♫ Σαν τον έφηβο που η φύση τον χτυπά,
θα ξυπνήσεις, τον κόσμο θα γνωρίσεις.
Των ονείρων φυσά η δροσιά,
και πόρτες χτυπούν στη δική σου καρδιά.
Τα πρόσμενες χρόνια από μακριά,
ενώ ζούσες μόνη στα σκοτεινά.
Μια μορφή που λάμπει αρχικά,
σ' αγγίζει και πάλι γυρνά μακριά.
Και αναζητάς τον τρόπο να βρεις
πίστη και φως στη ζωή.
Κάποτε ο νους σου θα καταλάβει
στην πλάτη πως έχεις φτερά.
Ζήτα ανθρώπους στο κάθε σου βλέμμα
πλάθοντας δρόμους ξανά.
Σαν τον έφηβο που η ζωή τον κυνηγά,
θα γνωρίσεις τον κόσμο έτσι ξαφνικά.
Αν αφήσεις το παρελθόν που σε κρατά,
θα βρεθείς στο αύριο αγκαλιά.
Κι όταν φτάσεις από τη γη στον ουρανό,
μνήμη να 'χεις, τα νιάτα μην ξεχάσεις!
ΥΓ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου