Es war ein König in Thule / Il était un roi à Thulé

(Lyrics: Goethe - Music: Schubert - Singing: Elly Ameling)
(en.wiki: The King in Thule) (de.wiki: Der König in Thule)


Es war ein König in Thule, ήταν ένας βασιλιάς στη Θούλη

Gar treu bis an das Grab, ολότελα πιστός έως τάφου

Dem sterbend seine Buhle σε αυτόν σαν πέθαινε η καλή του

einen goldnen Becher gab. έδωσε ενα χρυσό ποτήρι 

Es ging ihm nichts darüber, δεν έβαζε τίποτα πάνω απ' αυτό 

Er leert' ihn jeden Schmaus; το άδειαζε σε κάθε γεύμα

Die Augen gingen ihm über, τα μάτια του δακρύζαν

So oft er trank daraus. όποτε έπινε από κει

Und als er kam zu sterben, και σαν ήρθε η ώρα να πεθάνει

Zählt' er seine Städte im Reich, μέτρησε τις πόλεις του στο βασίλειο

Gönnt' alles seinen Erben, έδωσε τα πάντα στους κληρονόμους του

Den Becher nicht zugleich. το ποτήρι όμως όχι συγχρόνως

Er saß beim Königsmahle, κάθισε στο βασιλικό δείπνο

Die Ritter um ihn her, οι ιππότες γύρω του

Auf hohem Vätersaale, στην ψηλή των πατέρων του αίθουσα 

Dort auf dem Schloß am Meer. στο κάστρο, δίπλα στη θάλασσα

Dort stand der alte Zecher, εκεί στεκόταν ο γερο-μπεκρής

Trank letzte Lebensglut, ήπιε την τελευταία φλόγα της ζωής

Und warf den heiligen Becher και έριξε το άγιο το ποτήρι

Hinunter in die Flut. κάτω στη φουσκοθαλασσιά

Er sah ihn stürzen, trinken το είδε να πέφτει, να καταπίνεται

Und sinken tief ins Meer, και να βυθίζεται βαθιά στη θάλασσα

die Augen täten ihm sinken,  τα μάτια του και αυτός βυθά

Trank nie einen Tropfen mehr δεν ήπιε ποτέ σταγόνα πιά


(Schumman) (Liszt) 
(Faun) (Grailknights)

Emil Klotzsch (goethe.rmx - Australia) - Koenig in Thule (Hinterlandt Remix) by goethe.rmx

(Maybebop)


Του βασιλιά της Θούλης/ πεθαίνοντας χρυσό/ του χάρισε η καλή του/ ποτήρι έναν καιρό.
Όλα για κείνο δίνει/ του κόσμου τα καλά/ όταν με κείνο πίνει/ το δάκρυ του κυλά.
Σαν είταν να πεθάνει/ τις χώρες του μετρά/ και χάρισμα τις κάνει/ και μόνο αυτό κρατά.
Και τους ιππότες κράζει/ στη σάλα την ψηλή/ στο πατρικό παλάτι/ στο ακροθαλάσσι εκεί.
Και μπρος στο παραθύρι/ φλόγα στερνή ρουφά/ και το άγιο το ποτήρι/ στο πέλαγο πετά.
Τα κύματα το αρπούνε/ το βλέπει να βυθά/ τα μάτια του σφαλούνε/ και δεν ξανάπιε πια.
(Μετάφραση. Κώστας Χατζόπουλος)

(Doc Pippus)


Egli era a Thule sire
assai fedel in cuor
la bella nel morire
gli diede una coppa d' or.
Si caro nul aveva
votarla a mensa usò
il pianto gli scorreva
ogni or che vi libò.
Giunt' ai momenti estremi
contò regn' e città
(tutti dette ai suoi eredi)
(tutti diede dai suoi beni)
ma la coppa adornò già.
Nelle alte vecchie salle
del suo castello a mar
tra i cavaglier regal e
stette il sire a banquetta.
Dalla coppa del suo cuore
l' ultimo ardor libò
il vecchio bevitore
e di mare la gettò.
Vol già tra l' onde in seno
la vide calar giù 
l' occhio gli venne meno
né stilla beve più.

(Faust, Gounod - Maria Callas as Marguerite)

Je voudrais bien savoir quel était ce jeune homme, θα θελα να μάθω ποιός ήταν αυτός ο νέος

Si c'est un grand seigneur, et comment il se nomme? αν είν' τρανός άρχοντας και πώς λέγεται;

Il était un roi de Thulé, ήταν ένας βασιλιάς της Θούλης

Qui, jusqu'à la tombe fidèle, που μέχρι τάφου πιστός

Eut, en souvenir de sa belle,  πήρε ενθύμιο απ' την καλή του

Une coupe en or ciselé!.. κούπα σε χρυσάφι σκαλιστό

Il avait bonne grâce, à ce qu'il m'a semblé. είχε γοητεία απ' ό,τι μου φάνηκε

Nul trésor n'avait tant de charmes! κανένας θησαυρός δεν είχε τόσες χάρες

Dans les grands jours il s'en servait, τις επίσημες μέρες έκανε χρήση

Et chaque fois qu'il y buvait, και κάθε φορά που έπινε

Ses yeux se remplissaient de larmes! τα μάτια του γέμιζαν δάκρυα

Quand il sentit venir la mort, όταν ένιωσε να 'ρχεται ο θάνατος

Étendu sur sa froide couche, ξαπλωμένος στο κρύο του στρώμα

Pour la porter jusqu'à sa bouche για να την φέρει στο στόμα

Sa main fit un suprême effort! το χέρι του έκαμε υπέρτατη προσπάθεια

Je ne savais que dire, et j'ai rougi d'abord. Δεν ήξερα τί να πω και κοκκίνησα αμέσως

Et puis, en l'honneur de sa dame, και μετά προς τιμήν της κυράς του

Il but une dernière fois; ήπιε για τελευταία φορά·

La coupe trembla dans ses doigts, η κούπα τρεμόπαιξε στα δάχτυλά του 

Et doucement il rendit l'âme! κι απαλά παραδίδει αυτός την ψυχή

(Faust, Berlioz - Von Stade - animation: Giasone85)


Autrefois un roi de Thulé,

Qui jusqu’au tombeau fut fidèle,

Reçut à la mort de sa belle

Une coupe d’or ciselé.

Comme elle ne le quittait guère

Dans les festins les plus joyeux,

Toujours une larme légère

À sa vue humectait ses yeux.

Ce prince, à la fin de sa vie,

Lègue ses villes et son or,

Excepté la coupe chérie

Qu’à la main il conserve encor.

Il fait à sa table royale

Asseoir ses barons et ses pairs

Au milieu d’une antique salle

D’un château que baignaient les mers.

Le buveur se lève et s’avance

Auprès d’un vieux balcon doré;

Il boit, et soudain sa main lance

Dans les flots le vase sacré.

Il tombe, tourne, l’eau bouillonne,

Puis se calme bientôt après;

Le vieillard pâlit et frissonne.

Il ne boira plus désormais.


P.S.
το πρόδρομο ποίημα στο Βασιλιά της Θούλης

Geistesgruß, 1774, Lahn river
Πνεύματος Χαιρετισμός


Hoch auf dem alten Turme steht Ψηλά στον παλιό πύργο στέκει
Des Helden edler Geist, του ήρωα πνεύμα ευγενικό,
Der, wie das Schiff vorüber geht, Αυτός, όπως το πλοίο περνά,
Es wohl zu fahren heisst. καλό ταξίδι λέει.

Sieh, diese Senne war so stark, Δες, αυτός ο τένοντας ήταν τόσο δυνατός,
Dies Herz so fest und wild, Αυτή η καρδιά τόσο σκληρή και άγρια,
Die Knochen voll von Rittermark, Τα οστά μεστά ιπποσύνης
Der Becher angefüllt;  το ποτήρι γεμάτο

Mein halbes Leben stürmt’ ich fort, Tη μισή μου ζωή στη θύελλα πέρασα
Verdehnt’ die Hälft’ in Ruh, τέντωσα την άλλη μισή στη γαλήνη
Und du, du Menschenschifflein dort, και συ ανθρώπων καραβάκι εκεί
Fahr’ immer, immer zu!  ταξίδευε, πάντα, πάντα μπροστά!