Γαργάτας ευ ζην

Δεν θαυμάζω ενός πύργου

παριζιάνου το ύψος.

Δεν με νοιάζουν οι κρότοι

των πυροτεχνημάτων.

Εμένα με νοιάζει

να με γαργαλοπαίζουν,

νιώθω ακόμα παιδί,

σαν γατί που χαδεύουν.

Μικρό κόσμο ζω,

κατάλαβα πως

οι μεγάλοι

τα όνειρα κλέβουν,

κι αρνείται ανακωχή

ο χρόνος που ξοδεύουν.

Πάρε με, παίξε,

γκίλι, γκίλι στα χέρια.

Ευτυχίας παιχνίδι αν φέρω δεν ξέρω,

μα δίνω ως το τέλος τη μάχη.

Να ξανάδω δεν θέλω

σε μάτια μιζέρια.

 Σε γκρίζα στιγμή,
βρες γαργάτας ευ ζην!

ΥΓ

εξέλιγμα του

Γαργάτος a compris le sens de la vie :-)

https://ergotelemata.blogspot.com/2011/11/compris-le-sens-de-la-vie.html