Γραικογαλάτης Μάης 2019

Παίξε μου
τη σφυρόαρπα
Γαλάτη Μάη
να κλείσω.

Καλύτερα παράφωνος
παρά μουγκός και άφωνος.


Η χούντα έγινε για να σωθούν 
από Γαλάτη Μάη.

Τρύπωσε στα αφτιά που έχουνε τοίχους.

Δεν θα πληρώσουμε 

την κρίση των ιδεών

του σπηλαίου.

Με τι καρδιά δουλειά,
δίχως αγκαλιά;;

Με τι καρδιά μαθήματα,
με δυο προκάτ κηρύγματα;;

Διεκδικούμε σκέψη παραγωγής,

την αγκαλιά που μας λείπει.

Διεκδικούμε λύπη

παραγωγής ονείρων,

την αγκαλιά του γέλιου

εργάτη που μας λείπει.

Ντυθείτε σουρεαλιστές, αγαπήστε το σύμπαντο.

Ντυθείτε αντι-εστέτ, προσγειώστε τους θαυμαστές.

Η αγκαλιά βρίσκεται στους δρόμους.

Μελετήστε τους γείτονες.

Εμπαίζεται το αναγορεύεται.

Με φαντασία η εξουσία

αποχαιρέτησε τη βία.

Φανταρσία στη Ναιξουσία.
Φανταρσία και στην Οχιλογία.

Σκεφτείτε, γράψτε περισσότερο,

διαβάστε έτοιμα λιγότερα.

Το βαριέμαι είναι αντεπανάσταση,

το διασκευάζω η αρχή της επανάστασης.

Ούτε φαιός, ούτε ατζέντης!

—Σ' αγαπώ! 

—Δώσε εκεί που τους λείπει!

Κάτ' απ' την πεζόστρατα

προγόνων μας
κι αυριανά μας κόκαλα.

Ευτυχία είναι 
άφοβη θανάτου μνήμη.

Παράδοση λειψανοθήκη,
δοτό σου μέλλον δεν σου ανήκει.


Μαυρόψυχοι, τα παιδιά σας 
πολύχρωμη έχουνε ψυχή.

Περαστικό αρχηγιλίκι
μαντρώνει μόνιμα τη νίκη.

Καρεκλογόνοι κληρονόμοι,
στενής παρέας διχοτόμοι.

Ο μαθητής να γίνει δάσκαλος,

κι ο δάσκαλος του μαθητής.

Οι νοσταλγοί της επανάστασης
 τάφο της ξανασκάβουν.

Χρόνου τυπολάτρη,
άλλαξε μέρα στην επέτειο.

Ο παλιός κόσμος παίζει 
μπροστά μας κρυφτό.

Έλληνες πεσιμιστές,
πέρα από την πλάκα,

φτιάχτε Ελλάδα σε ταινία  

με κατάσταση αειφόρου ευτυχίας.

Βγάλτε την ηχομόνωση από τα ωδεία.

Γελάστε την αγέλαστη Επανάσταση.

Οι προκαταλήψεις είναι τα τείχη της μοναξιάς μας.

Επαναφόρτιση με μια βουτιά στην σιωπή.

Μην πας Ελλάδα καλοκαίρι.
Ας μάθει να επιπλέει
δίχως τουρίστα χέρι.

Θεραπεία ελλαδικού ρεαλισμού, 
η αλλαγή του κλίματος.

Το καλοκαίρι παγετό και ζέστη τον χειμώνα

σε κουρασμένα αντίγραφα μνήματα.

Μέσα απ’ το νέφος του χειμώνα, με ανοιξιάτικο νοτιά,

θ’ ανταμωθούμε μια μουντή στερνομαγιά.

Όλα είναι τόσο γραμμωμένα, μα τα λοξεύω ο τρελός.

Δώσ’ μου συνθήματα καινούρια για να μην νιώθω μοναχός.

Πες μου Μαρία μήπως θυμάσαι

κείνο το βράδυ που σε πήρα αγκαλιά.

Η δυστυχία θα ευτυχήσει 
όταν το πάρει απόφαση.


Βάλε αποστάτη στο κατσαβίδι του ονείρου σου!

Αν μείναμε χωρίς ελπίδα 
το χρωστάμε σε αυτούς
 που μας φόρτωσαν μπόλικες.

Πρόγαμο δεν βλέπει ο παπάς,
αρκεί να μετανιώσεις.

Θε μου, υποψιάζομαι ότι είσαστε γονιός.

Βρες το τηλέφωνο της μοναξιάς
και κάλεσε τους δρόμους.

Όσοι πιάνουν αρχή με ασανσέρ,
φεύγουν από τις σκάλες.

Πληγές εξοικονομεί
για όλους η ζωή.


Άλλος την επανάσταση,
κι άλλος επωφελείται.

Η καλοπέραση βαλτώνει,
πέρασμα νέου χαντακώνει.

Κατάληψη στην εγκατάλειψη.

Αυτονομία στα σύνορα.

Διασκεύασε τους ρόλους που σου δώσανε.


Σκέψη, μητέρα των πάντων.

Το καλοκαίρι δεν χαρίστηκε,
κερδήθηκε με χειμώνα.

Αλλάξτε την ροή, αλλάξτε τις οδηγίες χρήσης.


ΥΓ
και τα λοιπά,
ραντεβού ξανά, 
Πρωτομαγιά του 2020

NO HUG, NO WORK! (Απεργία αγκαλιάς)

Στο τραπέζι διαπραγμάτευσης, παρουσία του διαιτητή απεργίας, οι απεργάτες αγκαλιάς έθεσαν ζήτημα λέγοντας: «Με τι καρδιά δουλειά, δίχως αγκαλιά!»

—Πρώτη φορά ακούω απεργία με αχρήματα αιτήματα, και δεν θα μπορούσε, μιας και έχετε καλύτερους μισθούς και ασφάλεια σε σχέση με τους περισσότερους ανταγωνιστές...απεργία αγκαλιάς;; τι είναι αυτό;; συντακτική ανάλυση!

—Eτερόπτωτος προσδιορισμός, γενική του σκοπού, απεργώ με σκοπό την αγκαλιά.

—Σαν την απεργία πείνας;;

—Γενική αντικειμενική, απεργώ την πείνα, σταματώ να πεινώ.

—Και μένα αντικειμενικός είναι ο αντιαγκαλισμός, ανταπεργώ την αγκαλιά, γιατί τα κέρδη μου από τον δικό σας ανταγωνισμό, σας δίνουν δουλειές, για να μπορείτε τώρα να μου απεργείτε. Κοινωνίες εναγκαλιστικές είναι υπανάπτυκτες.

—Το κακόψυχο εργασιακό περιβάλλον μειώνει την απόδοση των εργαζομένων. Απαιτούμε αγκαλιές και αλληλοκατανόηση.

—Η αγκαλιά με άτομα εκτός αίματος και στενής παρέας είναι εισβολή στην προσωπικότητα του άλλου και ενδεχόμενη σεξουαλική παρενόχληση. Η αγκαλιά οδηγεί σε χαλαρότητα και μείωση του ανταγωνισμού. Να είναι χαλαρός ο ηγέτης και η αυλή του, κατανοητό, αλλά να είναι τα γρανάζια χαλαρά, αυτό, συμπολίτες, οδηγεί σε γενική παρακμή και φτωχοποίηση. Δεν έχεις ακούσει για δημιουργικό άγχος;;

—Να δοκιμάσουμε συνεργατικό μοντέλο, μήπως τα κέρδη είναι περισσότερα;;

—Η επιχείρηση είναι οικογενειακή, δεν μου το επιτρέπει η διαθήκη του παππού μου. Δεν έγραφε να μοιραστώ τον κόπο του, αλλά να παραδώσω με ασφάλεια και τον δικό μου κόπο στα εγγόνια μου. Έτσι λειτουργεί ο κόσμος τόσα χρόνια, δεν ρισκάρω με το έτσι θέλω να γίνω πειραματόζωο και σεις να χάσετε τις δουλειές σας.

—Δώσε, τουλάχιστον, μια νοητή αγκαλιά.

—Τι είναι αυτό;;

—Κατανόηση του άλλου, αγκάλιασέ μας με το μυαλό σου.

—Αν είχα περίσσιο χρόνο, να είσαι σίγουρη πως θα έδινα. Οι ρυθμοί ζωής δεν επιτρέπουν.

—Να προσλάβετε, τότε, εργασιακό ψυχολόγο.

—Αυτό είναι έξτρα κόστος, δεν προβλέπεται. Αν το έχετε, όμως, τόσο ανάγκη μπορούμε να μοιραστούμε τη δαπάνη του. 

—Να ψάξουμε για ΕΣΠΑ.

—Δεν ψάχνουμε καλύτερα πως προύκυψε το σύνθημα, αγαπητή απεργάτισσα;;

—Σε έναν πρώην έκανα διάφορες δουλειές και θελήματα. Σε περίοδο εποχικής κατάθλιψης, πέρυσι, του ζήτησα να βρεθούμε να μιλήσουμε...χάθηκες του, λέω, «I am losing you» στέλνοντας του Κίρκα το τραγούδι, https://youtu.be/NnXuswQAqpM...«πράμα δεν χάνεις, μου λέει, ξέχασα να σου πω να έρθεις να καθαρίσεις τα χαλιά»...τότε απάντησα: «NO HUG, NO WORK!  Αναγκάλιαστη αρκούδα δεν χορεύει, σκουντουφλά, κι ο κόσμος σκάρτη την εμπαίζει»...ξαναβρεθήκαμε, πέρασαν δέκα μήνες, μου ζήτησε να πάμε σε διάλεξη ψυχολόγου και απάντησα: «σήμερα ημέρα της αγκαλιάς, ψυχολόγος που δεν ποστάρει για αυτήν, για μένα δεν αξίζει». Και με διέγραψε. 

—Αλίμονο σε κείνον που ελπίζει σε ανθρώπους...«ἀγαθὸν πεποιθέναι ἐφ' ἑαυτόν, ἤ ἐλπίζειν ἐπ' ἄνθρωπον»...Μόνο η προσωπική εργασία και η στενή οικογένεια θα σε στηρίξουν. Εκτός από τον εαυτό σου, δεν σου ανήκει τίποτα. Μόνοι μας ερχόμαστε, μόνοι μας φεύγουμε σε αυτή τη ζωή. Μη σπαταλιέσαι άδικα από εδώ και από εκεί.

—Είπα το σύνθημα σε φίλη μαθήτρια. Μετά από ένα πολύλεπτο κήρυγμα στο σχολείο για να συνειδητοποιήσουν τη θέση και το καθήκον τους, για ποιο λόγο είναι μαθητές, η μικρή παρέδωσε λευκή εργασία με γραμμένο πάνω: «NO HUG, NO HOMEWORK!» Την έστειλαν σε σχολικό ψυχολόγο.

—Όλα ξεκινάν απ' την παιδεία. Αν δεν μπορεί ο δάσκαλος να εμφυσήσει στον μαθητή πίστη για την καριέρα και τα κέρδη του ανταγωνισμού, πώς θα σωθεί η κοινωνία;; πού θα βρω το δίκιο μου;; εγώ θα κάνω τη δουλειά του;;

—Το ένστικτό μου λέει πως εγώ έχω δίκιο, αλλά μου λείπει διάβασμα, ανάλυση και σύνθεση.

—Τουλάχιστον έχεις αυτογνωσία. Το αίτημα λήγει με την τοποθέτηση εργασιακού ψυχολόγου. Θα λειτουργεί σαν μηχανή αγκαλιάς, hugging machine, με τα τεράστια νοητά χέρια βοηθείας του θα σβήνει κάθε αχρήματο παράπονο. 
https://inseconds.blogspot.com/2012/05/hug-machine.html

.....

Έλα πατέρα, η απεργία έληξε, δεν χρειάστηκε βία και ένταση. Δεν σπούδασες τον γιο σου άσκοπα στη χειραγωγική. Με τον ψυχολόγο θα τους ελέγχουμε καλύτερα. Έχω κάποιον γνωστό μου υπόψη. Φιλιά και αγκαλιές στην οικογένεια. Εκεί που δίκαια αρμόζουν και ταιριάζουν αγκαλιάσματα.

img

http://xupajobs.com/stressful-toxic-work-environment/

Λιθουανοί, πρώτοι και στις πολιτικές αυτοκτονίες

Ας μην έβαζε ο προδότης

της λαϊκής ψήφου καθόλου

υποψηφιότητα,

εκθέτει τη σοφή κάλπη

του ψηφοφόρου λαού.

Η συλλογική νοημοσύνη

 ξέρει καλύτερα από τον πολιτικό

την επάρκειά του.

Τριάντα τρεις χιλιάδες ψήφοι

στον κουβά!

Το μπάσκετ είναι ομαδικό

άθλημα, δεν είναι σφυροβολία,

και σου δίνει εφόδια 

για να συνθέτεις και τα αντίθετα.

Και άτομο, τώρα, που δεν κοιτάει

και το συμφέρον του

είναι επικίνδυνο.

Γεννημένος λούζερ,

κι η κοινωνία θα λουστεί

τη διαταραχή του.

Το ίδιο και στην καριέρα του,

ενώ είχε την επιλογή 

να πήγαινε με τους νικητές

να σήκωνε κύπελλα,

δούλευε για δευτεράντζες.

Κι ας δηλώσει μια απολίτικη διασημότητα 

πριν την κάλπη, ότι νιώθει ανεπαρκής

και θα χρειαστεί πολύ διάβασμα,

να καταστήσει τον ψηφοδότη 

συμμέτοχο και συνένοχο.

Τι το περάσαμε, σόου,

και ευκαιρία υστεροφημία

να θερίσει;;

https://www.altsantiri.gr/sports/thrylos-toy-mpasket-kerdise-thesi-stin-eyrovoyli-alla-arneitai-to-edrano-den-echo-tis-apaitoymenes-gnoseis/

https://en.wikipedia.org/wiki/Šarūnas_Marčiulionis

Ασκύταλη γενιά (που της έπεσε η σκυτάλη)

αντί τίτλου «Μπάσταρδη κληρονόμισσα γενιά»

με αφορμή το «Είμαι ο μπάσταρδος γιος»

του Φοίβου Δεληβοριά

από τον δίσκο, Καλλιθέα (του, 2015)

 

μάλλον δεν πρόκειται να λυτρωθεί 
στιχουργικά αυτή η λέξη κατά το 
«γύφτισσα/μπάσταρδη τον εβύζαξε,
γιαυτό έχει φτερά»

το μόνο λυτρωτικό που βρήκα
ήταν ένα σλανγκοσχόλιο για τη θετική
σημασία του μπάσταρδου, ως τυχερού.


 «η ασφυκτική κοινωνική πίεση, οι αποκλεισμοί που δέχονταν 
τα μπάσταρδα παιδιά τα έκανε να βρίσκονται μόνιμα σε εγρήγορση και σε καλή φόρμα».
https://www.slang.gr/lemma/10297-mpastardos


(Επειδή έχει και b, και d, και st,
μορφολογικά η λέξη κάνει εύκολα
υβριστική καριέρα σε σχέση με το νόθο,
με θήτα δεν κάνεις προκοπή,
που να τον πεις και θαθαθούπα)




Ας πάρουμε την πρώτη
ανάγνωση ότι πρόκειται
περί βρισιάς,
που σημαίνει
«ειμ' ο ανάξιος γιος»


Πατέρα παίρνουν τηλέφωνο
Λένε πως, πατέρα, είσαι νεκρός
Κι εγώ γυρίζω στο σπίτι με τα πόδια
Είμαι ο μπάσταρδος γιος
Κάτω απ’ την άσφαλτο καίει το παλιό χώμα
Και οι ανοιγμένες στοές
Και μες στο σώμα μου κλαίει το παλιό σώμα
Του ανολοκλήρωτου χθες.

Περπατώντας στη μοντέρνα Καλλιθέα
με τις διανοιγόμενες στοές του μετρό,
με τα πόδια σπίτι του 
προσγειώνεται
στην νέα πραγματικότητα,
και συνειδητοποιεί 
κενά στη σύνδεση
με το παρελθόν.

αντί
«ειμ' ο ανάξιος γιος»
«ειμ' η ανάξια γενιά»
«ασκύταλη είμαι γενιά»
παράλληλες φράσεις
«κληρονομώ παρελθόν»
«Πατέρα είσαι νεκρός,
και εγώ γυρίζω στο σπίτι ναυαγός,
τους μύθους σου νοσταλγώ»

καταλήγω στο θεατρικότερο
«τι να πω στο παιδί μου εγώ;»
οπότε ας κάτσει ο κληρονόμος
ιστοριών να βρει τι αξίζει
σκυτάλη να βρει
απ' τη δική του εποχή.


Τι να νιώθουν, άραγε, οι παλιοί
που έχουν κατώτερη διάδοχη γενιά;;
Κολακεύονται που οι νέοι νοσταλγούν
τη μοναδικότητά τους, ή νιώθουν
ενοχές που δεν μετέδωσαν τη ροή
για να συνεχιστεί το ανολοκλήρωτο χτες;;

Ο κανόνας λέει ότι κληρονόμοι
μεγάλων ονομάτων και ιστοριών
είναι κατώτεροι προσδοκιών.
Συνήθως, δεν έχει χρόνο ο ήρωας,
ο άνθρωπος της δράσης,
και ο ηρωολόγος ραψωδός
για μεταδοτικότητα και έρευνα,
να φτιάξει μαθητές 
που να πατούν στα πόδια τους,
βαθιά στην εποχή τους.


«Εγώ έκανα ό,τι έκανα,
σειρά σας τώρα, αντίγραφά μου»

(Αντίθετα, ο πνευματικός
πατέρας του Δεληβοριά
είναι ο Χατζιδάκις, ένας αντι-ήρωας,
που δεν ακολούθησε τη μόδα της γενιάς του)

...σκέψεις ενοχικής νοσταλγίας 
που αφορούν εφήβους του ογδόντα
και ενενήντα. Μετά ξεπεράστηκε
το άκρο της νοσταλγίτιδας
 με το άκρο του κυνισμού.

Πολιτικά, ένα σημείο διαφοράς 
των γενιών είναι πίστη και απιστία.
Οι παλιοί πίστεψαν και την πάτησαν,
όπως ο αριστερός πατέρας του
σε ένα τραγούδι «Επέτειος» (Πρωτομαγιάς) το '89.
https://youtu.be/cki9RAykh1Q
Ο νέος δεν τρελαίνεται απ' τα μεγάλα λόγια.

Παράλληλα τρέχει και η 
δεύτερη ανάγνωση 
του μπάσταρδου,
ως πολύχρωμου παιδιού
μιας σύνθετης εποχής.
Ο παλιός είναι καθαρόψυχος
και καθαρολύτης, κι όλο αναρωτιέται
 «πως συνυπάρχουν στους νέους ανόμοια 
και αντιφατικά για την εποχή του πράγματα».



(1995)
Η γενιά μου εμφανίζεται τις νύχτες, 
σαν τους διαρρήκτες και τα ξωτικά
Κάθε Σάββατο γυρνάει την Ποσειδώνος
Κι από δίπλα μόνος τη κοιτάζω σιωπηλά
Για χατίρι της εγώ θα γίνω αράπης
Λόγια της αγάπης να της πω με το ρυθμό
Και με υπολογιστές των Ιαπώνων
Το μεγάλο πόνο θα της πω και τον καημό

https://youtu.be/5RTHg6CtToc

.....
(2015)
Είμαστε βλαμμένοι
πες το δυνατά
διαταραγμένοι
εμείς του '80
η κιτς γενιά.

https://youtu.be/0cBULaptDeU


(1995)
Αν για σας Ελλάδα
είναι όλα αυτά
....
Νιώθω τόσο μόνος μου 
δίχως ταίρι και γεννιά
...
Πονεμένη μου καρδιά
ντύσου λίγο πιο ζεστά, 
κάνει παγωνιά...

Αν εσείς τη βρίσκετε 
με βουτιές μες στο ρετρό
.....
https://youtu.be/9-Do5ZDOvys

Έχει ξεπεράσει τη νοσταλγίτιδα, αλλά θα ήθελε να ζήσει κάτι από ανθρωπιά και δημιουργικότητα της γενιάς του πατέρα, στη γλώσσα και τη σύνθεση της εποχής μας. Ως τώρα η εποχή έχει τις διαφωνίες της, για να δούμε...

Κι έχει γούστο να πέσει Δεληβοριάς στις Πανελλήνιες με χάσμα γενεών, και να χτυπάνε τα τηλέφωνα στο υπουργείο...τι εννοεί ο ποιητής...πώς θα μπασταρδέψουμε την σοβαρότατη έκθεση ιδεών με την αμφίβολη έκθεση της ψυχής του;;...

Όταν πέφτει μια σκυτάλη

φταίνε πάντα και οι δυο,
μα πιότερο η έμπειρη

 αθλήτρια γενιά,
που απ' το πολύ το τρέξιμο
να στοχαστεί δεν πρόλαβε.
Μα ποια γενιά γνωρίζει
τώρα πιο πολλά, 
δεν είναι πια ξεκάθαρο.

Τούτο περίληψη 

θα έγραφα εγώ,

κι ας έχανα βαθμό.

Εκλογές γυαλόχαρτες τρίβουν την οικόνομη:

τρίβουν οι τυπόχαρτοι,

τρίβουν οι διαφήμιστροι,

τρίβουν τα κανάλια τους,

τρίβουν κι οι γκανιότηδες

κέρδη εκλογότριφτα.

(δουλεύουν τα κοπέλια μας,

ελπίζουν οι γνωστοί τους)

Υποψήφιε, θυμήσου:

Με το γυαλί 

την όραση 

θαμπώνεις,

με το χαρτί αφή 

τρίβεις, αναστατώνεις.

Δεν αρκεί, απλώς, 

η οθόνη να σε φέξει,

θέλει και την εικόνα σου

ο Έλληνας φετιχιστής

κρυφά να χαϊδέψει.

.....οι συγκεκριμένες ημέρες των εκλογών σημαίνει για τους τυπογράφους απίστευτες ώρες δουλειάς, μα ταυτόχρονα πολύ μεγάλα κέρδη, ακόμα και εν έτει 2019, στην ψηφιακή εποχή: «Το χαρτί είναι αυτό που έχει το περισσότερο κόστος και το καλό για τους υποψήφιους στις ευρωκλογές είναι ότι το χαρτί το χρηματοδοτεί το κράτος. Οι εκλογές για εμάς τους τυπογράφους σημαίνει σκληρή δουλειά, αλλά και κέρδη, καθώς παρότι έχουμε μπει στην εποχή των Social media, οι υποψήφιοι εξακολουθούν να ζητάνε έντυπα».

Σύμφωνα με τον κ. Τσαλδάρη, όποιος υποψήφιος βγάζει τα περισσότερα έντυπα για να διανείμει στο κοινό, το πιθανότερο είναι ότι θα εκλεγεί: «Έχει ακόμα δύναμη το έντυπο. Η πείρα μας μας έχει δείξει ότι ο κόσμος θέλει να πιάνει στα χέρια του κάτι που να λέει πληροφορίες για τον υποψήφιο, να του το δώσουν στο δρόμο, να το πάρει μετά στο σπίτι του να το διαβάσει. Όσο περισσότερα έντυπα βγάζει ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, όσο περισσότερος κόσμος τον δει ‘’τυπωμένο’’ στο χαρτί, τόσο περισσότερους ψήφους θα πάρει».

Οι ψηφιακές τιμές κυμαίνονται συνήθως από 3.000 – 10.000 ευρώ – για τρεις μήνες – για έναν υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο, 5.000 για Περιφερειακό Σύμβουλο, 15.000 για έναν υποψήφιο δήμαρχο, ενώ η ‘’ταρίφα’’ ανεβαίνει αν ο πελάτης έχει βάλει ως στόχο του την Ευρωβουλή: Εκεί το συνολικό ποσό μπορεί να απογειωθεί, αγγίζοντας ακόμα και τα 40.000 ευρώ, τα οποία μάλιστα, ο υποψήφιος θα τα δώσει, αλλά υπάρχει τελικά και μεγάλη περίπτωση και να μην εκλεγεί! Τα χρήματα αυτά, βέβαια, δεν τα εισπράττουν μόνο οι χειριστές των λογαριασμών, αλλά στην ουσία χωρίζονται εξ ημισείας με αυτά που λαμβάνει η Google και τα κοινωνικά δίκτυα για τις διαφημίσεις.

http://www.fmvoice.gr/index.php/oikonomia/eidiseis/item/218788-tziroi-xiliadon-evro-gia-tous-epaggelmaties-ton-eklogon-oi-times-kai-to-facebook

Το ροδανέμισμα του Οδυσσέα

Αλλάξαν λέει τα σημεία της γης

κι ο χρόνος τώρα είναι πια συμπαγής. 

Όλοι αγάπη σκορπούν θαυμαστή,

γλυκιά πατρίδα είσαι γλυκιά φυλακή.

Βρήκα Λυκείου Καβάφη χρησμό,

καλύτερη η πορεία απ' τον προορισμό.

Τέλειωσε η μπόρα και βγήκα στεγνός

κλειστός λόγω έργων ο παράδεισος.

Ο εφιάλτης του Οδυσσέα

Φεύγει το πλοίο και μας χαιρετά

κλείνει το μάτι του και χαμογελά.

Αλλάξαν λέει τα σημεία της γης

κι ο χρόνος τώρα είναι πια συμπαγής. 

Ίδια η θάλασσα χωρίς μια σκιά

λες και έχει πάψει πια του κόσμου η καρδιά.

Λευκό μαντήλι, ματωμένη σιωπή

στην νηνεμιά μια γυμνή αστραπή. 

Πάει χαμένο σε σπονδή το κρασί

ποιος φεύγει το καράβι ή το νησί;

Έχω γεράσει και δεν βλέπω από ‘δω

ποια είναι η Πηνελόπη, ποια η Καλυψώ. 

Είχα δει καπνό μα πού έχει κρυφτεί;

γλυκιά πατρίδα είσαι γλυκιά φυλακή.

Βρήκα μονάχος μου για μένα χρησμό

καλύτερη η πορεία από τον προορισμό.

Τέλειωσε η μπόρα και βγήκες στεγνός

κλειστός λόγω έργων ο παράδεισος.

Ένα κορμί δίχως γη κι ουρανό

τα χρόνια κυλήσανε σαν το νερό. 

Και νά που Όμηρε το βλέπεις κι εσύ

δεν φαίνεται στον χάρτη αυτό το νησί.

Ποιος ξέρει ποιος σαλπάρισε στο γιαλό;

ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ; 

Και νά που Όμηρε το βλέπεις κι εγώ

δεν φαίνεται στον χάρτη αυτό το νησί.

Ποιος ξέρει ποιος σαλπάρισε στο γιαλό;
ο Οδυσσέας ή μήπως η Καλυψώ; 

Το Ρόδο του Ανέμου ιδρύθηκε το 1996 από τη Γιούλη Τσεντούρου (κρουστά, τραγούδι), την Άντα Κωστούρου (κιθάρα, τραγούδι) και τον Γιάννη Ζίγκιρη (κιθάρες, πιάνο, παραδοσιακά έγχορδα, τραγούδι) http://www.rock-elliniko.gr/Rodo_Tou_Anemou

Λείπουν από ανάμεσά μας

https://johnantono.blogspot.com/2019/05/gynaikoktonies.html

Ανδρικές αποζημιώσεις στο Ε1 (+Φόρος Αναίσθητης Αδράνειας της Κοινότητας)

Για κάθε φόνο και κακοποίηση γυναίκας
από άντρα στο περασμένο έτος

θα πληρώνουν όλα τα αρσενικά αφιμία
 και το ανάλογο κλιμακωτό ποσοστό
στο έψιλον ένα της φορολογικής δήλωσης.
...δύσπεπτες οι αποζημιώσεις;;
γράψε «εισφορά ανδρικής αλληλεγγύης».
(μα υπάρχουν και ανδροκτονίες,
θα μου πεις...ουδέν πρόβλημα,
ας πληρώσει το καθέν τα ποσοστά του)

Γιατί δεν έχουν ζητηθεί ως τώρα αποζημιώσεις;
δεν υπάρχει νομικό προηγούμενο,
στα ρηχά ακόμα η γυναικεία συνείδηση,
δεν έχει καν νοηθεί η ιδέα 
για ένα φεμινιστικό κράτος,
γιατί οι παλιές γυναίκες κουβαλάνε
την παράδοση της υποχωρητικότητας
που κάποια στιγμή φέρνει
συναισθηματικά ξεσπάσματα,
δίχως όμως πρακτικές λύσεις,
και κυρίως γιατί το προσωπικό
πρόβλημα δεν γίνεται πολιτικό.

Τώρα μόλις φωτίζεται
από τον δημοσιογραφικό φακό,
αυτό που γινόταν για τουλάχιστον
τέσσερις χιλιάδες χρόνια,
ότι η ιστορία της ανθρωπότητας
είναι, σε μεγάλο ποσοστό, 
μια ιστορία βίας και κακοποίησης
των αδυνάμων.
Συμβολικά, λοιπόν, για 4000
χρόνια από εδώ και πέρα,
να πληρώνει ετησίως ένα τοις χιλίοις
κάθε ανδρικό ΑΦΜ 
(ως ιστορική υπενθύμιση)
σκεπτόμενο κοιτώντας 
και Μνημεία Γυναικοκτονίας
(ούτε καν έχουν ζητηθεί)

Στο θέμα των ετήσιων 
φόνων γυναικών, 
(επειδή ήταν γυναίκες),
 δεν μπορεί να βγει 
η γυναίκα-πολίτις απέξω,
σε μικρότερο ποσοστό,
αλλά συναινεί σιωπηρά
και ο γυναικείος μισογυνισμός
και η γυναικεία απραξία,
και απουσία αλληλεγγύης.
Προς το παρόν, οι τρέχουσες 
γενιές ελληνίδων έχουν ακόμα δισταγμό
να στηρίξουν με την καρδιά τους
άλλη γυναίκα, καλύτερή τους.


Θα βγει, απ' την άλλη, 
το καλό παιδί
και θα διαδηλώσει 
την αθωότητά του,
και ασχετοσύνη του
με ψυχοπαθείς, τέρατα,
δράκους διεστραμμένους.
Τέτοιος στρουθοκαμηλισμός
δεν θα μας βγει σε καλό.

Εδώ θα δώσει την απάντηση
ο φόρος Αναίσθητης Αδράνειας
της Κοινότητας.
Τέτοια εγκλήματα
προμηνύονται,
προαναγγέλονται,
παρατηρείται η δραματική πλοκή τους
προς στην κορύφωση,
μέσα στη γειτονιά και τον περίγυρο.

«Να με έχει ο Θεός καλά,
πόσο είμαι τυχερό
με δουλειά και ανθρώπους μου.
Τους βλέπεις;; θα έχουν κακό
τέλος αυτοί. Η μια στο χώμα,
αυτός στη φυλακή.
Γιατί να πάω να μπλέξω;;
κορόιδο είμαι, να πληρώσω κι από πάνω;;»

Όταν λοιπόν θα έρθει το πρόστιμο
σε όλο τον δήμο, (για τους ψυχολόγους,
κοινωνικούς λειτουργούς
αυξημένο το νούμερο), τότε θα δεις
πως θα ελιχθεί ο πολίτης, 
και θα ζητήσει λύσεις,
ανθρώπους και παρεμβάσεις,
δημιουργώντας στο τέλος
και νέους θεσμούς
μέσα από τον πειραματισμό
και τη συνεργασία των ανθρώπων.

Υπάρχουν απομονωμένες δυνάμεις
που δεν συνεργάζονται,
υπάρχουν άνθρωποι
που μπορούν να βοηθήσουν,
αλλά η κοινωνία
δεν έχει το δίκτυο, τη διάθεση
να τους συνδέσει.
Κι ό,τι γίνεται συνήθως είναι
από προσωπικές προσπάθειες,
λείπει η παιδεία του συνεργατισμού.
Στην εποχή του διαδικτύου
είναι ξεφτίλα μας να έχουμε αμίλητα θύματα.

Γιατί, λένε, δεν μίλησαν;;
γιατί ντρέπονται, φοβούνται,
επειδή εμείς έχουμε επιτρέψει
να ντρέπονται και να φοβούνται.
Στέλνουμε
το μήνυμα ότι είναι 
λυπητερή
και στενάχωρη
η μειονοτική ιστορία 
και ο μονόλογος τους
από την πλειονότητα.
Πού να χωρέσουν αυτά
σε μια κοινωνία που βασιλεύει
η σιωπηρή ιδιώτευση, η ψευτοκαλοπέραση,
η κλίκα, η παρέα, η οικογένεια;;

Το φορτώνουμε το πρόβλημα
σε ένα δάσκαλο, κοινωνικό λειτουργό,
δικαστή, σωφρονιστή,
και οι λοιποί συνεχίζουμε τις ζωάρες μας
στα κουτάκια μας.

Ο πόνος στην τσέπη, όμως,
θα μας βγάλει απ' τα κουτάκια.
Το βασικότερο κίνητρο 
πολιτικοποίησης
στην Ελλάδα.

Έβαζε η Ευρώπη πρόστιμα
για σκουπιδότοπους,
αλλά τα πλήρωνε το κράτος,
όχι οι δήμοι.

Και ο δημότης σκεφτόταν,
αφού μου τα πληρώνει
η Αθήνα και η κάθε ξένη πόλη
μακριά μου, γιατί να κάτσω να σκάσω;;

Και τότε θα δούμε περισσότερες
διαδηλώσεις για πράγματα
εκτός του στενού οικογενειακού
συμφέροντος.

Η δημιουργική φορολογία
στην Ελλάδα είναι ένα εργαλείο
πλουτισμού κοινωνικής συνείδησης,
γιατί κάθε λαός
θέλει να κουβεντιάζει,
όμορφα και απλά, 
στη γλώσσα του.

ΥΓ

Φόρους θέλεις 
υπουργέ και δήμαρχέ μου;
καν' το με τρόπο δημιουργικό
εκπαιδευτικό και ενσυναίσθητο,
εγκαινιάζοντας τη
Φιλοσοφία της Φορολογίας,
ενάντια στο νομικισμό
του «έτσι τα βρήκαμε»,
και «δύσκολα αλλάζει».