Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Kinetic Typography / Moving Text / Κινούμενο Κείμενο



(Video s1bas)


..από tutorial, εδώ...Kinetic Typography is a fancy nerd word for Moving Text used to sounds smarter than you really are...και για τα αγγλικά αυτιά ακούγεται περίεργα...κάτι σαν κινούμενο τυπομηχάνημα...αντί της Κινητικής Τυπογραφίας κατά το Κινούμενο Σχέδιο και Γραφή, Κείμενο ή Γράμματα· η τεχνική έκφρασης μέσα από κινούμενο κείμενο (animated text)


Από ελληνικά ιστολόγια ο πρώτος και μόνος που το παρουσίασε είναι η "Λογική της Πλάκας το 2008". Δεν έχει πέραση εγχωρίως, μόλις το παραπάνω βίντεο gr βρήκα. Συνήθως ομιλίες, διαφημιστικά, τραγούδια ή κείμενα από ταινίες. Η εκπαιδευτική όμως αξία για απομνημόνευση εξεταστέας ύλης που παρέχει η τεχνική μοιάζει μεγάλη και αδιευκρίνιστη...τί κόστος να 'χει σε χρόνο και κόπο;;...:- ...χρειαζόμαστε μια καμπάνια Ki-Ty it! We ki-tied it!







But on this most auspicious of nights permit me then, in lieu of the more commonplace sobriquet to suggest the character of this dramatis persona. Voilà! In view, a humble vaudevillian veteran cast vicariously as both victim and villain by the vicissitudes of Fate. This visage, no mere veneer of vanity, is a vestige of the vox populi, now vacant, vanished. However, this valorous visitation of a bygone vexation stands vivified and has vowed to vanquish these venal and virulent vermin vanguarding vice and vouchsaving the violently vicious and voracious violation of volition! The only verdict is vengeance; a vendetta held as a votive, not in vain, for the value and veracity of such shall one day vindicate the vigilant and the virtuous. [laughs] Verily, this vichyssoise of verbiage veers most verbose, so let me simply add that it's my very good honor to meet you and you may call me "V".


...Vertigo Verborum Latinorum...
...Alliteration/ Consonance  Συμφωνική Παρήχηση...
(το κομμάτι της ταινίας εδώ)


Αλλά στην πιό ευοίωνη απ' τις βραδιές, επίτρεψε μου, στη θέση του πιό κοινότοπου ψευδώνυμου να παρουσιάσω το χαρακτήρα αυτού του προσώπου δράματος. "Ιδού! βλέπεις ταπεινό παλαίμαχο ηθοποιό επιθεώρησης που πήρε έμμεσα ρόλο και θύτη και θύματος απ' τις απρόβλεπτες της Μοίρας στροφές. Το προσωπείο αυτό δεν είναι απλώς ένα επίχρισμα ματαιοδοξίας αλλά ένα χνάρι της φωνής του λαού, πλέον κενό και χαμένο. Παρόλα αυτά, η γενναία επίσκεψη μιας οργής περασμένης στέκεται ξανά ζωντανή, και έχει ορκιστεί να αφανίσει τα παραδόπιστα αυτά παθογόνα μικρόβια, του κακού τους προστάτες και εγγυητές της μοχθηρής βίας και αδηφάγου βεβήλωσης της ελεύθερης βούλησης. Η μόνη ετυμηγορία είναι η εκδίκηση. Μια βεντέτα, φυλαγμένη σαν τάμα, όχι μάταια, αφού ο αγώνας για τιμή και αλήθεια θα δικαιώσει μια μέρα τους επάγρυπνους και ενάρετους. (χαχα) Όντως, αυτή η βισισουάζ σούπα από λόγια φλύαρη στρίβει· γιαυτό· άσε με απλά να προσθέσω πως, είναι μεγάλη τιμή που σε γνωρίζω και μπορείς να με καλείς V."





Las palabras... Las palabras esconden historias que nos emocionan y nos hacen soñar. Las une caprichosamente la mano de un autor que decide que "érase una vez" va antes que "una princesa en un reino muy lejano" (que, pese a las adversidades, tendrá un glorioso futuro).

Coge aire. Las palabras son símbolos, imágenes, pero también son sueños. Tus sueños. Mis sueños. Los sueños de un desconocido. Me gusta soñar. Me gustan las palabras. Dejarme llevar a mundos lejanos en el tiempo y en el espacio.

Las palabras causan alegrías, tristeza, risas y lágrimas. Nos hacen viajar. Nos hacen dudar. "¿Conseguirá escapar? ¿Volverán a encontrarse? ¿y Lo logrará? ¿Tendrá un final feliz?". La curiosidad nos deja absortos en la lectura y la intriga se apodera de nosotros. No puedes parar de leer. ¡Imposible! Deseas saber cómo acaba la historia pero, al mismo tiempo, no quieres que termine nunca.

Toc, toc, toc. Alguien llama a tu puerta, vuelves a la realidad. "¿Quién será? ¿Por qué me arranca de mi historia?". Vences a la intensa atracción que te une al libro como a un imán. Tus pies avanzan hacia la puerta, pero tu mente sigue cautivada por el relato. Tres pasos. Uno. Dos. Tres. Abres la puerta. Sonríes. "Lo siento, se equivoca". No puedes esperar más. Te abalanzas sobre el libro como un depredador. "¿Qué va a pasar?" Lo abres y, ante ti, más de 354 páginas de suspiros, 250000 frases que hacen que tu corazón lata más rápido. Palabras que resuenan en tu cabeza.

Me gusta la intriga. Me gusta emocionarme. Me gusta el suspense. Me gusta dudar. Me gusta imaginar. Me gusta... Sí, me gusta leer. Esto ya no es una historia, es de verdad y es para tí, para los autores, para los lectores. ¡Bienvenidos! Pasen y lean.



Οι λέξεις...οι λέξεις κρύβουν ιστορίες που μας συγκινούν και μας ονειρεύουν. Τις ενώνει με ιδιαίτερο τρόπο  το χέρι ενός συγγραφέα που αποφασίζει πως η πρόταση "μια φορά και ένα καιρό" πάει πριν από το "ήταν μια πριγκίπισσα σε ένα βασίλειο πολύ μακρινό" (που παρά τις δυσκολίες θα 'χει  μέλλον λαμπρό"

Πάρε ανάσα. Οι λέξεις είναι σύμβολα, εικόνες αλλά ταυτόχρονα και όνειρα. Τα όνειρα μου. Τα όνειρα σου. Τα όνειρα κάποιου αγνώστου. Μ' αρέσει να ονειρεύομαι. Μ' αρέσουν οι λέξεις· με αφήνουν να φτάνω σε κόσμους μακρινούς στο χρόνο και το χώρο.

Οι λέξεις προκαλούν χαρές, λύπη, γέλια και δάκρυα. Μας κάνουν να ταξιδεύουμε και να αμφιβάλουμε..."Θα διαφύγει;"..."Θα συναντηθούν;"..."Θα τα καταφέρει;"..."Θα 'χει καλό τέλος;"...Η περιέργεια απορροφημένους στην ανάγνωση μας αφήνει και η πλοκή μας κατακτά. Δεν μπορείς να σταματήσεις το διάβασμα. Αδύνατο! Θέλεις να μάθεις πώς τελειώνει η ιστορία αλλά ταυτόχρονα δεν θέλεις ποτέ να τελειώσει.


Τοκ,τοκ,τοκ! κάποιος χτυπάει την πόρτα..επιστρέφεις στην πραγματικότητα. "Ποιός να είναι;" "Γιατί με διακόπτει απ' την ιστορία μου;" Δεν μπορείς να νικήσεις την έντονη έλξη που σε ενώνει με το βιβλίο, όπως ένας μαγνήτης. Τα πόδια σου προχωρούν προς στην πόρτα μα το μυαλό σου ακόμα αιχμάλωτο της αφήγησης είναι. Τρία βήματα. Ένα. Δύο. Τρία. Ανοίγεις την πόρτα. Χαμογελάς. "Συγγνώμη, λάθος". Δεν μπορείς να περιμένεις πλέον. Ορμάς στο βιβλίο, όπως ένα αρπαχτικό. "Τί πρόκειται να γίνει;" Το ανοίγεις και μπροστά σου περισσότεροι από 354 στεναγμοί, 250000 φράσεις που κάνουν την καρδιά σου πιό γρήγορα να χτυπά. Λέξεις που αντηχούν μες στο μυαλό σου.


Μου αρέσει η πλοκή, η συγκίνηση, η αγωνία, η προσμονή, η αμφιβολία, η φαντασία. Μου αρέσει...το διάβασμα. Αυτό δεν είναι μέρος μιας ιστορίας αλλά κομμάτι της αλήθειας και είναι για σένα, για τους συγγραφείς, για τους αναγνώστες. Καλώς ορίσατε! Περάστε και διαβάστε.


3 σχόλια:

  1. Η ισπανική ταινία μού άρεσε πολύ· οι λοιπές, λιγότερο.
    Ίσως υπάρχει γιά κάθε θεατή ιδανική διάρκεια και ιδανική ταχύτητα κίνησης τού κειμένου.

    "... ιστορίες που... μας ονειρεύουν"!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εύστοχο το σχόλιο του dódoυ! Συμφωνώ.

    ξι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. dejé lo mejor para el final

    άφησα για το τέλος το καλύτερο :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή