Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα.
Νηστεία στο Ρηχό Εγώ,
Φαΐ για το Βαθύ Εγώ.
Καθαρά Δευτέρα λάθη, σκότη, νόσο καθαρίζω,
Και την Κυριακή του Πάσχα την ανάλυση τσουγκρίζω.
Απόρριψη του ανδρικού φεμινισμού
και εισαγωγή στο βαθύ μασκουλινισμό.
και εισαγωγή στο βαθύ μασκουλινισμό.
Από στατικό συμπαραστατισμό
σε βαθύανδρο κοινωνισμό.
Αδιάφορη πετά χαρταετό η ανδρεία
για ψυχής και σώματος υγεία.
Ανδρίζου, ερευνίζου,
μάσκα μασκουλίνα ντύσου,
χρώμα χρίσου και ξεγκρίσου.
Σε μια σύναξη ανδρών ερευνητών τέθηκε το ζήτημα της ανδρικής απάθειας, αλεξιθυμίας (απόκρουσης συναισθημάτων), ή αθυμίας (έλλειψη συναισθημάτων) που παρατηρείται κυρίως στα έμφρονα φαλλικά όντα του πλανήτη. —Πρέπει να βρούμε ένα βαθυντικό ορισμό. —Να ξαναβρούμε λέξη από το σώμα μας....από τον προστάτη μας βγαίνει η Συναισθηματική/Καρδιακή Προστατίτιδα...η Εσωτερική Υπερπροστασία που υφίσταται ο αρσενικός μας εγκέφαλος να γίνει νταβατζής και τάφος των συναισθημάτων μας...—Συνάδελφε, καλή αρχή, αυτό πρέπει να ερευνηθεί και δίπλα στη Συναισθηματική Ορχίδωση, στα πλαίσια του ευρύτερου Ορχιδισμού, όταν βλέπουμε τις γυναίκες μόνο ενδοκρινολογικά και γενετήσια, όταν υφιστάμεθα την ανδρική απώθηση της ισότιμης γυναικείας φιλίας. Είναι μια καλή αρχή να ξεμπλοκάρουμε το μυαλό μας, ώστε να θεραπεύσει την ασθένεια του. Να περάσει ο πρώτος συνερευνητής ασθενής!
—Τώρα, εσύ, γιατί διάλεξες να είσαι ασθενής;
—Με το να παίρνω θέση ασθενή και μαθητή, κερδίζω περισσότερα από το να νιώθω δυνατός και δάσκαλος. Το πρώτο με συνεγείρει να ψαχτώ, το άλλο με κοιμίζει. Και κυρίως θέλω να στείλω ένα μήνυμα σε όσους πάνε σε ψυχολόγο, ή διαβάζουν για κάποια αδυναμία τους, ότι είναι συνερευνητές και όχι προβληματικά όντα που θα λάβουν απλώς θεραπεία και επιδιόρθωση, φοβούμενα παράλληλα το στίγμα της κοινωνικής έκθεσης.
—Με το να παίρνω θέση ασθενή και μαθητή, κερδίζω περισσότερα από το να νιώθω δυνατός και δάσκαλος. Το πρώτο με συνεγείρει να ψαχτώ, το άλλο με κοιμίζει. Και κυρίως θέλω να στείλω ένα μήνυμα σε όσους πάνε σε ψυχολόγο, ή διαβάζουν για κάποια αδυναμία τους, ότι είναι συνερευνητές και όχι προβληματικά όντα που θα λάβουν απλώς θεραπεία και επιδιόρθωση, φοβούμενα παράλληλα το στίγμα της κοινωνικής έκθεσης.
—Για ασθενής, πολλά λες :-) Ποια η ιστορία της υστερίας;
—Οι άντρες βλέποντας ότι οι γυναίκες είναι πέραν του δέοντος συναισθηματικές, έψαξαν να βρουν όρο από το σώμα τους. Ύστερο είναι ό,τι απομεινάρια ξεκολλάνε και πέφτουν από τη μήτρα μετά τη γέννηση του παιδιού, πλακούντας, υμένες, ομφαλίδα, (άκλουθο, ή καταπόδι). Υστέρα, η μήτρα.
Μια ατυχής και σκοτεινή στιγμή στην παλαιοανθρωπική λεξιδοσία. Υστερία, θα μπορούσε να είναι π.χ. η μανία να ρωτάς συνέχεια «και ύστερα, και ύστερα;», μια ταιριαστή ετυμολογικά λέξη για το σπόιλερ. Και όμως ο παλαιός άνθρωπος επέλεξε να υποβιβάσει με αυτόν τον τρόπο το λεγόμενο έτερον ήμισυ, με αποτέλεσμα π.χ. πολυοργασμικές γυναίκες να κλείνονται σε τρελάδικο, ή γυναίκες με ξεσπάσματα, παραληρήματα, να καίγονται ως μάγισσες, και να υφίστανται υστερεκτομή (αφαίρεση μήτρας). Αρχαίοι Αιγύπτιοι και Έλληνες πίστευαν ότι η μήτρα είναι ένα ζώο/ζωντανό μέσα στο ζώο/γυναίκα, που της δημιουργεί εξάρσεις και παρενέργειες. Φόβος και ζήλεια του άντρα για το γυναικείο σώμα που φέρνει ζωή. Και όταν ακούμε τις διάφορες κολακείες για τη ζωοδότρα γυναίκα/μάνα, καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι πρόγονοι δεν ήταν τόσο κόλακες με τις μανάδες τους. Πολλά και διάφορα σε πειράματα πέρασαν από τον όρο της υστερίας, μέχρι που συγκεκριμένος ψυχοσωματικός όρος αντικαταστάθηκε στην Αμερική από την Διαταραχή Μετατροπής/Μετατρεπτική Διαταραχή (Conversion Disorder), όπου το ψυχικό νόσημα μετατρέπεται σε σωματικό.
—Πως αντιλαμβάνεσαι την ανδρική υστερία, υπάρχει;
—Ένας άντρας μπορεί να βρίζει, να φωνάζει, να κάνει πράγματα εκτός εαυτού, σε σημείο να πάθει εγκεφαλικό και ανακοπή, και όμως, η μάνα του, η αδερφή του, ο φίλος του, όταν εκτονωθεί και του περάσει, θα έρθουν να τον αγκαλιάσουν, και να του πουν, καλά έκανες και ξέδωσες, εδώ είμαστε εμείς, σε στηρίζουμε.
Παράδειγμα, ο Ηρακλής μαινόμενος σκοτώνει γυναίκα και παιδιά, αλλά η κοινωνία δια του μυθογράφου σώζει την ψυχική υγεία (τον αποτρέπει από αυτοκτονία) και υστεροφημία του, επιβάλλοντας να κάνει δώδεκα άθλους. Αντίθετα, δεν υπάρχει τέτοια λύτρωση για τη Μήδεια.
Παρέχεται διέξοδο στον άντρα να ξεσπάσει οργανωμένα και ενδεχομένως με επαίνους, όπως στα γήπεδα, σε συμμορίες, σε ταραχές, σε εφόδους, σε πολέμους. Ειδικά το γήπεδο είναι ένας τρελόκηπος καταγραφών και παρατηρήσεων. Στα συνθήματα, το λένε...είναι τρελοί...δεν έχουνε μυαλό, είναι άρρωστοι, έχουν σχιζοφρένεια και μούρλα...για την ομαδάρα τους. Καί το λένε, καί κάνουν πράξη την αρρώστεια τους. Και ενώ, η γυναικεία υστερία ελάχιστους πείραξε, η ανδρική αποτελεί κίνδυνο και για τους ίδιους, και για την κοινωνία, γενικότερα. Στην πράξη, μετατρεπτική για το σώμα ασθένεια.
Χωρίς να προέρχεται ο παρών όρος ανδρική υστερία από εκεί, διαβάζοντας μετά, υπάρχει στα αμερικάνικα ένας παράλληλος νεολογισμός, Testosterone Poisoning (δηλητηρίαση του άντρα και της κοινωνίας με υπερδόση τεστοστερόνης)
—Πιστεύεις ότι αν αύριο τα κανάλια αρχίσουν και λένε π.χ. «εκτεταμένα επεισόδια, ζημιές, και ανθρώπινες απώλειες προκάλεσε το χτεσινό επεισόδιο ανδρικής υστερίας», αντί για βία, θα υπάρξουν αντιδράσεις, μηνύσεις και παράπονα περί συλλογικής ευθύνης;;
—Ή μήπως αλληλέγγυα ευθύνη; Θα είναι αντισυνταγματικές αυτές οι αντιδράσεις και απορώ πως κοιμούνται τα βράδια. Η γελιοπόδαρη Δήμητρα Νικητέα. (Γελιοπόδαρος, αυτός που κάνει κωμωδία στα όρθια, σταντάπερ, ορθοκωμικός) είχε γράψει: «Είναι δύσκολο να είσαι χριστιανός γιατί δεν μπορείς να κοιμηθείς εύκολα. Προσπαθείς να σε πάρει ο ύπνος μετρώντας πρόβατα αλλά αν χαθεί ένα από αυτά, οφείλεις να αφήσεις τα υπόλοιπα και να ψάξεις μέχρι να το βρεις.» Φαντάσου και μία σχολική τάξη, όπου όλοι μηδενίζονται γιατί οι ικανότεροι δεν βοήθησαν τους αδύνατους. Θα σου πουν οι βαθμολογικά άριστοι, βέβαια, ότι στην αίθουσα είμαστε περαστικοί και ο καθένας κοιτάει την καριέρα του. Από αυτό το σύνδρομο της περαστικής σχολικής τάξης πάσχει και η κοινωνία μεγεθυμένο από τον ρατσισμό και αδιαφορία των μορφωμένων απέναντι στους αμόρφωτους πάσης φύσεως. Και όταν βρεθεί δάσκαλος, ή ψυχολόγος απένταντί τους, πάλι η κοινωνία τον αφήνει μόνο του απέναντι στα θηρία. Μπορεί να του χρηματοδοτήσει και διάφορα κέντρα αποκατάστασης της ανδρικής υστερίας, αλλά χωρίς ευρύτερη κοινωνική συμμετοχή είναι σχέδια άψυχα. Γιατί ο Φαρισαίος αποφάσισε να κοιτάει τη δουλειά του και να μην ασχολείται με κατώτερους τελώνες. Αν κάποιος μεγάλωσε με γαλλικά και πιάνα, καλώς, αν νιώθεις όμως ακόμα τον αγροίκο μέσα σου, είναι φαρισαϊκό να λες ότι «εμένα πλέον δεν με αφορά, βρήκα τον τρόπο και τον δρόμο μου, είναι αλλωνών τώρα το πρόβλημα».
—Πώς σου φαίνεται η αντιστροφή της γυναικείας υστερίας με τη συναισθηματική προστατίτιδα;
—Αν σκεφτείς ότι πολλά από θανατηφόρα επεισόδια ανδρικής υστερίας με όπλα προέρχονται από σιωπηλούς και αμίλητους, κάλλιστα, θα μπορούσε στην εποχή μας, να στιγματιστεί ο ντροπαλός και λιγομίλητος άντρας, ως ύποπτος για αντικοινωνική συμπεριφορά και να συλλαμβάνεται προληπτικά, πακέτο για τον ψυχίατρο. Ή, φαντάσου εκφράσεις, όπως, «κατάπιε τη γλώσσα της σαν άντρας», «ανέκφραστη σαν άντρας», «τηρεί ανδρός σιγή», «ανδράσι πάσι σιγή νόσος εστί», «ανδρίζεται σαν τάφος», «άλαλα τα χείλη των ανδρών», «άκρα του τάφου σιωπή στον άνδρα βασιλεύει», «γιατί δεν μιλάς; πάσχεις από ανδρισμό;». Μειωτικά και πληγωτικά μεν, αλλά δεν θα μας κάψουν και για μάγισσους, ούτε θα μας αφαιρέσουν προληπτικά τον προστάτη μας.
(Λεξική παρένθεση για τη φράση killing/shooting spree, «φονικό/πυροβολικό ξεφάντωμα», κατά λέξη...αμερικάνικης, κυρίως, υστερίας, όπως δείχνει και ο παρανοϊκός λεξιδότης που το ονόμασε. Ένα αμερικανάκι που ακούει spending spree, αγοραστικό ξεφάντωμα και shooting spree, τι να υποθέσει...ότι έχουνε υπερπληθυσμό και είναι μικρό το κακό της υστερικής γιορτής ενός πολυβολητή του πλήθους; Αλλάζοντας λέξεις, αλλάζεις και στάσεις ζωής. Διάλεξε από «επεισόδιο μαζικής οπλικής/πυροβολικής υστερίας» (mass shooting / hysteria), πάρε θέση, θα το ακούσει ο μικρός και θα προβληματιστεί)
—Πώς νιώθεις τη συναισθηματική προστατίτιδα των αγοριών;
—Μια κόλαση σιωπής...να θέλεις να φωνάξεις, να κλάψεις, να αγκαλιάσεις, αλλά να καταπίνεις ό,τι νιώθεις μη σε πούνε κορίτσι, δειλό, ή φλώρο. Παράδειγμα, ο μουσικός ευνουχισμός που νιώθουν κάποια αγόρια σε τεχνοφοβικά περιβάλλοντα, (εκεί τέχνη και τεχνολογία είναι εξίσου ύποπτα), η ντροπή να τραγουδήσουν σε κόσμο, πόσο μάλλον ανάμεσα σε μια γυναικεία κυρίως ομάδα, όπως είναι η χορωδία. Αγόρι που τυχόν θα ήθελε να εκφραστεί, μπορεί να επιλέξει να καταπιεστεί, για να παραμείνει στην ταυτότητα της οικογένειάς του, ή της ομάδας των αγοριών.
—Γιατί οι άντρες δεν τραγουδούν αυθόρμητα, δεν χορωδίζονται, δεν αγκαλιάζουν τη μουσική δίχως όρια;
—Η σχέση αγοριού και μουσικής είναι μια σχέση, δύσκολη, θολή, κρυμμένη, ανύπαρκτο θέμα συζήτησης. Φαντάσου αγόρι που μεγαλώνει σε μουσικοφοβικό περιβάλλον, να νιώθει κάτι για τη μουσική λόγω μοναξιάς, και να απορρίπτεται αντικειμενικά ως παράφωνος, λόγω της εφηβικής περιόδου μεταφώνησης, όπου δεν καταλαβαίνει αν έχει ανδρική, ή αγοριού φωνή. Διπλά βράχια. Εκτός από την ανδρική άμουση ταυτότητα δυσκολίες προσθέτουν και οι ορμόνες της βιολογίας. Τα συναισθήματα, τα τραγούδια είναι για τα καλλίφωνα κορίτσια.
Και συνήθως, αυτό που με απασχολεί στα ελληνικά βρίσκει συναναρωτητές στα αγγλικά. Why don't men join choirs? Why men don't sing? Real Men Don't Sing. Και στην πρώτη ανίχνευση https://www.theguardian.com/music/musicblog/2013/jun/13/how-to-get-men-to-sing-in-choirs βρίσκεις πρόταση Αυστραλών «The Spooky Men's Chorale», όπου για να ελκύσεις τους άντρες, κάνεις ανδρικές χορωδίες και τραγουδάνε θέματα ανδρικά, ή τα έχεις αρχικά για κράχτες και διευρύνεις στην πορεία το ρεπερτόριο. Don't Stand Between a Man and His Tool, (Μη στέκεσαι μεταξύ ενός άντρα και του εργαλείου του) Crossing the Bar (Περνώντας τον ύφαλο), ποίημα του Τέννυσον, Vote The Bastards Out, (Μαυρίστες τους) και παρωδίες, όπως ενός λαϊκού σουηδικού τραγουδιού, Dancing Queen. (Χορεύουσα Βασίλισσα)...κάτι μου θυμίζει. Στερεοτυπικά ανδρικά θέματα, τα εργαλεία, ο θάνατος, η πολιτική. Το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός είναι επίσης κυρίως αντρική υπόθεση, (για τώρα, αργότερα δεν παίρνω όρκο) και μπορείς μέσα από συνδυασμό ανδρικών θεμάτων και παρωδιών να ξεκλειδώσεις την καρδιά από τα αμίλητα και ντροπαλά όντα. Μπορεί να συναντήσει μια δασκάλα μαθητές που τους απορροφούν το μυαλό υπερήρωες, ή κατασκευές, εκεί που η σιωπή ενδεχομένως είναι χρησιμότερη της μουσικής, την οποία να μη θεωρούν σοβαρή ασχολία. Οπότε, θα βρεθεί η δασκάλα στην ανάγκη να του μιλήσει στη γλώσσα του με στιχάκια (ρυθμό) και τραγούδι. Οι Στοιχειωμένοι (στη σιωπή;) Άντρες, ωραίο ως συγκρότημα, εμπορικό με τα σουξέ του στον αγγλοσαξονικό κόσμο, αλλά είναι μια ιδέα που θα έπιανε περισσότερο τα λεφτά της, αν γινόταν με συνεργασία μουσικοψυχολόγων, παιδοψυχολόγων, και άλλων συνεργατών.
—Ποια η γνώμη σου για τα στερεότυπα;
—Άλλο τα πιστευτά στερεότυπα, όπου πιστεύουν ότι το αυτό είναι Αυτό, και δεν μπορεί να γίνει Εκείνο, και άλλο τα σχηματικά στερεότυπα, που σαν προσωρινές πυξίδες βοηθούν τον λόγο να πειραματιστεί, να προβοκάρει, και να προκαλέσει εντέλει διάλογο. Δεν θα φτάσουμε και στο σημείο να αποσιωπούμε περιγραφές με τις εξαιρέσεις τους, επειδή τυχόν θα γίνουν παρεξηγήσεις και παρερμηνείες. Και στο κάτω-κάτω για τις εξαιρέσεις ζούμε και αναπνέουμε, δλδ, ένας άντρας που αγκαλιάζει τη μουσική δίχως όρια, και τον κοιτάνε περίεργα οι σύνανδροί του, είναι το αντίστοιχο μια γυναίκας που εκτίθεται, αυτοσαρκάζεται, και τη στραβοκοιτά το ομοειδές φύλο. Στην καλύτερη περίπτωση, οι ακροατές περνάνε καλά, διασκεδάζουν, αλλά «εγώ, δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό», λένε.
—Τι σου 'ρχεται ακούγοντας τη Συναισθηματική Ορχίδωση;
—Φαντάσου άντρα να λέει: «Με πιάνουν οι ορμόνες μου». Η γυναίκα συχνά εκφράζεται ορμονολογικά, λέει ότι έχει περίοδο, ενώ ο άντρας, (της γερακίνας γιος), επειδή είναι εγωιστής, δεν του αρέσει να δείχνει ότι ετεροκαθορίζεται. Και μάλιστα είναι και πιο φοβιτσιάρης και κομπλεξικός με ιατρικά θέματα και αρρώστειες. Γενικότερα, τα ορμονικά ανδρικά συναισθήματα είναι ένα ενδιαφέρον πεδίο έρευνας. Εκεί εντάσσεται π.χ. το καμάκι, το φλερτ που μπορεί να είναι αυθόρμητο και ποιητικό, μπορεί και ύπουλο, μισογυνικό, για να τη βάλουν στη θέση της, ότι μόνο για αυτό αξίζει, για την κουζίνα και το κρεβάτι. Η ταιριαστή απάντηση είναι ότι πάσχει από συναισθηματική ορχίδωση, αλλά επειδή μπορείς να μην ξέρεις με τι ζώο έχεις να κάνεις, και ο «ένα μάτσο άντρας» φοβάται τις αναλύσεις και τους ψυχιάτρους, μην πάρουμε και καμιά στο λαιμό μας. Πράττε αναλόγως της ντεντεκτιβικής νοημοσύνης σου. Μη σου τύχει κανας ΚΔΟΑ, Κτηνώδης Δύναμη, Ογκώδης Άγνοια, που λέγαμε στο στρατό. Στο ισοδύναμο διαδίκτυο το στέλνεις άνετα στον καναπέ του ψυχαναλυτή για το καλό του και της κοινωνίας γενικότερα.
Αντίθετα, το να θεωρείται η γενετησιολογία, αφορμή μόνο για ανέκδοτα, είναι μέρος της Συναισθηματικής Προστατίδας. Δεν είναι μόνο το να «ράβει» το αγόρι το στόμα και την καρδιά του πρόβλημα, αλλά και το να γελοιοποιεί συνεχώς σοβαρά θέματα. Γιατί όταν θα του τύχει κάτι, δεν θα του είναι εύκολο να μιλήσει. Εδώ κολλά η εμμονή και άρνηση της κοινωνίας να μπει η γενετήσια εκπαίδευση ως μάθημα, για να μη γελοιοποιηθεί το σχολείο και τα μούτρα μας.
—Αφήνουν αυτά τα ορμονικά συναισθήματα περιθώριο για ανδρόγυνη φιλία;
—Όπως εύκολα έρχονται, εύκολα και φεύγουν. Δεν είναι κάτι ανεπίδεκτο άσκησης. Η ανδρόγυνη φιλία πρέπει να διδάσκεται και να προβάλλεται από το δημοτικό. Το στενό ζωώδες βραχυπρόθεσμο συμφέρον του άντρα, σου λέει, δεν γίνεται, αλλά τι θα διαλέξουμε το συμφέρον του ανδρικού ζώου, ή της κοινωνίας που θα έπρεπε να διψά για αρμονική συνύπαρξη, έρευνα και διάλογο; Σκέψου, αντίστοιχα, όπως με τη μήτρα, να έλεγαν γιατρίνες για τον άντρα...«υπάρχει ζώο μέσα στο ζώο, και γιαυτό δεν πάει με τα καλά του, και χρειάζεται ορμονική θεραπεία». Βαθύτερα, αργία μήτηρ πάσης κακίας, όταν δεν υπάρχουν δημιουργικά πάθη, χόμπι, ενδιαφέροντα, να σου απορροφήσουν την ενεργητικότητα, και «περνάς καλά, βαριέσαι», επόμενο είναι να ασχολείσαι με την επιφάνεια των ανθρώπων, και να βλέπεις μόνο ό,τι γυαλίζει. (Σε μια δυστοπική εκδοχή του μέλλοντος, όπου, και γιορτές, και καλημέρες θα έχουν μετριαστεί, καλουπωθεί και στιλιζαριστεί, ομοίως όποιος εμφανίζει δημιουργικά πάθη και χόμπι, θα τον κοιτάν περίεργα σαν ανόμοιο και σπάνιο είδος, και ούτε θα βγαίνουν συγκροτήματα με Στοιχειωμένους στη Σιωπή Άντρες). Μια κοινωνία δίχως ανδρόγυνη φιλία είναι μια κοινωνία-κόλαση με τείχη, τυπικουριές, πιστευτά στερεότυπα, καχυποψίες, ψέμα, μόστρα και ό,τι αστράφτει. Και τι συμβαίνει μέσα μας; στα παπάρια τους. Ήθελα να 'ξερα, όλοι γεννήθηκαν με αδερφές;; και είναι χορτασμένοι από αδερφοφιλικές σχέσεις;
—Πώς σου φαίνεται η λέξη γυναικοκτονία;
—Στη λεωφόρο, για τους πολλούς, περπατάς με λέξεις και φράσεις απλούστερες. Διέπραξε «φόνο γυναίκας» με τις αντίστοιχες νομικές διαστάσεις.
Υπάρχει και δίχως -κοκτο- η θηλεοκτονία. (Επειδή τα θήλεα είναι ουδέτερη λέξη, σε κάποιους θυμίζει τις θηλυκές βρεφοκτονίες στην Ασία, ή τη Φραγκογιαννού του Παπαδιαμάντη.) Σημασία δεν έχει η λέξη, αλλά η διάθεση αντιμετώπισης της ανδρικής υστερίας και κυρίως της παθητικής στάσης των υποψηφίων θυμάτων, που ενώ μια φωνή τους λέει μέσα τους, ότι κάτι δεν πάει καλά, η κοινωνία δεν μοιάζει τόσο ανοιχτή να την ακούσει, και να δράσει προληπτικά. Και αυτή τη στιγμή που μιλάμε ζουν και αναπνέουν μελλοθάνατες για το υπόλοιπο του έτους, μέχρι να συμπληρωθεί η στατιστική, και όμως δεν υπάρχει η κουλτούρα και η άνεση να μιλήσουν. Μπορεί π.χ. και ο επαναστατικός/κηρυγματικός λόγος να τις αποτρέπει, αν καταλάβουν ότι περισσότερο νοιάζεσαι για την ιδεολογία σου και τον μισανδρισμό, παρά για τις ψυχές τους. Σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να εστιάσει η γυναικεία κοινότητα...«επικοινωνιακά αποτύχαμε, αυτοκριτική, και πάμε παρακάτω στο αποτέλεσμα». Όσο για την αντιδραστική όχθη, «μη μιλάς, μην ψάχνεις, μεμονωμένα γεγονότα είναι, και η γυναίκα άνθρωπας είναι και αυτή, οικογενειακές τραγωδίες, μην κουνάς τα θεμέλια και πέσουμε». Ό,τι διάθεση υπάρχει να μειωθούν τα τροχαία, άλλη τόση βρίσκεις και για τη μείωση της ανδρικής υστερίας.
—Ποιες οι ρίζες της ανδρικής επιθετικότητας κατά των γυναικών; Και γιατί η κοινωνία αργεί να αντιδράσει;
—Η Συναισθηματική Προστατίτιδα του αγοριού φέρνει την Ανδρική Υστερία αργότερα. Η έλλειψη κουλτούρας έκφρασης, διάδρασης και διαλόγου γενικότερα. Όσο βαθύς είναι ο ελληνοαλβανικός διάλογος, άλλο τόσο είναι και ο ανδρόγυνος. Ελάχιστη διάθεση να γνωρίσεις και να καταλάβεις την αντίπερα όχθη. Αυτά είναι γραμμένα στα μιμίδια της κοινωνίας. Όταν κάτι γίνεται χιλιετίες, μην περιμένεις να σβηστεί εδώ και τώρα. Το αρσενικό θηρίο περνάει μία μεταβατική φάση, εκεί που έκανε ό,τι ήθελε, τώρα το περιορίζουν νόμοι, διατροφές και φόβοι μη χάσει θέση, δουλειές από γυναίκα. Και μπορεί ο δημοσιογραφικός φακός να μεγεθύνει, να φωτίζει, μπορεί όμως και να παρακινεί σε μίμηση, εφόσον το παιδί δεν βλέπει διάθεση για αποτελεσματική αντίδραση προς λύση του προβλήματος.
—Ποιος ο ρόλος του γυναικείου μισογυνισμού;
—Ενώ στα κορίτσια ξημερώνει αντίθετη συμπεριφορά από τα αγόρια, ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη, φιλία, αγκαλιές, αργότερα αυτό χάνεται και έρχονται ανταγωνισμός, ζήλεια, καχυποψία, και φτάνουν στο σημείο να λένε «εγώ περνάω καλύτερα με άντρες φίλους, παρά με γυναίκες». Αυτό είναι νεότερο φαινόμενο, με επίγνωση όμως μπορεί να αλλάξει. Από παλιότερα έρχεται η συντηρητική περίπτωση της τοξικής πατριαρχικής μητριαρχίας της μάνας/γιαγιάς, που καταπιέζει και αγόρια και κορίτσια, και ενδεχομένως και τον σύζυγο. (Η γυναικεία δουλεία δεν στηρίχτηκε μόνο από τους άντρες) Συναισθηματικοί εκβιασμοί, παρασκήνιο, μηχανορραφίες, καχυποψίες, ζήλεια, κολακείες, πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων προερχόμενα από την κλεισούρα αιώνων που μετρούσε η γυναίκα, κλεισμένη στο σπίτι. «Εγώ στερήθηκα και αυτές μου θένε το ένα και το άλλο». «Και καλά να πάθουνε, τα γυρεύανε». Ειδικά στο ανώνυμο διαδίκτυο μπορείς να βρεις τον σκοτεινό εαυτό μας να περιφέρεται χαιρέκακα.
—Έκλεισε τον κύκλο του ο ανδρικός φεμινισμός;
—Δεν έκλεισε, απλώς έρχεται το δεύτερο κύμα :-) Δυο σκαλιά βλέπω στο πρώτο κύμα ανδρικού φεμινισμού, 1) ένα συμπαραστατισμό, συμπαραστέκομαι σε κάθε καταπιεσμένο, άρα και στις γυναίκες, και 2) το πολιτικό όραμα, ή ονείρωξη, ενός μινωικού, θηλεοκεντρικού κόσμου δίχως βία, πολέμους, ταραχές, καυγάδες και λύπες.
—Απέτυχε ο πολιτικός φεμινισμός;
— Π.χ. λένε οι μισογυνιστές....τις είδαμε και τις γυναίκες στην πολιτική, που θα έφερναν το διαφορετικό...και γιατί να συμπεράνεις αυτό, και να μην πεις ότι...με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοιος μαθητής θα γίνεις...ενώ στα περισσότερα επαγγέλματα στέκονται ισάξια και αυτόνομα οι γυναίκες, στην πολιτική μιμούνται τους άνδρες, και στη γλώσσα και στο φέρσιμο. Σε γενικές γραμμές, μπορεί να είμαστε περήφανοι π.χ. για τους γιατρούς μας, δεν είμαστε για τους πολιτικούς μας. Υπομονή, λιγότερη κολακεία και χειραγώγηση στις νεότερες γυναίκες.
—Υπάρχει προοδευτικός ανδρισμός;;
—Ο ανδρισμός που ζητά να κατανοήσει, να βρει ανδρική ταυτότητα, χωρίς να είναι σε έχθρα και σύγκρουση με τις γυναίκες. Και ο προοδευτικός γυναικισμός, αντίστοιχα. Οι άντρες πρέπει να κοιτάξουμε το βαθύτερο συμφέρον μας, και όχι την επιφάνεια. Να γίνουμε μασκουλινιστές/ανδριστές του βάθους, αυτοσαρκαστικά, βαθυμάσκουλοι, να δείξουμε αλληλεγγύη και βοήθεια στους υστερικούς άντρες, γιατί αυτός ο αιώνας της μετάβασης θα είναι δύσκολος, λένε πως θα είναι αιώνας των ψυχικών νοσημάτων. Και ποιον θα χτυπήσουν πιο εύκολα; τον άντρα, αυτόν που δεν μιλάει, δεν ζητάει βοήθεια, δεν κάνει εσωτερικό διάλογο και ορισμό των συναισθημάτων του. Στην ουσία, η ανδρική υστερία, η συναισθηματική προστατίτιδα, η ορχίδωση, ωφελούν την ανδρική αυτογνωσία. Υπάρχει μια καλή παράδοση ανδρικής φιλίας και μπορεί κάτι καλό να προκύψει, να ξεμουγκαθούμε οι πεισματάρηδες γάιδαροι.
—Και οι γυναίκες;
—Θα βρουν τον δρόμο και τη γλώσσα τους, έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους, σε αντίθεση με την κοινότυπη χειραγώγηση ότι αρκετά κατέκτησαν και είναι ώρα τώρα να πατήσουν φρένο. Θα ήθελα να 'μουν κορίτσι, και η δασκάλα στην τάξη να μου έλεγε, «οι γιαγιάδες μας, είναι λίγες δεκαετίες που χειραφετήθηκαν, οπότε, όταν βγαίνεις από το κλουβί, ξεσπάς και μιμείσαι. Η δικιά σας γενιά θα δώσει την αρχή για το ξεκίνημα της γυναικείας αφαιρετικής σκέψης». Και να πειραματίζεται στο μυαλό του αυτό το κορίτσι μήπως να συνδύαζα π.χ. μαθηματικά και ψυχολογία για κάτι διαφορετικό;
—Τι σου έκανε εντύπωση από τη Μέρα της Γυναίκας;;
—Η ξύλινη γλώσσα ότι πρέπει αύριο να ξυπνήσουμε με ισότιμη εκπροσώπηση των δύο φύλων. Μοιρασμένα πράγματα, να γίνουμε Σουηδία. Για άλλα όμως διψά η ψυχή μας, διάλογο και έκφραση του νεότερου κόσμου στη γλώσσα μας. Και πες ότι βγάζει η κυβέρνηση ένα μαχαίρι και κόβει τα πάντα στη μέση, θα ήμασταν μια ψεύτικη κοινωνία. Χωρίς να κατανοήσεις τον κόσμο βιωματικά, δεν μπορείς να πατάς κουμπί, και να εκσυγχρονίζεσαι εδώ και τώρα, προσπερνώντας κενά και χάσματα γενιών και κοινοτήτων.
— Πώς σου φαίνονται οι εγχώριοι νεολογισμοί στην ψυχολογία;
—Αγίασμα, λύτρωση γιατί θα μας φάει η Ανταμερικάνικη Αλεξιθυμία, η κατάσταση όπου οι μη αμερικάνοι ψυχολογούντες αρνούνται, αδιαφορούν, απωθούν την ιδέα της περιγραφής συναισθήματων με τις δικές τους βιωματικές λέξεις, αντί για τις εισαγόμενες αμερικάνικες. Αυτοί, πάνω στην έρευνά τους βίωσαν αυτές τις λέξεις, εμείς τί; Αν νιώθεις και συ, αυτή την παγωνιά και μιζέρια, κάθε φορά που διαβάζεις μεταφρασμένους ψυχολογικούς όρους, πάρε μια αγκαλιά. Γενικά, μεταφράζουμε δάνεια σε όλες τις επιστήμες, αλλά, όχι ρε κακούργοι και στην ψυχολογία, που πρέπει να δέσεις ψυχή και συναίσθημα με την έρευνα! Τι αψυχία είναι αυτή; ψυχολόγος είσαι, δεν είσαι γεωλόγος. Και φαίνεται και στο τελικό αποτέλεσμα, μασημένη μεταφρασμένη επιστήμη, δίχως εγχώρια έρευνα και στατιστική.
—Τελικά, ασθενή, από τι πάσχεις;;
—Μοναξιά. Δεν βλέπεις που τόση ώρα μιλάω μόνος μου;
—Πέρασες καλά;
—Πολύ καλύτερα από όσους συγκαταλέγονται στους σιωπηλούς και αμόναχους.
—:-) Εδώ θα είμαστε να τα ξαναπούμε. Πάρε και συ μια αγκαλιά, μάτια μου!
—Οι άντρες βλέποντας ότι οι γυναίκες είναι πέραν του δέοντος συναισθηματικές, έψαξαν να βρουν όρο από το σώμα τους. Ύστερο είναι ό,τι απομεινάρια ξεκολλάνε και πέφτουν από τη μήτρα μετά τη γέννηση του παιδιού, πλακούντας, υμένες, ομφαλίδα, (άκλουθο, ή καταπόδι). Υστέρα, η μήτρα.
Μια ατυχής και σκοτεινή στιγμή στην παλαιοανθρωπική λεξιδοσία. Υστερία, θα μπορούσε να είναι π.χ. η μανία να ρωτάς συνέχεια «και ύστερα, και ύστερα;», μια ταιριαστή ετυμολογικά λέξη για το σπόιλερ. Και όμως ο παλαιός άνθρωπος επέλεξε να υποβιβάσει με αυτόν τον τρόπο το λεγόμενο έτερον ήμισυ, με αποτέλεσμα π.χ. πολυοργασμικές γυναίκες να κλείνονται σε τρελάδικο, ή γυναίκες με ξεσπάσματα, παραληρήματα, να καίγονται ως μάγισσες, και να υφίστανται υστερεκτομή (αφαίρεση μήτρας). Αρχαίοι Αιγύπτιοι και Έλληνες πίστευαν ότι η μήτρα είναι ένα ζώο/ζωντανό μέσα στο ζώο/γυναίκα, που της δημιουργεί εξάρσεις και παρενέργειες. Φόβος και ζήλεια του άντρα για το γυναικείο σώμα που φέρνει ζωή. Και όταν ακούμε τις διάφορες κολακείες για τη ζωοδότρα γυναίκα/μάνα, καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι πρόγονοι δεν ήταν τόσο κόλακες με τις μανάδες τους. Πολλά και διάφορα σε πειράματα πέρασαν από τον όρο της υστερίας, μέχρι που συγκεκριμένος ψυχοσωματικός όρος αντικαταστάθηκε στην Αμερική από την Διαταραχή Μετατροπής/Μετατρεπτική Διαταραχή (Conversion Disorder), όπου το ψυχικό νόσημα μετατρέπεται σε σωματικό.
—Πως αντιλαμβάνεσαι την ανδρική υστερία, υπάρχει;
—Ένας άντρας μπορεί να βρίζει, να φωνάζει, να κάνει πράγματα εκτός εαυτού, σε σημείο να πάθει εγκεφαλικό και ανακοπή, και όμως, η μάνα του, η αδερφή του, ο φίλος του, όταν εκτονωθεί και του περάσει, θα έρθουν να τον αγκαλιάσουν, και να του πουν, καλά έκανες και ξέδωσες, εδώ είμαστε εμείς, σε στηρίζουμε.
Παράδειγμα, ο Ηρακλής μαινόμενος σκοτώνει γυναίκα και παιδιά, αλλά η κοινωνία δια του μυθογράφου σώζει την ψυχική υγεία (τον αποτρέπει από αυτοκτονία) και υστεροφημία του, επιβάλλοντας να κάνει δώδεκα άθλους. Αντίθετα, δεν υπάρχει τέτοια λύτρωση για τη Μήδεια.
Παρέχεται διέξοδο στον άντρα να ξεσπάσει οργανωμένα και ενδεχομένως με επαίνους, όπως στα γήπεδα, σε συμμορίες, σε ταραχές, σε εφόδους, σε πολέμους. Ειδικά το γήπεδο είναι ένας τρελόκηπος καταγραφών και παρατηρήσεων. Στα συνθήματα, το λένε...είναι τρελοί...δεν έχουνε μυαλό, είναι άρρωστοι, έχουν σχιζοφρένεια και μούρλα...για την ομαδάρα τους. Καί το λένε, καί κάνουν πράξη την αρρώστεια τους. Και ενώ, η γυναικεία υστερία ελάχιστους πείραξε, η ανδρική αποτελεί κίνδυνο και για τους ίδιους, και για την κοινωνία, γενικότερα. Στην πράξη, μετατρεπτική για το σώμα ασθένεια.
Χωρίς να προέρχεται ο παρών όρος ανδρική υστερία από εκεί, διαβάζοντας μετά, υπάρχει στα αμερικάνικα ένας παράλληλος νεολογισμός, Testosterone Poisoning (δηλητηρίαση του άντρα και της κοινωνίας με υπερδόση τεστοστερόνης)
—Πιστεύεις ότι αν αύριο τα κανάλια αρχίσουν και λένε π.χ. «εκτεταμένα επεισόδια, ζημιές, και ανθρώπινες απώλειες προκάλεσε το χτεσινό επεισόδιο ανδρικής υστερίας», αντί για βία, θα υπάρξουν αντιδράσεις, μηνύσεις και παράπονα περί συλλογικής ευθύνης;;
—Ή μήπως αλληλέγγυα ευθύνη; Θα είναι αντισυνταγματικές αυτές οι αντιδράσεις και απορώ πως κοιμούνται τα βράδια. Η γελιοπόδαρη Δήμητρα Νικητέα. (Γελιοπόδαρος, αυτός που κάνει κωμωδία στα όρθια, σταντάπερ, ορθοκωμικός) είχε γράψει: «Είναι δύσκολο να είσαι χριστιανός γιατί δεν μπορείς να κοιμηθείς εύκολα. Προσπαθείς να σε πάρει ο ύπνος μετρώντας πρόβατα αλλά αν χαθεί ένα από αυτά, οφείλεις να αφήσεις τα υπόλοιπα και να ψάξεις μέχρι να το βρεις.» Φαντάσου και μία σχολική τάξη, όπου όλοι μηδενίζονται γιατί οι ικανότεροι δεν βοήθησαν τους αδύνατους. Θα σου πουν οι βαθμολογικά άριστοι, βέβαια, ότι στην αίθουσα είμαστε περαστικοί και ο καθένας κοιτάει την καριέρα του. Από αυτό το σύνδρομο της περαστικής σχολικής τάξης πάσχει και η κοινωνία μεγεθυμένο από τον ρατσισμό και αδιαφορία των μορφωμένων απέναντι στους αμόρφωτους πάσης φύσεως. Και όταν βρεθεί δάσκαλος, ή ψυχολόγος απένταντί τους, πάλι η κοινωνία τον αφήνει μόνο του απέναντι στα θηρία. Μπορεί να του χρηματοδοτήσει και διάφορα κέντρα αποκατάστασης της ανδρικής υστερίας, αλλά χωρίς ευρύτερη κοινωνική συμμετοχή είναι σχέδια άψυχα. Γιατί ο Φαρισαίος αποφάσισε να κοιτάει τη δουλειά του και να μην ασχολείται με κατώτερους τελώνες. Αν κάποιος μεγάλωσε με γαλλικά και πιάνα, καλώς, αν νιώθεις όμως ακόμα τον αγροίκο μέσα σου, είναι φαρισαϊκό να λες ότι «εμένα πλέον δεν με αφορά, βρήκα τον τρόπο και τον δρόμο μου, είναι αλλωνών τώρα το πρόβλημα».
—Πώς σου φαίνεται η αντιστροφή της γυναικείας υστερίας με τη συναισθηματική προστατίτιδα;
—Αν σκεφτείς ότι πολλά από θανατηφόρα επεισόδια ανδρικής υστερίας με όπλα προέρχονται από σιωπηλούς και αμίλητους, κάλλιστα, θα μπορούσε στην εποχή μας, να στιγματιστεί ο ντροπαλός και λιγομίλητος άντρας, ως ύποπτος για αντικοινωνική συμπεριφορά και να συλλαμβάνεται προληπτικά, πακέτο για τον ψυχίατρο. Ή, φαντάσου εκφράσεις, όπως, «κατάπιε τη γλώσσα της σαν άντρας», «ανέκφραστη σαν άντρας», «τηρεί ανδρός σιγή», «ανδράσι πάσι σιγή νόσος εστί», «ανδρίζεται σαν τάφος», «άλαλα τα χείλη των ανδρών», «άκρα του τάφου σιωπή στον άνδρα βασιλεύει», «γιατί δεν μιλάς; πάσχεις από ανδρισμό;». Μειωτικά και πληγωτικά μεν, αλλά δεν θα μας κάψουν και για μάγισσους, ούτε θα μας αφαιρέσουν προληπτικά τον προστάτη μας.
(Λεξική παρένθεση για τη φράση killing/shooting spree, «φονικό/πυροβολικό ξεφάντωμα», κατά λέξη...αμερικάνικης, κυρίως, υστερίας, όπως δείχνει και ο παρανοϊκός λεξιδότης που το ονόμασε. Ένα αμερικανάκι που ακούει spending spree, αγοραστικό ξεφάντωμα και shooting spree, τι να υποθέσει...ότι έχουνε υπερπληθυσμό και είναι μικρό το κακό της υστερικής γιορτής ενός πολυβολητή του πλήθους; Αλλάζοντας λέξεις, αλλάζεις και στάσεις ζωής. Διάλεξε από «επεισόδιο μαζικής οπλικής/πυροβολικής υστερίας» (mass shooting / hysteria), πάρε θέση, θα το ακούσει ο μικρός και θα προβληματιστεί)
—Πώς νιώθεις τη συναισθηματική προστατίτιδα των αγοριών;
—Μια κόλαση σιωπής...να θέλεις να φωνάξεις, να κλάψεις, να αγκαλιάσεις, αλλά να καταπίνεις ό,τι νιώθεις μη σε πούνε κορίτσι, δειλό, ή φλώρο. Παράδειγμα, ο μουσικός ευνουχισμός που νιώθουν κάποια αγόρια σε τεχνοφοβικά περιβάλλοντα, (εκεί τέχνη και τεχνολογία είναι εξίσου ύποπτα), η ντροπή να τραγουδήσουν σε κόσμο, πόσο μάλλον ανάμεσα σε μια γυναικεία κυρίως ομάδα, όπως είναι η χορωδία. Αγόρι που τυχόν θα ήθελε να εκφραστεί, μπορεί να επιλέξει να καταπιεστεί, για να παραμείνει στην ταυτότητα της οικογένειάς του, ή της ομάδας των αγοριών.
—Γιατί οι άντρες δεν τραγουδούν αυθόρμητα, δεν χορωδίζονται, δεν αγκαλιάζουν τη μουσική δίχως όρια;
—Η σχέση αγοριού και μουσικής είναι μια σχέση, δύσκολη, θολή, κρυμμένη, ανύπαρκτο θέμα συζήτησης. Φαντάσου αγόρι που μεγαλώνει σε μουσικοφοβικό περιβάλλον, να νιώθει κάτι για τη μουσική λόγω μοναξιάς, και να απορρίπτεται αντικειμενικά ως παράφωνος, λόγω της εφηβικής περιόδου μεταφώνησης, όπου δεν καταλαβαίνει αν έχει ανδρική, ή αγοριού φωνή. Διπλά βράχια. Εκτός από την ανδρική άμουση ταυτότητα δυσκολίες προσθέτουν και οι ορμόνες της βιολογίας. Τα συναισθήματα, τα τραγούδια είναι για τα καλλίφωνα κορίτσια.
Και συνήθως, αυτό που με απασχολεί στα ελληνικά βρίσκει συναναρωτητές στα αγγλικά. Why don't men join choirs? Why men don't sing? Real Men Don't Sing. Και στην πρώτη ανίχνευση https://www.theguardian.com/music/musicblog/2013/jun/13/how-to-get-men-to-sing-in-choirs βρίσκεις πρόταση Αυστραλών «The Spooky Men's Chorale», όπου για να ελκύσεις τους άντρες, κάνεις ανδρικές χορωδίες και τραγουδάνε θέματα ανδρικά, ή τα έχεις αρχικά για κράχτες και διευρύνεις στην πορεία το ρεπερτόριο. Don't Stand Between a Man and His Tool, (Μη στέκεσαι μεταξύ ενός άντρα και του εργαλείου του) Crossing the Bar (Περνώντας τον ύφαλο), ποίημα του Τέννυσον, Vote The Bastards Out, (Μαυρίστες τους) και παρωδίες, όπως ενός λαϊκού σουηδικού τραγουδιού, Dancing Queen. (Χορεύουσα Βασίλισσα)...κάτι μου θυμίζει. Στερεοτυπικά ανδρικά θέματα, τα εργαλεία, ο θάνατος, η πολιτική. Το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός είναι επίσης κυρίως αντρική υπόθεση, (για τώρα, αργότερα δεν παίρνω όρκο) και μπορείς μέσα από συνδυασμό ανδρικών θεμάτων και παρωδιών να ξεκλειδώσεις την καρδιά από τα αμίλητα και ντροπαλά όντα. Μπορεί να συναντήσει μια δασκάλα μαθητές που τους απορροφούν το μυαλό υπερήρωες, ή κατασκευές, εκεί που η σιωπή ενδεχομένως είναι χρησιμότερη της μουσικής, την οποία να μη θεωρούν σοβαρή ασχολία. Οπότε, θα βρεθεί η δασκάλα στην ανάγκη να του μιλήσει στη γλώσσα του με στιχάκια (ρυθμό) και τραγούδι. Οι Στοιχειωμένοι (στη σιωπή;) Άντρες, ωραίο ως συγκρότημα, εμπορικό με τα σουξέ του στον αγγλοσαξονικό κόσμο, αλλά είναι μια ιδέα που θα έπιανε περισσότερο τα λεφτά της, αν γινόταν με συνεργασία μουσικοψυχολόγων, παιδοψυχολόγων, και άλλων συνεργατών.
—Ποια η γνώμη σου για τα στερεότυπα;
—Άλλο τα πιστευτά στερεότυπα, όπου πιστεύουν ότι το αυτό είναι Αυτό, και δεν μπορεί να γίνει Εκείνο, και άλλο τα σχηματικά στερεότυπα, που σαν προσωρινές πυξίδες βοηθούν τον λόγο να πειραματιστεί, να προβοκάρει, και να προκαλέσει εντέλει διάλογο. Δεν θα φτάσουμε και στο σημείο να αποσιωπούμε περιγραφές με τις εξαιρέσεις τους, επειδή τυχόν θα γίνουν παρεξηγήσεις και παρερμηνείες. Και στο κάτω-κάτω για τις εξαιρέσεις ζούμε και αναπνέουμε, δλδ, ένας άντρας που αγκαλιάζει τη μουσική δίχως όρια, και τον κοιτάνε περίεργα οι σύνανδροί του, είναι το αντίστοιχο μια γυναίκας που εκτίθεται, αυτοσαρκάζεται, και τη στραβοκοιτά το ομοειδές φύλο. Στην καλύτερη περίπτωση, οι ακροατές περνάνε καλά, διασκεδάζουν, αλλά «εγώ, δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό», λένε.
—Τι σου 'ρχεται ακούγοντας τη Συναισθηματική Ορχίδωση;
—Φαντάσου άντρα να λέει: «Με πιάνουν οι ορμόνες μου». Η γυναίκα συχνά εκφράζεται ορμονολογικά, λέει ότι έχει περίοδο, ενώ ο άντρας, (της γερακίνας γιος), επειδή είναι εγωιστής, δεν του αρέσει να δείχνει ότι ετεροκαθορίζεται. Και μάλιστα είναι και πιο φοβιτσιάρης και κομπλεξικός με ιατρικά θέματα και αρρώστειες. Γενικότερα, τα ορμονικά ανδρικά συναισθήματα είναι ένα ενδιαφέρον πεδίο έρευνας. Εκεί εντάσσεται π.χ. το καμάκι, το φλερτ που μπορεί να είναι αυθόρμητο και ποιητικό, μπορεί και ύπουλο, μισογυνικό, για να τη βάλουν στη θέση της, ότι μόνο για αυτό αξίζει, για την κουζίνα και το κρεβάτι. Η ταιριαστή απάντηση είναι ότι πάσχει από συναισθηματική ορχίδωση, αλλά επειδή μπορείς να μην ξέρεις με τι ζώο έχεις να κάνεις, και ο «ένα μάτσο άντρας» φοβάται τις αναλύσεις και τους ψυχιάτρους, μην πάρουμε και καμιά στο λαιμό μας. Πράττε αναλόγως της ντεντεκτιβικής νοημοσύνης σου. Μη σου τύχει κανας ΚΔΟΑ, Κτηνώδης Δύναμη, Ογκώδης Άγνοια, που λέγαμε στο στρατό. Στο ισοδύναμο διαδίκτυο το στέλνεις άνετα στον καναπέ του ψυχαναλυτή για το καλό του και της κοινωνίας γενικότερα.
Αντίθετα, το να θεωρείται η γενετησιολογία, αφορμή μόνο για ανέκδοτα, είναι μέρος της Συναισθηματικής Προστατίδας. Δεν είναι μόνο το να «ράβει» το αγόρι το στόμα και την καρδιά του πρόβλημα, αλλά και το να γελοιοποιεί συνεχώς σοβαρά θέματα. Γιατί όταν θα του τύχει κάτι, δεν θα του είναι εύκολο να μιλήσει. Εδώ κολλά η εμμονή και άρνηση της κοινωνίας να μπει η γενετήσια εκπαίδευση ως μάθημα, για να μη γελοιοποιηθεί το σχολείο και τα μούτρα μας.
—Αφήνουν αυτά τα ορμονικά συναισθήματα περιθώριο για ανδρόγυνη φιλία;
—Όπως εύκολα έρχονται, εύκολα και φεύγουν. Δεν είναι κάτι ανεπίδεκτο άσκησης. Η ανδρόγυνη φιλία πρέπει να διδάσκεται και να προβάλλεται από το δημοτικό. Το στενό ζωώδες βραχυπρόθεσμο συμφέρον του άντρα, σου λέει, δεν γίνεται, αλλά τι θα διαλέξουμε το συμφέρον του ανδρικού ζώου, ή της κοινωνίας που θα έπρεπε να διψά για αρμονική συνύπαρξη, έρευνα και διάλογο; Σκέψου, αντίστοιχα, όπως με τη μήτρα, να έλεγαν γιατρίνες για τον άντρα...«υπάρχει ζώο μέσα στο ζώο, και γιαυτό δεν πάει με τα καλά του, και χρειάζεται ορμονική θεραπεία». Βαθύτερα, αργία μήτηρ πάσης κακίας, όταν δεν υπάρχουν δημιουργικά πάθη, χόμπι, ενδιαφέροντα, να σου απορροφήσουν την ενεργητικότητα, και «περνάς καλά, βαριέσαι», επόμενο είναι να ασχολείσαι με την επιφάνεια των ανθρώπων, και να βλέπεις μόνο ό,τι γυαλίζει. (Σε μια δυστοπική εκδοχή του μέλλοντος, όπου, και γιορτές, και καλημέρες θα έχουν μετριαστεί, καλουπωθεί και στιλιζαριστεί, ομοίως όποιος εμφανίζει δημιουργικά πάθη και χόμπι, θα τον κοιτάν περίεργα σαν ανόμοιο και σπάνιο είδος, και ούτε θα βγαίνουν συγκροτήματα με Στοιχειωμένους στη Σιωπή Άντρες). Μια κοινωνία δίχως ανδρόγυνη φιλία είναι μια κοινωνία-κόλαση με τείχη, τυπικουριές, πιστευτά στερεότυπα, καχυποψίες, ψέμα, μόστρα και ό,τι αστράφτει. Και τι συμβαίνει μέσα μας; στα παπάρια τους. Ήθελα να 'ξερα, όλοι γεννήθηκαν με αδερφές;; και είναι χορτασμένοι από αδερφοφιλικές σχέσεις;
—Πώς σου φαίνεται η λέξη γυναικοκτονία;
—Στη λεωφόρο, για τους πολλούς, περπατάς με λέξεις και φράσεις απλούστερες. Διέπραξε «φόνο γυναίκας» με τις αντίστοιχες νομικές διαστάσεις.
Υπάρχει και δίχως -κοκτο- η θηλεοκτονία. (Επειδή τα θήλεα είναι ουδέτερη λέξη, σε κάποιους θυμίζει τις θηλυκές βρεφοκτονίες στην Ασία, ή τη Φραγκογιαννού του Παπαδιαμάντη.) Σημασία δεν έχει η λέξη, αλλά η διάθεση αντιμετώπισης της ανδρικής υστερίας και κυρίως της παθητικής στάσης των υποψηφίων θυμάτων, που ενώ μια φωνή τους λέει μέσα τους, ότι κάτι δεν πάει καλά, η κοινωνία δεν μοιάζει τόσο ανοιχτή να την ακούσει, και να δράσει προληπτικά. Και αυτή τη στιγμή που μιλάμε ζουν και αναπνέουν μελλοθάνατες για το υπόλοιπο του έτους, μέχρι να συμπληρωθεί η στατιστική, και όμως δεν υπάρχει η κουλτούρα και η άνεση να μιλήσουν. Μπορεί π.χ. και ο επαναστατικός/κηρυγματικός λόγος να τις αποτρέπει, αν καταλάβουν ότι περισσότερο νοιάζεσαι για την ιδεολογία σου και τον μισανδρισμό, παρά για τις ψυχές τους. Σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να εστιάσει η γυναικεία κοινότητα...«επικοινωνιακά αποτύχαμε, αυτοκριτική, και πάμε παρακάτω στο αποτέλεσμα». Όσο για την αντιδραστική όχθη, «μη μιλάς, μην ψάχνεις, μεμονωμένα γεγονότα είναι, και η γυναίκα άνθρωπας είναι και αυτή, οικογενειακές τραγωδίες, μην κουνάς τα θεμέλια και πέσουμε». Ό,τι διάθεση υπάρχει να μειωθούν τα τροχαία, άλλη τόση βρίσκεις και για τη μείωση της ανδρικής υστερίας.
—Ποιες οι ρίζες της ανδρικής επιθετικότητας κατά των γυναικών; Και γιατί η κοινωνία αργεί να αντιδράσει;
—Η Συναισθηματική Προστατίτιδα του αγοριού φέρνει την Ανδρική Υστερία αργότερα. Η έλλειψη κουλτούρας έκφρασης, διάδρασης και διαλόγου γενικότερα. Όσο βαθύς είναι ο ελληνοαλβανικός διάλογος, άλλο τόσο είναι και ο ανδρόγυνος. Ελάχιστη διάθεση να γνωρίσεις και να καταλάβεις την αντίπερα όχθη. Αυτά είναι γραμμένα στα μιμίδια της κοινωνίας. Όταν κάτι γίνεται χιλιετίες, μην περιμένεις να σβηστεί εδώ και τώρα. Το αρσενικό θηρίο περνάει μία μεταβατική φάση, εκεί που έκανε ό,τι ήθελε, τώρα το περιορίζουν νόμοι, διατροφές και φόβοι μη χάσει θέση, δουλειές από γυναίκα. Και μπορεί ο δημοσιογραφικός φακός να μεγεθύνει, να φωτίζει, μπορεί όμως και να παρακινεί σε μίμηση, εφόσον το παιδί δεν βλέπει διάθεση για αποτελεσματική αντίδραση προς λύση του προβλήματος.
—Ποιος ο ρόλος του γυναικείου μισογυνισμού;
—Ενώ στα κορίτσια ξημερώνει αντίθετη συμπεριφορά από τα αγόρια, ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη, φιλία, αγκαλιές, αργότερα αυτό χάνεται και έρχονται ανταγωνισμός, ζήλεια, καχυποψία, και φτάνουν στο σημείο να λένε «εγώ περνάω καλύτερα με άντρες φίλους, παρά με γυναίκες». Αυτό είναι νεότερο φαινόμενο, με επίγνωση όμως μπορεί να αλλάξει. Από παλιότερα έρχεται η συντηρητική περίπτωση της τοξικής πατριαρχικής μητριαρχίας της μάνας/γιαγιάς, που καταπιέζει και αγόρια και κορίτσια, και ενδεχομένως και τον σύζυγο. (Η γυναικεία δουλεία δεν στηρίχτηκε μόνο από τους άντρες) Συναισθηματικοί εκβιασμοί, παρασκήνιο, μηχανορραφίες, καχυποψίες, ζήλεια, κολακείες, πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων προερχόμενα από την κλεισούρα αιώνων που μετρούσε η γυναίκα, κλεισμένη στο σπίτι. «Εγώ στερήθηκα και αυτές μου θένε το ένα και το άλλο». «Και καλά να πάθουνε, τα γυρεύανε». Ειδικά στο ανώνυμο διαδίκτυο μπορείς να βρεις τον σκοτεινό εαυτό μας να περιφέρεται χαιρέκακα.
—Έκλεισε τον κύκλο του ο ανδρικός φεμινισμός;
—Δεν έκλεισε, απλώς έρχεται το δεύτερο κύμα :-) Δυο σκαλιά βλέπω στο πρώτο κύμα ανδρικού φεμινισμού, 1) ένα συμπαραστατισμό, συμπαραστέκομαι σε κάθε καταπιεσμένο, άρα και στις γυναίκες, και 2) το πολιτικό όραμα, ή ονείρωξη, ενός μινωικού, θηλεοκεντρικού κόσμου δίχως βία, πολέμους, ταραχές, καυγάδες και λύπες.
—Απέτυχε ο πολιτικός φεμινισμός;
— Π.χ. λένε οι μισογυνιστές....τις είδαμε και τις γυναίκες στην πολιτική, που θα έφερναν το διαφορετικό...και γιατί να συμπεράνεις αυτό, και να μην πεις ότι...με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοιος μαθητής θα γίνεις...ενώ στα περισσότερα επαγγέλματα στέκονται ισάξια και αυτόνομα οι γυναίκες, στην πολιτική μιμούνται τους άνδρες, και στη γλώσσα και στο φέρσιμο. Σε γενικές γραμμές, μπορεί να είμαστε περήφανοι π.χ. για τους γιατρούς μας, δεν είμαστε για τους πολιτικούς μας. Υπομονή, λιγότερη κολακεία και χειραγώγηση στις νεότερες γυναίκες.
—Υπάρχει προοδευτικός ανδρισμός;;
—Ο ανδρισμός που ζητά να κατανοήσει, να βρει ανδρική ταυτότητα, χωρίς να είναι σε έχθρα και σύγκρουση με τις γυναίκες. Και ο προοδευτικός γυναικισμός, αντίστοιχα. Οι άντρες πρέπει να κοιτάξουμε το βαθύτερο συμφέρον μας, και όχι την επιφάνεια. Να γίνουμε μασκουλινιστές/ανδριστές του βάθους, αυτοσαρκαστικά, βαθυμάσκουλοι, να δείξουμε αλληλεγγύη και βοήθεια στους υστερικούς άντρες, γιατί αυτός ο αιώνας της μετάβασης θα είναι δύσκολος, λένε πως θα είναι αιώνας των ψυχικών νοσημάτων. Και ποιον θα χτυπήσουν πιο εύκολα; τον άντρα, αυτόν που δεν μιλάει, δεν ζητάει βοήθεια, δεν κάνει εσωτερικό διάλογο και ορισμό των συναισθημάτων του. Στην ουσία, η ανδρική υστερία, η συναισθηματική προστατίτιδα, η ορχίδωση, ωφελούν την ανδρική αυτογνωσία. Υπάρχει μια καλή παράδοση ανδρικής φιλίας και μπορεί κάτι καλό να προκύψει, να ξεμουγκαθούμε οι πεισματάρηδες γάιδαροι.
—Και οι γυναίκες;
—Θα βρουν τον δρόμο και τη γλώσσα τους, έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους, σε αντίθεση με την κοινότυπη χειραγώγηση ότι αρκετά κατέκτησαν και είναι ώρα τώρα να πατήσουν φρένο. Θα ήθελα να 'μουν κορίτσι, και η δασκάλα στην τάξη να μου έλεγε, «οι γιαγιάδες μας, είναι λίγες δεκαετίες που χειραφετήθηκαν, οπότε, όταν βγαίνεις από το κλουβί, ξεσπάς και μιμείσαι. Η δικιά σας γενιά θα δώσει την αρχή για το ξεκίνημα της γυναικείας αφαιρετικής σκέψης». Και να πειραματίζεται στο μυαλό του αυτό το κορίτσι μήπως να συνδύαζα π.χ. μαθηματικά και ψυχολογία για κάτι διαφορετικό;
—Τι σου έκανε εντύπωση από τη Μέρα της Γυναίκας;;
—Η ξύλινη γλώσσα ότι πρέπει αύριο να ξυπνήσουμε με ισότιμη εκπροσώπηση των δύο φύλων. Μοιρασμένα πράγματα, να γίνουμε Σουηδία. Για άλλα όμως διψά η ψυχή μας, διάλογο και έκφραση του νεότερου κόσμου στη γλώσσα μας. Και πες ότι βγάζει η κυβέρνηση ένα μαχαίρι και κόβει τα πάντα στη μέση, θα ήμασταν μια ψεύτικη κοινωνία. Χωρίς να κατανοήσεις τον κόσμο βιωματικά, δεν μπορείς να πατάς κουμπί, και να εκσυγχρονίζεσαι εδώ και τώρα, προσπερνώντας κενά και χάσματα γενιών και κοινοτήτων.
— Πώς σου φαίνονται οι εγχώριοι νεολογισμοί στην ψυχολογία;
—Αγίασμα, λύτρωση γιατί θα μας φάει η Ανταμερικάνικη Αλεξιθυμία, η κατάσταση όπου οι μη αμερικάνοι ψυχολογούντες αρνούνται, αδιαφορούν, απωθούν την ιδέα της περιγραφής συναισθήματων με τις δικές τους βιωματικές λέξεις, αντί για τις εισαγόμενες αμερικάνικες. Αυτοί, πάνω στην έρευνά τους βίωσαν αυτές τις λέξεις, εμείς τί; Αν νιώθεις και συ, αυτή την παγωνιά και μιζέρια, κάθε φορά που διαβάζεις μεταφρασμένους ψυχολογικούς όρους, πάρε μια αγκαλιά. Γενικά, μεταφράζουμε δάνεια σε όλες τις επιστήμες, αλλά, όχι ρε κακούργοι και στην ψυχολογία, που πρέπει να δέσεις ψυχή και συναίσθημα με την έρευνα! Τι αψυχία είναι αυτή; ψυχολόγος είσαι, δεν είσαι γεωλόγος. Και φαίνεται και στο τελικό αποτέλεσμα, μασημένη μεταφρασμένη επιστήμη, δίχως εγχώρια έρευνα και στατιστική.
—Τελικά, ασθενή, από τι πάσχεις;;
—Μοναξιά. Δεν βλέπεις που τόση ώρα μιλάω μόνος μου;
—Πέρασες καλά;
—Πολύ καλύτερα από όσους συγκαταλέγονται στους σιωπηλούς και αμόναχους.
—:-) Εδώ θα είμαστε να τα ξαναπούμε. Πάρε και συ μια αγκαλιά, μάτια μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου