Летят Журавли /Letyat Žuravlî - Πετούν Γερανοί

Мне кажется порою, что солдаты, Μου φαίνεται καμιά φορά οι στρατευμένοι

С кровавых не пришедшие полей, στους ματωμένους δίχως γυρισμό αγρούς,
Не в землю эту полегли когда-то, στη γη δεν είναι πια θαμένοι,
А превратились в белых журавлей. μα μεταλλάχτηκαν σε άσπρους γερανούς


Они до сей поры с времен тех дальних  από καιρό και εποχή πια μακρινή
Летят и подают нам голоса. πετούν και μας αφήνουν μια φωνή
Не потому ль так часто и печально μήπως γιαυτό με καημό

Мы замолкаем, глядя в небеса? σιωπούμε βλέποντας τον ουρανό;


Летит, летит по небу клин усталый - πετά, πετά στα νέφαλα το σμάρι κουρασμένο
Летит в тумане на исходе дня, πετάει στην ομίχλη και στην έξοδο της μέρας
И в том строю есть промежуток малый  και στη γραμμή του είναι, ένα μικρό κενό·

Быть может, это место для меня! να 'ναι μήπως η θέση αυτή για μένα!


Настанет день, и с журавлиной стаей θα 'ρθει μέρα με γεράνειο κοπάδι
Я поплыву в такой же сизой мгле, θα κολυμπώ κι εγώ στο γλαυκένιο νεφάδι

Из-под небес по-птичьи окликая κι απ' τον ουρανό με πουλιά θα καλώ

Всех вас, кого оставил на земле. όλους εσάς που άφησα εδώ στη γη.

The_Cranes_Are_Flying (film 1957) by Mikhail Kalazotov
(google video/youtube 1:30', αγγλικοί υπότιτλοι) («Όταν πετούν οι γερανοί»)

Zhuravli (song 1968)
(poem Rasul Gamzatov, music Yan Frenkel, singer Mark Bernes)

Στα ελληνικά από το Γιάννη Ρίτσο και τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά σε δίσκο του 1977
μπορείτε να τ' ακούσετε από το blog Sobreviendo, που είδα σήμερα
και έγινε η αφορμή για τη μετάφραση.

Υ.Γ.
και εδώ ακούτε ένα τραγουδάκι που λέει στον Борис η белка, η σκιουρίνα, η Вероника,

Журавлики-кораблики    γερανοί και καράβια
Летят под небесами,      πετούν υπό τους ουρανούς
И серые, и белые,       και γκρίζα και άσπρα
И с длинными носами.      και με μεγάλες μύτες

- Нравятся стишки?     -  σ' αρέσουν οι στίχοι;
- Очень содержательные      - πολύ βαθυστόχαστοι.

 (όλο το ρωσικό κείμενο της ταινίας εδώ)