμένος..το μυαλό μου πρωτο-πάει σε ιατρικά λευκώματα...γιαυτό διαβάζω για να ενημερωθώ την ανάρτηση "Θυμάστε το μαθητικό λεύκωμα?Εχουμε?......ΝΑΙ!"..από το blog "Αξημέρωτη Νύχτα η Ζωή"...παραθέτω και δυo ορισμούς που μου άρεσαν...."Τι εστι γυνη; Γυνή εστί Βασίλισσα στον θρόνο καθισμένη και δίπλα της να χάσκουνε οι άντρες οι βλαμένοι..:-)...Τι εστί φιλία? Φιλία δεν υπάρχει πια την πάτησε το τρένο γιατί ένας βλάκας οδηγός δεν πάτησε το φρένο!............"και πριν πλαγιάσουν κλείνουν, κλειδώνουν τα κορίτσια"...και μετά σου λένε πως τα παλιά τα χρόνια κοιμόντουσαν με πόρτες ανοιχτές τα ψαρόνια :-)..και εγώ πάντως αυτό το κουσούρι το 'χω να κλειδώνω τις πόρτες από μικρός και ενώ έχω κλειδώσει αφηρημένος γυρίζω πίσω να ελέγξω..αυτό γίνεται καθημερινά...κληρονομικό χάρισμα...:-)

Στον καθρέπτη κάθε βράδυ στα κρυφά

βλέπουνε να μεγαλώνουν μ' ένα φόβο στη καρδιά
...........

Τη μαμά τους τη ρωτάνε κάθε μήνα μια φορά

τα κορίτσια που περνάνε δύο - δύο βιαστικά

Μπορεί να έχει δεθεί ο καθρέφτης με τη γυναίκα αλλά στην εφηβεία και οι άντρες καθρεφτίζονται, ναρκισσεύονται κρυφά...καθρεφτάκι πάντως δεν κουβαλάμε...πάλι καλά...:-)..εκεί στην ηλικία αρχίζουν και φουσκώνουν διάφορα αντικείμενα του σώματος...."βλέπουνε να μεγαλώνουν μ' ένα φόβο στη καρδιά"....το λέει με συμβολικό λυρισμό ο Διονύσης αλλά η πεζή μετάφραση είναι...βλέπουνε να μεγαλώνουν τα μικρά τους τα βυζιά...φουσκώνει η Στηθοφοβία, Μαστοφοβία..Breastophobia...κάθετι άγνωστο, καινούργιο μας φοβίζει..πόσο μάλλον όταν μας βάζει στο περιθώριο...μέχρι και ότι "Μισώ το Σώμα μου, θα 'θελα να μουν άντρας" έχω ακούσει σε κουβέντα με πρώην για αυτά τα θέματα...στο μυαλό μου, τα αγοροκόριτσα, οι αθλήτριες...το περίσσο λίπος μας θέτει εκτός δράσης...και παίζει και πιθανότητα τραυματισμού...(δες Η Έφηβος Αθλήτρια + Γυναίκα και Άθληση)...Τη μαμά τους τη ρωτάνε κάθε μήνα μια φορά..εδώ ο τραυματισμός μηνιαίος...παραθέτω απόσπασμα διαλόγου με τον Στέλιο Κουλογλου περί λογοκρισίας ενταγμένο σε αφιέρωμα για τη δεκαετία του 60

....Τι βλέπω εδώ, κύριε Σαββόπουλε, μου λέει ο κριτής. Τι, λέω. Άσμα τα κορίτσια που πηγαίνουν δύο - δύο; Μάλιστα. Και που λέει εδώ την μαμά τους την ρωτάνε κάθε μήνα μια φορά. Έτσι ήταν ο στίχος. Λοιπόν; Τι λοιπόν. Θίγετε ένα λεπτό θέμα γυναικολογικής φύσεως. Ναι λέω, αλλά με τρυφερότητα, κατανόηση και με ταλέντο εάν έχετε υπόψη σας. «Έτσι λέτε εσείς, το άσμα απορρίπτεται, πηγαίνετε»..:-)....

...πρό χούντας και ο λογοκριτής ίσως η πλειοψηφούσα άποψη της δημοκρατίας...δεν λέγονται αυτά...η γυναίκα έπρεπε να ντρέπεται και να μη μιλά για το σώμα της...η εμμηνόρροια μάλιστα είναι πηγή ακαθαρσίας και μια αιτία που δεν γίνονται δεκτές στην ιεροσύνη οι ακάθαρτες....θυμάμαι συζήτηση με θεολόγο στο Λύκειο....και επειδή αυτό που ζητάμε απ' την τέχνη και το λόγο είναι να μας εξοικειώσει με τους φόβους μας, σε αυτό το σημείο έχει χτυπήσει φλέβα ο Διονύσης. Ο ίδιος βέβαια, θυμάμαι μια συνέντευξη, αργότερα στη συντηρητική του τη στροφή, μετάνιωσε που μίλησε για το σεξ στα παιδιά του και τάχθηκε κατά της σεξουαλικής παιδείας στο σχολείο, μέχρι και οτι ένα τραγούδι, δεν θυμάμαι ποιο, τώρα δε θα το γραφε. Τέσπα, ο κύκλος της ζωής αλλά να του κάνω το χατίρι και να πω και εγώ μια συντηρητική ερμηνεία :-)...Τη μαμά τους τη ρωτάνε κάθε μήνα μια φορά...ένταξει μια, δυό, τρεις φορές να τη ρωτήσουν αλλά συνέχεια το ίδιο βιολί, θα νομίσει η μάνα πως η κόρη έπαθε εμμηνοφοβία...άρα είναι η μελλοντική μητέρα και νυν έφηβη...εγώ πότε θα γίνω μάνα;;..κάθε μήνα το σώμα περιμένει και ρωτά...

Περιμένουνε στη στάση σαν σχολάνε απ’ τ’ αγγλικά 
o  συμμαθητής τους μοιάζει κάποιο γόη του σινεμά

Το '60 ήταν της μόδας τα Αγγλικά;;;..τα Γαλλικά είναι πιό σωστό...με δεν κολλάει στο ρυθμό...και όσο για το γόη-συμμαθητή...και μεις φανταζόμασταν μια συμμαθήτρια σαν γόησσα του σινεμά..αλλά έχει μείνει το στερεότυπο της έφηβης πιστής στα είδωλα της Showbiz...είναι πιό εκδηλωτικό που λέγαμε το άλλο φύλο...:-)..

 .....................

Πόσα όμορφα βλέπεις τα κορίτσια

Πόσο άτυχα βλέπεις τα κορίτσια

..Η Κατάρα της Ομορφιάς που λεν;;..μπορεί να εννοεί και την εσωτερική ομορφιά, την αθωότητα, τα εφηβικά όνειρα...

Την ασχήμια των γονιών τους θα πληρώσουνε ακριβά

Κάποια μέρα σαν χαμένα θα σταθούν στην εκκλησιά
..................

Η μαμά τους θα δακρύζει - συγγενείς, πεθερικά

Τα κορίτσια τα καημένα κι ούτε λέξη πια γι' αυτά

αααα....Μετεφηβική Κάθαρση...Συνοικέσιο ή καλύτερα Γάμος από Συμφέρον...για να μη τα ρίξουμε όλα στους γονείς...και ούτε λέξη πιά για τα εφηβικά όνειρα...άσε τις ιδέες και τις σπουδές και κοίτα να παντρευτείς όπως, όπως, μη μείνεις στο ράφι!...κλασική ατάκα του '60...μπορεί να ισχύει και σήμερα...και αυτά που θα την πληρώσουν θα 'ναι τα παιδιά της έφηβης...η ασχήμια των γονιών είναι η ασχήμια της κόρης, που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά....και λεν, τα "Παιδιά του Έρωτα"...αυτών που οι γονείς τους δεθήκαν από αγάπη και αίσθημα βγαίνουν φυσιολογικά ενώ τα "Παιδιά του Συμφέροντος", προβληματικά...με εκφράζει τον προβληματικό :-) αυτή η ερμηνεία, δίχως όμως να αποκλείω το αντίστροφο, δλδ μια μελλοντική ευτυχία ενός αρχικού Γάμου από Συμφέρον ή την τραγική κατάληξη ενός μεγάλου Έρωτα.

Και ανεξάρτητα από τα παραπάνω οικογενειακά, το τραγούδι φέρνει στη Γυναικεία Συνείδηση το Υπαρξιακό Ερώτημα...Ζει ακόμα μέσα σου το κοριτσάκι;;...τα βλέπεις όλα σαν να είναι η πρώτη φορά, με παιδική ματιά ή δεν σου κάνει τίποτα εντύπωση και έχεις βαρεθεί τη ζωή;;...Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου΄χει λείψει το κοριτσάκι αυτό που αγάπησα τυχαία....για να παραφράσουμε την Πανσέληνο της Χαρούλας...μου 'χει λείψει η εφηβεία που αγάπησα τυχαία....

..και έτσι βλάστησε το παρακάτω στιχάκι στο ζωδιακό Sweet September της Dodo.

Γεννήθηκα κρυφά στο χτες
ένα γλυκό Σεπτέμβρη,

όταν ανθίζει η χρονιά
στα σχολικά τα μέρη.

Τα χρόνια και αν περάσανε
και γέννησα παιδάκι,

πάντα μου μέσα στο μυαλό
τρέχει το κοριτσάκι. :-)

Να το και το Σχολείο...αδιαίρετο στολίδι της Εφηβείας...

Παραμύθια του Σχολείου θα πληρώσουν ακριβά

κάποια μέρα σαν χαμένα θα σταθούν στην Αγορά

..ή και Παραμύθια των Γονιών μας...είναι μια έμμονη ιδέα μου, μπορεί να κάνω και λάθος, ότι το Σχολείο και η Οικογένεια είναι εκτός τόπου και χρόνου σε σχέση με την Οικονομική Αγορά Εργασίας ή την Πολιτική Αγορά-Εκκλησία του Δήμου...από μια Αγοραφοβία πάντως πάσχουν και οι δυό παραδοσιακοί θεσμοί. Θα τα πούμε άλλη φορά.

...και μία τρίτη ερμηνεία στο "Την Ασχήμια των Γονιών μας Θα Πληρώσουμε Ακριβά" είναι το Χρέος που καλούμαστε να αποσβέσουμε οι νεότεροι...παραπέμπω στο "Βαμπίρ και Κατσίβελοι", όπου τους Νέους συμβολίζει στο βρετανικό βίντεο ένα Κοριτσάκι...όσο σκέφτομαι ότι αυτά που δανειζόμαστε, θα τα πληρώσουν τα παιδιά μας, τρελλαίνομαι...

...κλείνω κάνοντας μια ευχή...θα ήθελα το στίχο του Διονύση, το πιό Φεμινιστικό Ελληνικό Τραγούδι, να το είχε γράψει Γυναίκα...

......................

...έσσεται ήμαρ...
............................. 

...αν ξέρετε ανάλογο τραγούδι για τη Γυναικεία Εφηβεία, καλοδεχούμενο...